Kto nie był obecny

Bob Dylan

Być może zastanawiasz się, dlaczego festiwal nazwany "Woodstock" odbył się 70 mil od miasta, które nadało mu nazwę. Producent Michael Lang miał nadzieję przyciągnąć lokalnego mieszkańca Boba Dylana z powrotem z trzyletniej emerytury, uzyskując pozwolenie na festiwal w Woodstock lub w jego pobliżu. Jednak gdy rada miasta odrzuciła ten plan, Lang i jego partnerzy musieli się rozgałęzić... i jeszcze bardziej się rozgałębić... aż w końcu Bethel pozwolił farmerowi Maxowi Yasgurovi zorganizować koncert na jego terenie. (Dylan w tamtym lecie tymczasowo zakończył swoją hibernację, ale na innym festiwalu, na Wyspie Wight.) Jak powiedział dziennikarz Hendrik Hertzberg "Poszliśmy, ponieważ krążyła uporczywa plotka, że Bob Dylan może się pojawić."

Jak mówi Dan Bukszpan, autor nowej książki Woodstock: 50 lat pokoju i muzyki: "Wszyscy są przekonani, że Joni Mitchell wystąpiła, chociaż tak się nie stało." To popularne nieporozumienie wynika z jednego dużego dowodu — piosenki Mitchell "Woodstock" z jej wersją „Kiedy dotarliśmy do Woodstocku / było nas pół miliona”. Jednak jej menedżer, David Geffen, podwójnie zarezerwował ją na program Dicka Cavetta i nie mogła dotrzeć na festiwal później. Jej piosenka, która stała się hitem, gdy została zaśpiewana przez Crosby, Stills, Nash & Young, utrwaliła wydarzenie w zbiorowej świadomości. Ale, uważnie słuchając późniejszej, minimalistycznej wersji na pianinie Mitchell, możesz znaleźć nostalgiczna balladę dla ruchu, który niemal dosłownie ją ominął.

Jethro Tull, Led Zeppelin i Poco

Wszystkie trzy zespoły odmówiły udziału w festiwalu, a lider Tull, Ian Anderson, podobno zrezygnował, po tej rozmowie z menedżerem: „‘Czy będą tam mnóstwo nagich pań? I czy będą… narkotyki i picie… oraz wygłupianie się w błocie?’ Bo przewidywali opady deszczu. A on powiedział, ‘Och, tak.’ Więc powiedziałem: ‘Dobrze, nie chcę tam iść.’” Menedżer Zeppelinów, Peter Grant, zażądał zbyt dużej kwoty z góry, a Poco zdecydowało, że zarobią więcej i zapewnią sobie większą publiczność, po prostu grając w ten weekend.

Iron Butterfly

Pierwotnie zapowiadana jako jedna z zamykających występów festiwalu, zespół, który sprzedał najwięcej płyt tego roku, wycofał się z powodu problemów logistycznych. (W rzeczywistości historia tego, co się wydarzyło, kiedy Iron Butterfly zażądało czerwonego dywanu na Woodstocku, jest znacznie bardziej zabawna niż ta o brązowych M&Ms Van Halena.)

Rod Stewart, Ron Wood i Jeff Beck

Jeff Beck Group, która wówczas miała u mikrofonu młodego, nieznanego Roberta Stewarta i przyszłego członka Rolling Stones, Ronniego Wooda, była wymieniona na plakacie Woodstocku, ale ostatecznie wycofała się w równie spektakularny sposób. Ich powód mógł być najlepszy ze wszystkich: zespół rozpadł się w czwartek przed ich koncertem, nigdy więcej nie grając na żywo (choć wszyscy trzej mężczyźni jakoś wciąż są z nami).

The Guess Who i Chicago

Chicago miało wystąpić, ale według wywiadu CBS News z Billem Grahamem, wymienił ich na Santanę, a Chicago zagrało koncert, który Santana odwołał w San Francisco. Oczywiście, decyzja okazała się słuszna. Zespół hardrockowy The Guess Who wydaje się lepiej dopasowany, ale według plotek musiał odmówić festiwalu z powodu trasy, na którą już wpłacili zaliczki.

Willie Nelson

Niewiele osób wiedziało kim był w tamtym czasie, ale piosenkarz/pisarz Willie Nelson był, w pewnym sensie, obecny na festiwalu: Joan Baez zaśpiewała piosenkę nieznanego wykonawcy country, “One Day At A Time” w trakcie swojego występu, z długim wstępem.

Roy Rogers

Nie żartuję! Na ofertę występu, piosenkarz cowboyów powiedział później: “Zostałbym wygwizdany przez tych przeklętych hipisów.”

Kto może się okazać, że był tam

PJ Soles

Bukszpan wskazuje w swojej nowej książce o Woodstock, że aktorka (Halloween, Stripes, Rock And Roll High School) była obecna jako nastolatka: “Miała 19 lat i pracowała w ekipie Joshua Light Show, która zrobiła psychedeliczną pokaz świetlny pierwszej nocy festiwalu.”

Tim Gunn

Guru mody powiedział AV Club: “Wierz lub nie, w 1969 roku ja i grupa moich kolegów ze szkoły z internatem wsiadła do furgonetki i pojechała do Woodstocku w naszych Weejuns [penny loafers] i szarych spodniach i niebieskich marynarkach.” Możemy w to uwierzyć.

Steven Tyler i Joe Perry

Zgodnie z jego pamiętnikiem, Tyler poznał młodego Joe Perry’ego, swojego przyszłego gitarzystę w Aerosmith, latem w Bostonie. Tyler miał 21 lat, Perry 18. Spędzili wspólnie czas i grali muzykę, zanim pojechali na Woodstock w górnym stanie Nowego Jorku. Nie jest jasne, czy duet nawiązał ich muzyczny związek na festiwalu, ale wiadomo, że obaj mężczyźni wiele nauczyli się z setu Janis Joplin.

The Doors (w pewnym sensie)

The Doors nie wystąpili, ale perkusista John Densmore można zobaczyć w dokumencie Woodstock, podziwiającego występ Joe Cockera „With A Little Help From My Friends” z lewej strony sceny. Biorąc pod uwagę jego słynny stoicyzm, Densmore wydaje się mieć na tyle dobry czas, że mógł później przekonać cały zespół, że popełnili błąd omijając to. (Później zgodzili się wystąpić na następnym festiwalu na Wyspie Wight, który okazał się ich ostatnim międzynarodowym występem z Jimem Morrisonem.)

Neil Young

W filmie, ścieżce dźwiękowej i większości zdjęć z festiwalu, Neil Young, którego kariera już zaczynała nabierać tempa, nigdzie nie jest widoczny, co jest ciekawym faktem, biorąc pod uwagę, że jego zespół, Crosby, Stills i Nash, był jednym z najważniejszych punktów festiwalu. Okazuje się, że Young po prostu odmówił bycia nagrywanym — i poprosił swoich kolegów z zespołu, aby zagrali akustyczny set bez niego najpierw. W niektórych nagraniach z festiwalu, jednak, jego głowa czasami się pojawia, a jego jest potwierdzoną czwartą gitarą (i głosem) na późniejszych wydaniach ścieżek dźwiękowych.

Martin Scorsese i Thelma Schoonmaker

Martin Scorsese, który wyreżyserował tylko jeden mało znany film studencki, zgłosił się na drugiego reżysera w dokumencie Woodstock, a dołączyła do niego jego montażystka, Thelma Schoonmaker. (Oboje są teraz laureatami Oscara; Schoonmaker ma rekord w trójstronnej rywalizacji za najwięcej Oscarów jako montażystka.) Według wywiadu z Rogerem Ebertem z 1970 roku, Scorsese wspomina: “Mieliśmy 14 do 18 kamer na Woodstocku, wliczając kamery dzikie. A gdy te trzy dni się skończyły, wróciliśmy z 50 mil filmu. Sto dwadzieścia godzin filmu. Zajęło nam to ponad dwa tygodnie, żeby tylko obejrzeć próbki.” Schoonmaker później została nominowana do Oscara za swoje montaż i pomysłowe wykorzystanie podzielonego ekranu oraz powolnych efektów wizualnych w Woodstock.

The Grateful Dead

Niektórzy uważają, że psychodeliczne legendy zagrały na Woodstocku, po prostu dlatego, że były archetypowym zespołem hipisowskim. Inni myślą, że Jerry & Co. nie byli w programie, po prostu dlatego, że nie ma ich nigdzie w filmie (nawet w wersji reżyserskiej) czy na ścieżce dźwiękowej. Kiedy zapytano, dlaczego nawet Dead, który wydał dziesiątki nagrań na żywo przez pięć dekad, zbagatelizowali swoje wystąpienie, Jerry Garcia powiedział: “Miło wiedzieć, że można przetrwać jako zespół, nawet po zepsuciu największego koncertu w swojej karierze.”

John Fogerty i Creedence Clearwater Revival

Fogerty, który kontrolował wiele z dziedzictwa CCR, stwiedził, że nie podobał mu się występ zespołu i sprzeciwił się jakiejkolwiek inkluzji w dokumencie, w tym wersji reżyserskiej, czy na ścieżkach dźwiękowych. Ale, słuchając nagrań z bootlegów, basista Stu Cook powiedział, "występy są klasycznym CCR i wciąż jestem zdziwiony liczbą ludzi, którzy nawet nie wiedzą, że byliśmy jednym z headlinerów na Woodstocku '69" w The Unauthorized History of Creedence Clearwater Revival.

Tim Russert

Były prowadzący program NBC Meet the Press jest być może najbardziej zaskakującym znanym uczestnikiem Woodstocku. Jednym z jego popularnych żartów wśród przyjaciół było powiedzenie, że był jedyną osobą w ten weekend widzianą w koszulce Buffalo Bills, pijąc piwo.

Armia USA

Po tym, jak pacyfistyczny festiwal wyczerpał zapasy żywności w pierwszym dniu, a gubernator Nelson Rockefeller ogłosił Bethel „rejonem katastroficznym”, producenci zostali nawiązani kontakt z Korpusem Medycznym Armii USA, który zorganizował pół tuzina lotów w trakcie weekendu, dostarczając lekarzy, pielęgniarki, sprzęt medyczny, bandaże a nawet worki na zwłoki, ponieważ na festiwalu było znacznie więcej zgonów, niż większość ludzi pamięta, w tym kilka poronień i przedawkowań. Dla świetnego, a nawet wzruszającego relacji z „misji” sprawdź opinia tego pilota śmigłowca.