Ja Rule połączył twarde z miękkim

Zwracając się ku Nowemu Jorkowi, Ja Rule, wychowany w Hollis, Queens, spędził koniec lat 90. na powolnym dążeniu do własnej sławy. Po tym, jak kariera Ja w trio Cash Money Click szybko wygasła, gdy jego towarzysz Chris Black trafił do więzienia, Ja zbudował relację z Irvem Gotti, który wprowadził go do Def Jam i później uczynił go flagowym artystą Murder Inc. Ja współpracował z elitą Nowego Jorku — Jay-Z, DMX, i Nas, wśród innych — i wkrótce znalazł się na szczytach list przebojów z kilkoma hitami Hot 100 oraz dwoma debiutami w Top 5 Billboard, a mianowicie albumem Venni Vetti Vecci z 1999 roku i Rule 3:36 z 2000 roku. (Pierwszy album zdobył status platynowej płyty, a jego następca potrójnej platyny.)

Wprowadź trzeci album Ja, nominowany do Grammy Pain Is Love: album, gdzie jego uliczna etyka i intymne impulsy łączą się w niezaprzeczalny hit. Pomijając wcześniejsze sukcesy, mainstream rapowy jeszcze nie w pełni zaakceptował wrażliwe elementy splecione z archetypem mafijnym; jakiekolwiek z łagodniejszych tendencji Ja, nawet gdy bezpośrednio przemawia do kobiet, czyniły go stałym celem pytań o autentyczność. Twardy facet musi się przebić, jeśli nie chce być postrzegany jako słaby, zwłaszcza ktoś z Nowego Jorku. Ale Ja Rule, którego słyszymy na Pain Is Love, nie tylko jest w zgodzie z tą dualnością, ale i korzysta z równoważenia tego stanu na albumie, który baskuje w przepychu, a jednocześnie utrzymuje odczuwalny ból. Rule był gwiazdą wcześniej, ale osiąga krytyczną masę; dysponuje charakterystycznym barytonem, który może zmiatać przeciwnika i uwodzić adoratora. Pod kierunkiem Irva Gotti’ego, produkcja Pain Is Love łączy ekstrawagancję z surowością w fascynujących detalach. Gdy wszystko jest na maksymalnym poziomie, trąbki i syntezatory brzmią triumfalnie, wprowadzając słuchaczy w objęcia zwycięstwa; te elementy nurkują w ciemności, gdy Rule rozmyśla o problemach.

Pain Is Love przetrwał jako najlepszy Ja Rule, najbardziej zauważalny dzięki mistrzostwu w crossoverach pop/rap. Weź pod uwagę parę hitów Billboard: „Always On Time” z Ashanti (nominowany do Grammy) i „I’m Real (Murder Remix)” z Jennifer Lopez. Oba utwory przywołują romantyzm jako błogi relaks w upalne lato; Ja wprowadza twardy styl ze swoim czarującym podejściem do kobiet, nadając utworowi wystarczająco dużo melodii, aby blok mógł śpiewać razem. W porównaniu z Ashanti czy J-Lo, forma duetu podkreśla najlepsze cechy wszystkich zaangażowanych. Łączenie tych utworów z nominowanym do Grammy „Livin’ It Up” z R&B stalowym Case i „Down Ass Bitch” z Charli Baltimore, Pain Is Love udoskonalił formułę nieodparty hooków i dynamicznego rapowania. Bez względu na normy dotyczące gangster music, Rule uniknął pułapek swojego charakteru w kolejnym potrójnie platynowym dziele, które zdominowało lato 2001 roku. (Jego występ w The Fast & The Furious był dodatkowym bonusem.)