Kinematyczna koncepcja 'Umysł początkującego'

Czasami premisa albumu przytłacza samą muzykę. Chociaż nie jest skomplikowana, kontekst najnowszej płyty Sufjana Stevensa — albumu współpracy z artystą Asthmatic Kitty, Angelo De Augustine, A Beginner’s Mind — jest rozległy. Stevens i De Augustine izolowali się na pewien czas w rezydencji w Nowym Jorku, w domku znajomego, oglądając filmy nocą i pisząc piosenki luźno inspirowane filmami następnego dnia. Te filmy są od 1950 roku All About Eve do 2004 roku Bring It On Again, z odrobiną Hellraiser III i The Silence of the Lambs pomiędzy.

Proces pisania był naprawdę współpracujący: "Pisali razem — jedna osoba pisała zwrotkę, druga refren, tworząc akordy i liryczne tkaniny na chybił trafił, często kończąc nawzajem swoje zdania w tym procesie,” jak podano w oświadczeniu. Ten aspekt 'na chybił trafił' tworzenia albumu odnosi się bezpośrednio do jego tytułu, który tłumaczy buddyjski koncept shoshin: postawę otwartości i braku uprzedzeń wobec tematu, niezależnie od doświadczenia, podchodząc do nauki jak początkujący.

Pomimo obowiązkowych harmonii Stevensa i emocjonalnych pułapek atmosferycznych, A Beginner’s Mind momentami wydaje się wymyślone, być może nieuchronny wniosek takiego kolażu wpływów. To wciąż piękny album i intelektualnie angażujący, poruszając wiele filozoficznie ciężkich tematów, ale lirycznie nie ma porównania z ognistą szczerością Carrie & Lowell czy bardziej osobistym Tomb De Augustine’a.

Głosy Stevensa i De Augustine’a doskonale się łączą — chór z osiągnięciami, gdy mogło to brzmieć jak album z duetami w rywalizacji — co prowadzi do kojącego i gładkiego, choć monotonnego doświadczenia. Jest niewątpliwy odwołanie do duetów jak Simon & Garfunkel i ponadczasowość harmonii takiej jak ta. Utwory, w których łatwiej odróżnić, kto śpiewa, są jednak prawdziwymi punktami szczytowymi albumu, wyróżniającymi się z zbyt idealnej jedności reszty albumu.

Jednym z tych momentów jest prowadzone przez Stevensa „(This Is) The Thing,” które jest bliższe jego perspektywie, a jednocześnie odnosi się bezpośrednio do koncepcji narracji: "To jest rzecz o fikcji / Jak wszystko żywi się jego paranoją" — śpiewa. (Osobiste połączenie jest tutaj namacalne, ponieważ Stevens wyjaśnił AnOther, "Pierwszy film, który kiedykolwiek widziałem i który wywarł na mnie trwałe wrażenie, to The Thing. Obejrzałem go, gdy miałem siedem lat. To wciąż jeden z moich ulubionych filmów do dziś.") Inne wyróżniające się utwory z powodu niezależności wokalnej to „Lady Macbeth In Chains,” z ’70s harmonią rozciągającą „chains” na cztery sylaby na końcu refrenu oraz inspirowany Clash of the Titans „Olympus.”

Podobnie jak wokalne wyróżnienia, utwory, które przyciągają najwięcej uwagi, służą jako odświeżacze od standardowej gitary akustycznej Stevensa i De Augustine’a. Chwile, gdy instrumentalizacja narasta, w tym smutne klawisze („The Pillar Of Souls”) lub bardziej dynamiczna perkusja (prawie funkowy „Back To Oz”) przełamują znajome delikatne folkowe brzmienia. Jednak jest komfort w znajomym i fani zarówno Stevensa, jak i De Augustine’a będą mogli znaleźć schronienie w projekcie zgodnym z obiema dyskografiami, a oczywiście naznaczonym prawdziwą przyjaźnią. Stary fan czy nowy, możesz kierować się tytułem albumu: Podchodź do niego z umysłem początkującego, a sprawi, że poczujesz coś w tym procesie.