Kiedy śmierć jest najlepsza: Heno. na Good Convo

Zdjęcie: Hunter Cates

Od Takoma Park w Maryland do zatoki i Los Angeles, Yihenew Belay (znany jako Heno.) żył swoje życie, zafascynowany potencjałem tego, czym życie mogłoby być, gdyby uznać znane nieznane jako nieuniknione. Przeszedł przez ulice, uzależnienie, depresję, nadmierne monitorowanie oraz próby wytyczenia własnej drogi jako niezależny artysta. Śmierć była jedyną gwarancją, a to dało mu wolność bytu. Ciemne szeptanie podczas podróży pociągiem stało się nazwą jego albumu: Śmierć nie jest taka zła. A gdy Heno. rozmawia z Michaelem — naszym gospodarzem, oraz artystą, który przez całe życie zmaga się z tym pytaniem — towarzysze z Maryland wysyłają sygnał do nomadów, dla czarnoskórych, dla marzycieli wpatrujących się w pustkę i mimo to podejmujących kroki.