Najlepsze ścieżki dźwiękowe filmów: Pretty in Pink

zdjęcie dzięki GuideLive

słowa Marcie H.

Porozmawiajmy o ścieżkach dźwiękowych filmów Johna Hughesa… i o tym, jak postać Jesse z Pitch Perfect się myli. Wiesz, o czym mówię. To prawda. Powiem to. Ścieżka dźwiękowa do Klubu śniadaniowego NIE jest jedną z najlepszych ścieżek dźwiękowych/wsłuchanych filmów wszech czasów. Nie jest nawet najlepsza wśród ścieżek dźwiękowych filmów Johna Hughesa. Nawet ścieżka dźwiękowa do Some Kind of Wonderful jest lepsza niż ta monstrualna kolekcja piosenek (z wyjątkiem Simple Minds, oczywiście). Rozumiem, że pisarze Pitch Perfect napisali to tylko po to, aby wpleść niesamowite „Don’t You (Forget About Me)” do swojego filmu, ale poważnie??? Dobrze, tak, to jeden z NAJLEPSZYCH filmów o szkole średniej, ale jedna z NAJGORSZYCH ścieżek dźwiękowych z filmów o szkole średniej. Wymień inną piosenkę z tej ścieżki dźwiękowej. Teraz wymień piosenki z Szesnastu świeczek. Oczywiście oficjalne LP Szesnastu świeczek z 1984 roku ma tylko pięć piosenek (i do dziś się gryzie za to, że nie kupiłem go w latach 90., gdy kosztował 5 dolarów w używanej skrzyni), ale pomyśl o filmie i piosenkach z niego jako całości.

Najlepsza ścieżka dźwiękowa filmu Johna Hughesa i jedna z najlepszych w historii to ta z Pretty in Pink (1986). Krótka synopsa: dziewczyna z klasy robotniczej, Andie, i bogaty chłopak, Blane, zakochują się w sobie, a ich przyjaciele rzucają się na siebie. Piosenki były starannie dobrane, a niektóre nawet specjalnie nagrane, aby pasowały do stylu i emocjonalnego pragnienia filmu, solidny przykład nowej fali. Jak można mieć Andie pracującą w sklepie z płytami i nie mieć niesamowitych piosenek, które by się z tym wiązały, prawda?

LP zaczyna się od mocnego uderzenia, „If You Leave” zespołu Orchestral Manouevres in the Dark, nagranego do filmu i słyszanego podczas rzekomo szczęśliwego zakończenia (tak, jestem dziewczyną Duckiego), gdzie zły facet dostaje lekcję, Andie dostaje pragnionego nieśmiałego chłopaka, a Duckie odnajduje nadzieję na miłość z rzekomo dziewczyną bez daty. Fani Psychedelic Furs mogą być nadal oburzeni na nową wersję „Pretty in Pink” (no come on, oryginał z 1981 roku jest znacznie lepszy), ale działa. „Shellshock” zespołu New Order otwiera drugą stronę, ale ich inne instrumentale, które tu nie trafiają, „Elegia” i „Thieves Like Us”, podkreślają dwa bardzo emocjonalne momenty w filmie… kiedy Andie konfrontuje Blane'a w temacie wycofania się z balu, a następnie, gdy szykuje się do balu sama. Te sceny nie mogą być myślane bez tych piosenek. Inne ulubione to „Bring On The Dancing Horses” Echo and the Bunnymen i „Please Please Please Let Me Get What I Want” zespołu The Smiths. Ta scena z Duckiem w jego pokoju, gdy „Please Please…” cicho gra, wciąż mnie porusza. A dlaczego kończyć ścieżkę dźwiękową na tej piosence? Dlaczego nie zakończyć jej emocjonalnym wzlotem OMD? Bo Duckie, oto dlaczego.

Dobra ścieżka dźwiękowa ma piosenki, które przywołują niezapomniane sceny z filmu, tak jak opisałem, bez wstydu z powodu samej piosenki. Czy ktoś słucha swojej ścieżki dźwiękowej z Klubu śniadaniowego bez przerwy? Ktoś? Ktoś? Bueller?

Strumieniuj ścieżkę dźwiękową tutaj:

https://open.spotify.com/album/0Q0SN4tLsKMec6pAD4EzGY