„Waiting For Little Milton” Little Miltona to klasyczne album grudnia

Kiedy zaczynasz analizować biografię Jamesa Miltona Campbella, Jr., znanego światu jako Little Milton, jego historia wygląda jak opowieść o jakimś Forrest Gumpie bluesa, gościu skaczącym po chronologii muzyki lat 50., 60. i 70., będącym częścią przełomowej historii, ale nigdy w jej bezpośrednim centrum. Przez niego docierasz do Sun Records i Elvisa Presleya, do Stax i Otisa Reddinga. Przez niego poznajesz Alberta Kinga i Fontellę Bass. Przez niego docierasz do Etty James, Chess Records, oraz legendarnego filmu koncertowego Wattstax. Mimo że miał tylko jeden hit numer 1 na liście R&B, grając w grę Six Degrees of Little Milton ostatecznie stajesz się świadkiem amerykańskiej muzyki w połowie XX wieku.

Na początku lat 50., zanim skończył 20 lat, Milton koncertował z zespołem Rhythm Aces, gdy został dostrzeżony przez łowcę talentów z wytwórni płytowej w Memphis, Tennessee. Wytwórnia to Sun Records, a łowcą talentów był Ike Turner, który już nagrał swój pierwszy singiel—często uważany za pierwszą piosenkę rock and rollową—"Rocket 88" i był zatrudniony przez południowe wytwórnie, aby pomóc im znaleźć nowych artystów w gatunku rhythm and blues. Milton został podpisany do Sun i nagrał swój pierwszy singiel, minimalistyczny bluesowy jam "Beggin’ My Baby", zanim Elvis wszedł do Sun Studios. Piosenka nie stała się hitem, podobnie jak kolejny singiel Sun, "Lookin’ For My Baby", który ukazał się po tym, jak Elvis mania ogarnęła Południe i Sun Records, więc Milton został szybko zwolniony.

Po kilku latach poszukiwań własnej drogi, Milton zaczął nagrywać dla Bobbin Records, wytwórni z siedzibą w St. Louis, którą Milton współzałożył z menadżerem radia KATZ Bobem Lyonsem, po tym, jak większa wytwórnia odrzuciła nowy singiel Miltona. Począwszy od 1958 roku, Bobbin głównie wydawał single Little Miltona, które sprzedawały się znacznie lepiej niż jego single z Sun, dzięki wsparciu dystrybucji od potęgi bluesa z Chicago, Chess Records, oraz artystów—takich jak Albert King i Fontella Bass—których Milton pomógł podpisać do wytwórni.

Bobbin został ostatecznie wchłonięty przez Checker Records, która także była dystrybuowana przez Chess. Po przejściu do Checker, Milton odniósł największy sukces komercyjny, kiedy jego singiel "We’re Going To Make It" zajął 1. miejsce na listach R&B oraz 25. miejsce na listach pop Billboardu, co czyniło go rzadkością w tym okresie, ponieważ Beatlesi byli w pełnym rozkwicie, a piosenki R&B miały trudności z dostaniem się na listy przebojów. Ale najważniejsze było to, że po latach prób odnalezienia swojego głosu, Milton trafił na brzmienie, które miało go promować przez resztę jego kariery; to mieszanka melancholijnego pisania tekstów bluesowych, energicznego pędu rock and rolla oraz instrumentów dętych i aranżacji smyczkowych muzyki soul.

Jak stało się motywem w karierze Miltona, Chess i Checker zniknęły, kiedy Leonard Chess, legendarny producent stojący za Chess, odszedł z tego świata. Milton został osamotniony, bez wytwórni, zanim trafił do Stax, która w tym czasie cieszyła się dużą popularnością, stając się dystrybutorem mniejszych wytwórni, które straciły dystrybucję po upadku Chess, a także podpisując legacy bluesowych artystów jak Milton i John Lee Hooker na krótkoterminowe kontrakty, próbując objąć całą czarną muzykę w swojej ofercie. Milton nagrał kilka singli dla Stax, zanim wydał swój najlepszy album w tej wytwórni—choć What It Is: Live At Montreux jest blisko—Waiting For Little Milton, album łączący historię R&B i bluesa Miltona z fabryką soulową Stax oraz prawdziwą symfonią (Milton zdobył Memphis Symphony Orchestra, by grała na dużej części albumu). Milton przez 20 lat krążył po historii bluesa, rocka i R&B, zanim dotarł do Waiting For Little Milton, który ukazuje dojrzałego artystę odnajdującego szczyt swojej twórczości późno w swoim twórczym życiu; miał tutaj prawie 40 lat i dopiero wtedy stał się produktem, aranżerem i autorem piosenek, którym miał być od zawsze.

W styczniu Vinyl Me, Please Classics prezentuje świetne dzieło Maxa Roacha Percussion Bitter Sweet.

Więc teraz zastanawiasz się, jak się zapisać na Classics. Jeśli jesteś już członkiem Vinyl Me, Please, wystarczy, że zalogujesz się na swoje konto, klikniesz w Członkostwa, a następnie dodasz Classics za 23 dolarów miesięcznie.

Dodaj Classics do mojego członkostwa

Ale poczekaj, to nie koniec: pod koniec tego roku otworzymy Classics dla ogółu społeczeństwa jako samodzielną subskrypcję oddzielającą od Vinyl Me, Please. Jeśli jesteś zainteresowany Classics jako samodzielnym, i chcesz być powiadomiony, gdy dostępne będą miejsca, kliknij przycisk poniżej.

Powiadom mnie, gdy Classics stanie się dostępne dla publiczności

Jako bonus: Oto playlista inspirowana Little Miltonem, aby umilić ci czas do przybycia albumu do twojego domu: