Album tygodnia: Everything Now zespołu Arcade Fire

Dziesięć lat temu Arcade Fire znajdowało się na szczycie świata. Zespół był tym nazwiskiem w indie rocku, właśnie wydając Neon Bible—akceptowalne następstwo uznanego debiutu w Funeral. Jednakże, Sasha Frere-Jones skrytykował montreal grupę—i innych w białym indie—for całkowite ignorowanie atrybutów afroamerykańskiej tradycji muzycznej w jego przemyślanej pracy z 2007 roku w New Yorker eseju, "A Paler Shade Of White." "Jeśli w Arcade Fire jest ślad soulu, bluesa, reggae lub funku, musi być to filozoficzne; z pewnością nie jest to słyszalne," napisał, a być może przypadkowo (ale może i nie), biali indie rockowcy zmienili swój dźwięk dwa albumy później.

W 2013 roku Arcade Fire dosłownie przekształciło się w nowy zespół. Przed wydaniem swojego czwartego LP, Reflektor, Win Butler i spółka reklamowali się jako "The Reflektors," z fałszywą stroną internetową, fałszywym albumem, szeregiem tajnych koncertów i dość przerażającymi maskami z papier mâché. Płyta, wyprodukowana przez Jamesa Murphy'ego z LCD Soundsystem, zobaczyła, jak biali indie rockowcy zanurzają się w produkcję taneczną. Krytycy albo kochali, albo nienawidzili tej 75-minutowej mieszanki gatunków, przy czym ci, którzy byli przeciwni wskazywali na długość albumu, dostępność oraz brak spójności jako jego najsłabsze punkty.

Szybko minęły prawie cztery lata, a biali indie rockowcy podnieśli swoją grę groove jeszcze bardziej dzięki Everything Now. Każdy utwór na 47-minutowym albumie to coś, do czego można tańczyć, w tym ballady. Teraz jako sześciu, Arcade Fire bawią się disco, reggae, funkiem oraz soulem, a dźwiękowo mocno posunęli się naprzód w tanecznej scenie (w dużej mierze dzięki Thomasowi Bangalterowi z Daft Punk manewrującemu konsolą dźwiękową, wraz z basistą Pulp, Steve'em Mackeyem).

Najlepsze momenty albumu błyszczą jak wirująca kula dyskotekowa. Główny singiel i utwór tytułowy to ABBA zarazek, który jest tak zaraźliwy, jak solidne umiejętności muzyczne (a ten solowy fragment na flecie pygmejskim od Patricka Bebey'a tylko pomaga w tej kwestii). "Creature Comfort" to wstrząsająca, hipnotyzująca podróż przez goth-elektroniczne krajobrazy dźwiękowe, podczas gdy śpiewający osobiście Butler oddaje hołd ich ostatniemu producentowi, panu Murphy'emu. "Electric Blue" ukazuje charakterystyczne falsety Régine Chassagne nad migoczącymi klawiszami, chrupiącą perkusją i lepkimi syntezatorami, przywołując na myśl najsilniejszy moment The Suburbs: "Sprawl II (Mountains Beyond Mountains)." "We Don’t Deserve Love" to dezorientująca ballada lamentująca nad stanem relacji międzyludzkich z takimi tekstami jak: "Nie chcesz rozmawiać, nie chcesz dotykać / Nawet nie chcesz oglądać telewizji."

Te utwory są mocne same w sobie, działając jako sonicze filary Everything Now, ale kiedy album pada, to upada mocno. "Signs Of Life" rozgrywa się jak otwierająca liczba występu off-Broadway. Syreny i aplauz wchodzą w funky basowy line z lat 70-tych, a w pewnym momencie Butler rapuje dni tygodnia (tak, naprawdę). "Peter Pan" to zamglony utwór o reggae z jednymi z najgorszych tekstów, jakie Butler kiedykolwiek napisał, aż do momentu, gdy zaczyna się następny utwór. "Chemistry" jest na niższym poziomie dyskografii Arcade Fire. Jego próby reggae są w najlepszym razie łagodne, a w piosence mówiącej o chemii, wydaje się, że zespół nie miał żadnej podczas nagrywania tego utworu.

Dla zespołu, który został pochwalony za filozoficzne teksty i wnikliwe poglądy na ludzką kondycję, ten album nie spełnia oczekiwań. Jak w przypadku Reflektor, sekstet uruchomił dobrze zaplanowany plan marketingowy, aby wesprzeć Everything Now, który obejmował "zatrudnienie" zespołu przez fałszywą korporację o nazwie Everything Now Corp, fałszywe strony informacyjne, fałszywe reklamy i nawet fałszywą recenzję albumu. Treść miała być satyryczna, demonstrując wpływ mediów i materializmu na kulturę zachodnią; jednak wydaje się, że członkowie Arcade Fire są parodiami siebie samych na tym albumie. Wokal Butlera jest odłączony i pozbawiony emocji, a teksty takie jak "Bądź moją Wendy, ja będę twoim Peterem Panem / Chodź, kochanie, weź moją rękę / Możemy chodzić, jeśli nie chcesz latać / Możemy żyć, nie czuję się jak umierać" są zagadkami od autora tekstów, który jest tak intelektualny, emotywny.

Arcade Fire mogło najlepiej określić to w swoim mock Stereoyum Premature Premature Evaluation Everything Now, gdzie piszą: "Co, tak naprawdę, będzie wyglądać nasza Premature Evaluation? To trochę za wcześnie, żeby to jednoznacznie powiedzieć. Jest prawdopodobne, że porównamy Everything Now niekorzystnie zarówno do Funeral, jak i The Suburbs, nazywając to powrotem po Reflektor."

Fałszywa recenzja miała być odpowiedzią na niedawny artykuł op-ed Stereogum, "Remember When Arcade Fire Were Good?", ale sentyment jest całkiem trafny, nawet jeśli miał być satyryczny. Podczas gdy Reflektor miał trudności ze znalezieniem swojego miejsca w obszarze muzyki tanecznej, zespół znalazł swój groove w Everything Now. To krok w dobrym kierunku dla grupy, która jest zdeterminowana, by się reinventować, ale jeszcze nie do końca tam jest.