Kupić książkę Vinyl Me, Please, Proszę

Kiedy zaczęliśmy planowanie książki Vinyl Me, Please, 100 albumów, które musisz mieć w swojej kolekcji, i co się w niej znalazło, naszym celem było stworzenie listy, która różniłaby się od wszelkich innych książek o podobnej tematyce, ale również nie chcieliśmy stworzyć listy najrzadszych, najdroższych, najbardziej nieosiągalnych albumów. Pomysł polegał na tym, że stworzymy listę 100 albumów, które niewątpliwie wzbogacą życie – a co najważniejsze, kolekcje płytowe – każdego, kto ma wszystkie 100.

W styczniu 2016 roku usiedliśmy z Camem (Szef Muzyki VMP) i Tylerem (współzałożycielem VMP/współredaktorem książki) z listą 250 albumów, do których każdy z nas przez tydzień przyczyniał się, a następnie zredukowaliśmy tę listę do 100 przez dyskusje (wiem, że Cam domagał się, aby z książki znalazły się Chills) oraz groźby (wiem, że powiedziałem, że odejdę z VMP, jeśli Minute By Minute nie znajdzie się w książce) i eliminacje. Wtedy moja dziewczyna Amanda zobaczyła "ukończoną" listę i przez około 45 minut mocno mnie skrytykowała, ponieważ książka nie zawierała Niny Simone, co było – niestety, jak każda historyczna analiza popularnego kanonu muzycznego – ubogie pod względem wkładu artystek. Więc ponownie się spotkaliśmy, wymyśliliśmy jeszcze lepszą listę z Niną i zabraliśmy się do pracy.

Więc, nie sądzę, że znajdziesz inną książkę na temat zbierania płyt, która poleca album Loretty Lynn, album Gil Scott-Herona, album Suicide i album Beyonce na tych samych 250 stronach.

Nie znajdziesz również książki z tyloma wspaniałymi pisarzami muzycznymi, z których żaden nie jest pretensjonalną osobą, mówiącą, że MUSISZ mieć wybór, o którym pisali, inaczej jesteś stratą. Wszyscy tutaj pisali o albumach, które ich najbardziej pasjonowały i nie traktujemy cię z góry, jak w innych książkach o płytach; to po prostu pisarze muzyczni piszący o albumach, które kochają i które uważają, że musisz spróbować. Mamy Erica Sundermanna na Sea Change. Drewa Millarda na UGK. Caitlin White na 808s and Heartbreak. Michaela Penna II na Small Talk at 125th and Lennox. Geoffa Rickly'ego z Thursday na Suicide. Jes Skolnik na Arethę. Susannah Young na Big Star. I tak dalej.

Patrz, jestem stronniczy, ponieważ napisałem dużą część tej książki i ją zredagowałem, ale to jest książka, którą powinieneś mieć. To najmniej pretensjonalny przewodnik muzyczny, jaki kiedykolwiek przeczytasz. Patrzymy na to jako na przedłużenie tego, co klub zawsze reprezentował: demistyfikowanie zbierania płyt, wzmacnianie twojego połączenia z muzyką i wypychanie cię poza to, co myślisz, że jest twoją strefą komfortu. Mamy nadzieję, że ją kupisz, przeczytasz i będziesz się cieszył nią tak samo, jak my cieszyliśmy się z jej tworzenia. Szczerze dziękujemy naszemu wydawcy i wszystkim autorom, którzy z nami nad tym pracowali. Kup to w tym tygodniu.