10 najlepszych albumów powrotowych, które warto mieć na winylu

\n

\n

\n \n \n \n \n

\n

Sleater-Kinney: No Cities to Love

Sleater-Kinney postanowiło zrobić przerwę po wydaniu rockowej perfekcji The Woods (2005) i po kilku latach wydawało się, że ta przerwa będzie trwała na stałe. Ale w kolejnym odważnym posunięciu, członkinie zespołu Corin Tucker, Carrie Brownstein i Janet Weiss zdecydowały się nagrać album w tajemnicy, a kiedy ogłosili No Cities to Love (2015), szczęki opadły wszędzie. No Cities to Love to 33 minuty bezwzględnej elektryczności z przejmującymi krzykami Tuckera i punkowymi wokalami Brownstein, oraz ich zderzającymi się i rozdzielającymi gitarami, trzymanymi na ziemi przez potężny rytm Weiss, przy czym trójka znajduje melodię w chaosie. Zajmując się kłopotami finansowymi klasy robotniczej („Price Tag”), ich przerwą i zjednoczeniem („Hey Darling”, „Gimme Love” i epicka końcówka „Fade”), oraz po prostu pokonując przeszkody życia w rockowej „Surface Envy”, Sleater-Kinney nie tylko delikatnie testowało obecne wody indie rocka, ale skoczyło w nie jak pocisk armatni.