Obejrzyj melodie: Zimny świat Hot Sugara

Na co ty liczysz, gdy włączasz dokument? Czy może spodziewasz się uczciwej próby ze strony twórców filmu, by zaprezentować choćby przyzwoitą imitację faktycznego przedstawienia „rzeczywistości”, cokolwiek to znaczy? Myślę, że to głównie mam na myśli w takich momentach, i powiedziałbym, że zdecydowana większość filmów, które omówiliśmy w tej kolumnie, trzyma się dość blisko tego celu. Nawet ten o Insane Clown Posse. Wskazałem wiele niedociągnięć w tym słabym filmie o Kurcie i Courtney, ale nawet jeśli był to bezmyślny film, chciałbym wierzyć, że ludzie, którzy go zrobili, szczerze wierzą w bzdurne teorie spiskowe, które promowali. Jednak z Hot Sugar’s Cold World znajdujemy się w jakimś #FakeNews alternatywnym wszechświecie, gdzie jest wystarczająco dużo wyraźnie sfabrykowanych momentów, by podważyć całość.

Filmowano w latach 2013 i 2014 dla Noisey, muzycznego projektu Vice’a, film śledzi producenta hip hopowego związanego z brzmieniem znalezionym, Hot Sugar (w prawdziwym życiu Nick Koenig), gdy wędruje po Nowym Jorku i Paryżu, zbierając różne dosłowne BOOMy i BAPy, które używa jako budulce swojej muzyki. Nazywa ten samodzielnie stworzony gatunek „muzyką asocjacyjną” ponieważ, jak opisał to dla NPR w 2015 roku: „...za melodią i perkusją jest dźwięk, z którym słuchacz może już mieć związek.” Jest dobrym kumplem Heemsa i Kool A.D. z Das Racist, obaj pojawiają się w różnych scenach, by freestyle’ować nad nowymi bitami.

Szczerze mówiąc, nigdy wcześniej nie słyszałem o Hot Sugar, zanim odkryłem go dzięki temu dokumentowi, ale jest to niebagatelne imię, jakkolwiek by nie nazwać gatunku muzyki, która brzmi jak pięć godzin odświeżania Tumblr. Jeśli, jak ja, masz mgliste wspomnienie Haha, I’m Sorry EP Kitty Pryde, niespodziewanego virala sprzed pięciu lat, to może jakoś rozumiesz klimat sceny, o której mówię.

W filmie pojawiło się kilku niespodziewanych „gości”, którzy spędzają czas z Hot Sugar. Jim Jarmusch wpada na chwilę, żeby pobawić się z MPC. Komik z Twittera Shelby Fero towarzyszy Hot Sugar na randce(?) do „pokoju, gdzie narodził się internet” („Pokaż mi swoje cycki, ale napisz to zerami,” dyktuje jej, gdy wprowadza tekst na starożytnej klawiaturze komputera). A Martin Starr (Freaks & Geeks, Silicon Valley) pojawia się, by pomóc Hot Sugar kupić nielegalne fajerwerki z bagażnika jakiegoś typa. To podczas ostatniej sceny zacząłem wątpić w autentyczność. Facet sprzedający fajerwerki, którego twarz jest zamazana, to w rzeczywistości aktor o imieniu Pat Healy, który zdaje się być zatrudniony do niezręcznego riffowania ze Starr i Hot Sugar. Co więc to oznacza dla reszty filmu? Czy ten gość, który przypadkowo spotyka Hot Sugar w jaskini, ten, który mówi, że pozwoli Hot Sugar nagrać jego krzyk, a potem śpiewa, to też jest aktor? Czy starszy sąsiad Hot Sugar, który ma tatuaże na całym ciele, który również uwielbia nagrywać dźwięki, ten, dla którego Hot Sugar pisze mowę po jego śmierci... czy ten gość jest prawdziwy? Czy to w ogóle ma znaczenie?

Widzisz, rzecz w tym, że: Mimo wszystkich możliwych zmyślonych bzdur, które filmowcy wrzucili, Hot Sugar jest prawdziwym muzykiem, a to, co tworzy, jest rzeczywiście cholernie dobre zarówno koncepcyjnie, jak i w rzeczywistości. A sposób, w jaki myśli o dźwiękach, które rejestruje? Jest naprawdę skłaniający do myślenia. Wszystkie dźwięki w jego utworach pochodzą z rzeczy, których naprawdę doświadczył, co zmienia jego muzykę mniej więcej w dźwiękowe resztki wyrwane z momentów, które konkretnie pamięta. W każdym momencie możesz słyszeć kości uderzające o ludzkie czaszki, kurz zeskrobywany z grobu jego dziadków lub beanie baby uderzające o ścianę, ale pocięte i odwrócone w finalnym stanie nigdy byś tego nie rozpoznał. Ten wielowarstwowy aspekt muzyki Hot Sugar przypomina mi scenę w filmie Basquiat z 1996 roku, kiedy Jean Michel maluje imię Rene Ricarda na jednym ze swoich dzieł, a następnie zamalowuje je. Jako gotowy produkt jest to całkowicie niewidoczne dla publiczności, ale jest tam, nadając dziełu dodatkowy wymiar doceniany tylko przez artystę.

Więc, tak. Możesz potrzebować kilku dużych ziaren soli, aby przebrnąć przez Hot Sugar’s Cold World, ale warto podjąć ten wysiłek. Myślę, że najlepiej działa, gdy traktujesz go jak niskoenergetyczny film typu Jackass, proto vapor-wave Bad Grandpa może. Fabuła może być profesjonalnie stylizowana, daleko od jakiejkolwiek rzeczywistej podobieństwo do codziennego życia Hot Sugar jako artysty, ale na końcu muzyka (i inne części) są na tyle realne, by podtrzymać całość.