Kontynuuj swoją edukację funkową z tymi albumami

Jak każdy gatunek, funk był produktem okoliczności. Nie w przypadkowym sensie tego słowa, ale w sensie, że sztuka kształtuje się i przystosowuje do kontekstu chwili. Dla Jamesa Browna funk był rozwodem od brzmienia soulu – i zespołu – który go stworzył. Dla George'a Clintona był to nowy początek po przegraniu batalii sądowej i odkryciu LSD. A dla Sly Stone'a był to odzwierciedlenie czasów i jego duszy: radosny i optymistyczny przez lata 60-te, cyniczny i melancholijny, gdy dekada się zmieniła.

Począwszy od połowy lat 60-tych, ci prekursorzy funku wzięli soul, jazz i R&B i pozbawili je ich podstawowych elementów. Zmieniaj ąc tempo, miarę i instrumentację, przekształcili przestarzałe struktury utworów w cykliczne groove napędzane przez bas, gitarę rytmiczną, perkusję, trąbki, a później syntezatory. Czasami komiczne, zgryźliwe i innego świata w tym samym czasie, funk to muzyka w jej najbardziej prymitywnym i ekscytującym potencjale.

Chociaż jego popularność malała w połowie i pod koniec lat 70-tych, funk nigdy naprawdę nie umarł. Rick James i Prince szokowali go z powrotem do życia w latach 80-tych za pomocą syntezatorów i stylu. A w latach 90-tych można go było usłyszeć wszędzie, od hip-hopu o twardych próbkach od Dr. Dre po linie basowe Red Hot Chili Peppers. Do dziś groove, który funk rozpoczął, nadal napędza hity dla takich artystów jak Maroon 5 i Bruno Mars, a także całe albumy od Childish Gambino.

Poniższe albumy prezentują różne smaki funku. Niektóre sprawią, że zatańczysz, inne sprawią, że pomyślisz, ale wszystkie przynajmniej raz sprawią, że się uśmiechniesz. To są albumy, które musisz wysłuchać gdy tylko doświadczysz Betty Davis. Traktuj to jako swoją dalszą edukację w dziedzinie funku.