Alexandra Savior strzela sama

„Myślę, że to było moje największe obawy,” Alexandra Savior powiedziała nam o tym, jak Alex Turner z Arctic Monkeys mógł ją przyćmić, tuż przed wydaniem jej debiutanckiego albumu Belladonna of Sadness w 2017 roku. „Co naprawdę nie było czymś, co rozumiałam, dopóki nie zagrał gitary na jednym z naszych koncertów. I potem wszystko zaczęło naprawdę eskalować, a uwaga zaczęła skupiać się na nim, co było naprawdę trudne, ponieważ... To sprawiło, że zaczęłam kwestionować cały proces. Myślę, że zaczęłam czuć się niedoceniona.”

Wtedy Savior była celowym „Kim jest ta tajemnicza dziewczyna?” projektem Columbia Records, które wydało Belladonna bez większej promocji i po pewnych opóźnieniach. Pisanie piosenek i talenty Savior na Belladonna były często przyćmione przez zaangażowanie producenta i współautora Turnera, szczególnie że album pojawił się po dłuższej przerwie radiowej Arctic Monkeys, co sprawiło, że Savior przyznała w wywiadach, że album mógł być bardziej Turnera niż jej własnym, i nie czuła się z tym dobrze. Miała tylko 21 lat, została porwana przez prąd muzycznego biznesu dzięki coverom na YouTube i gubiła się w tym procesie.

https://open.spotify.com/album/6LbyR5pthd2ao8QwxzLtV8

To zmienia się z The Archer, jej surowym i kuszącym drugim albumem. Po tym, jak została usunięta przez Columbia, podpisała kontrakt z 30th Century Records, wytwórnią Danger Mouse'a i spędziła ostatnie trzy lata pisząc piosenki na The Archer, które poruszają tematy toksycznych związków (utwór tytułowy), dominujących partnerów („Howl”) i znajdowanie przestrzeni dla swoich emocji w relacjach („Crying All The Time”). Lata bycia przygniecioną przez system, który miał ją przeżuć i wypluć, nadały tym piosenkom zdecydowaną twardość, trudną uczciwość i niebezpieczeństwo noir.

Savior skończyła pisać The Archer zanim weszła do studia, gdzie dołączył do niej producent Kevin Morby, Sam Cohen, który nadaje tym utworom teatralny urok, do którego głos Savior jest dobrze dostosowany. Kiedy robiła covery na YouTube, zauważono ją za dramatyczny, rosnący głos, który teraz po raz pierwszy odgrywa główną rolę. Przebojowy „But You” ukazuje Savior jako szeptane kontrapunkty do klaksonowych dźwięków przerośniętej sekcji dętej, a ona pręży się i kroczy przez „Send Her Back”. Może równie dobrze oddać mokre od łez jęki „Crying All the Time” jak delikatne fortepianowe ballady „Soft Currents”. Gdzie Belladonna umieściła głos Savior w jednej lub dwóch stylach, tutaj jest ona na 6-pasmowej autostradzie, zmieniając pasy bez sygnalizacji, demonstrując różne intonacje swojego głosu.

„Nigdy nie czułam się widziana taką, jaka byłam; byłam widziana jako ktoś, kogo mogli wepchnąć i kto najlepiej się sprzedawał,” powiedziała Savior magazynowi Billboard przed wydaniem The Archer. Przynajmniej, The Archer pokazuje Savior taką, jaka jest teraz; ekscytującą młodą artystką, podążającą własną ścieżką.