Cieszenie się koncertami na żywo jako osoba z niepełnosprawnością

Aby zrozumieć, jak i gdzie miejsca mogą być niedostępne, musimy zrozumieć, że istnieją dwa rodzaje dostępności; dostępność budynków i dostępność wydarzeń. Standardy projektowania ADA wymagają łatwego dostępu do budynków i nieprzeszkodzonej drogi podróży. Podobnie jak plan dostępności w domu, wytyczne ADA zapewniają bezpieczne przejście na pierwszym piętrze budynku, a windy są wymagane tylko dla budynków wyższych niż 3 piętra. Tak więc, podczas gdy budynek może chwalić się zgodnością z ADA, jeśli samo wydarzenie odbywa się na piętrze bez dostępu pionowego, wydarzenie jest nadal niedostępne.

Najpoważniejszym przykładem niedostępności wydarzeń dla zarówno osób z widocznymi, jak i ukrytymi niepełnosprawnościami są wydarzenia na podłodze GA. Dla osób na wózkach inwalidzkich obawy obejmują widoczność sceny i bezpieczne miejsce do zaparkowania i cieszenia się pokazem. Dla takich jak ja, z ukrytymi niepełnosprawnościami, podłoga GA zazwyczaj sprawia, że rezygnuję z koncertu.

Zdiagnozowano u mnie chorobę reumatoidalną w 2003 roku, toczeń w 2012 roku i szereg innych problemów z układem odpornościowym, zbiorczo nazywanych mieszanym chorobą tkanki łącznej (co interpretuję jako medyczny sposób mówienia „itd.”) RA utrzymuje mnie w przewlekłym bólu, a długotrwałe stanie lub chodzenie zaostrza moje stawy, toczeń trzyma mnie na palcach, ponieważ jeśli się zdenerwuję, wybuchnie, a zespół przewlekłego zmęczenia (część „itd.”) utrzymuje mnie w stanie łagodnej wyczerpania. Zrozumienie, jak każdy z tych czynników wpływa na moje ciało, to sposób, w jaki decyduję, czy koncert jest wykonalny.

Pytania dotyczące budynków, parkingu i organizacji wydarzeń są zawsze programami w tle, które działają, gdy fani z niepełnosprawnościami chcą uczestniczyć w koncercie. Ilość namysłu, jaki wkładam w te decyzje, wykracza poza długość koncertu, ale to, jakie będą miały skutki dla ciała i czas rekonwalescencji. W pewnym sensie, „Czy to się opłaca?” to pytanie, które stawiam sobie od samego początku.

Dla mnie odpowiedź w tym przypadku brzmiała zdecydowane tak. Podjęłam decyzję o podróży do LA na koncert, w pełni świadoma, że mogę nie mieć takiego doświadczenia, jakiego się spodziewałam.

W zwykły dzień nie mogę stać ani chodzić na długie odległości, ale jestem w trakcie rekonstrukcji moich dłoni i stóp z powodu deformacji RA i obecnie noszę but do chodzenia. Zazwyczaj moja niepełnosprawność jest ukryta; nie widać bólu, obrzęku, zmęczenia, migren ani uszkodzeń stawów, ale but okazał się dodatkowym utrudnieniem, które musiałam wziąć pod uwagę. Po sprawdzeniu strony miejsca zobaczyłam coś, czego nigdy wcześniej nie widziałam; „Bilety ADA.” Poczucie ulgi przypłynęło, a „Baby Shark” zaczęło grać w tle. Nie byłam pominięta. Nie byłam „innym”. Zostałam uwzględniona.

Co to oznacza? Jak to wyglądało? Bardzo lubię być wśród tłumu, ale wiedziałam, że będę potrzebowała krzesła, jeśli chcę GA Floor. Po trzech próbach połączenia z miejscem i usługą biletową, powiedziano mi, że mnie uwzględnią, będę tylko musiała przyjść wcześniej. Ta odpowiedź zaspokoiła niektóre z moich obaw, jednocześnie rodząc nowe pytania: Gdzie będę siedzieć? Czy będę mogła widzieć?

Wczesne przybycie oznacza więcej czasu spędzonego w kolejce przed drzwiami, a czasomierz Kopciuszka mojego ciała byłby w połowie wyczerpany, zanim koncert się zacznie. Zanim wsiadłam do samolotu, już obawiałam się tego doświadczenia. Tak to już jest, forma podąża za funkcją, więc dopasowałam swoje dni, aby nagromadzić jak najwięcej energii w swoich zapasach. Przybyłam wcześnie, a cztery zestawy schodów ruchomych później, stałam w kolejce.

To tutaj rzeczywistość rozeszła się z oczekiwaniem.

Wysoki strażnik spojrzał na mój but i zapytał, czy jestem sama. Po potwierdzeniu, że tak, zmarszczył brwi i zapytał, czy poradzę sobie na schodach, wskazując. Spojrzałam i zobaczyłam, że wejście do poczekalni było o kolejne piętro wyżej. Wzruszyłam ramionami i odpowiedziałam: „Zobaczymy.” Zastanowił się, a potem powiedział, że osobiście poprowadzi mnie do poczekalni.

Ominięto zewnętrzną kolejkę i zabrał mnie windą do poczekalni z kolejną kolejką. Jednak potwierdził, że moje miejsce było zarezerwowane i mogłam czekać wygodnie w jednym z krzeseł. W mojej głowie założyłam, że wydzielili kawałek podłogi GA, aby ustawić krzesło, które mogłabym używać, gdyby było to potrzebne. Byłam naprawdę podekscytowana.

Rzeczywistość była nieco inna. Sekcja ADA w miejscu znajduje się na balkonie, i tam mnie umieszczono. Byłam trochę rozczarowana, ale ogólne doświadczenie polegało na tym, że mogłam przymknąć oko na dystans od sceny. Jednak nie mogłam znieść tego, że nie byłam częścią show, tylko jego widzem. Kiedy zauważył moje podenerwowanie, pracownik powiedział mi, że mogę usiąść w sekcji GA na balkonie, co zbliżało mnie znacznie bliżej do sceny i do doświadczenia, którego szukałam.

Ogólne doświadczenie było potężne i głębokie. Dla wielu fanów z niepełnosprawnościami przeszkody, które pojawiają się na drodze do udanego koncertu, nie dotyczą odpowiedzialności za dostępność budynków, ale dostępności wydarzeń i przemyślanej planizacji miejsc. Jeśli możesz wyznaczyć VIP-a na podłodze, możesz wyznaczyć sekcję ADA. Decyzje podejmowane przez miejsce w LA, The Novo, pomogły mi zdać sobie sprawę, że nie musimy czuć się jak ciężar, jeśli prosimy o dostosowanie.