10 najlepszych albumów No Wave, które warto mieć na winylu

Negacja w „no wave” ma podwójne znaczenie. Po pierwsze, nie ma prawdziwej fali; nie ma określonych warunków uczestnictwa w etosie. Po drugie, to samo w sobie jest pozytywnym warunkiem: być bez konkretnego etosu i grać muzykę tak abstrakcyjnie, jak to możliwe. Gdy muzycy pod koniec lat 70. i na początku lat 80. tworzyli dziwne, rozbieżne utwory w Greenwich Village, awangardowa punkowa grupa DNA mogła być tak samo „bezfalowa” jak kamaleonowy wiolonczelista/producent/kompozytor Arthur Russell, który pisał muzykę klasyczną. Chociaż termin ten stosowany jest głównie w odniesieniu do surowszych zespołów takich jak DNA czy Swans, „no wave” w całości opisuje mieszankę artystów undergroundowych — oprócz punku: klasyka, disco, jazz — znudzonych konwencjami, pragnących szaleńczo je zniekształcać.

Niesamowite zespoły ze wschodniego wybrzeża wciąż robią autentyczny no wave — wśród nich są Zs, Pill, Palm i Horse Lords. Dla stylu, który implikuje ponadczasowość, to jest oczekiwane, chociaż wciąż naprawdę ekscytujące, że obecne zespoły interpretują no wave w taki świeży, nowy sposób. Poniżej te 10 albumów uchwyca siłę i miasmatyczne piękno tonalne, które ostatecznie odziedziczyli wymienieni współcześni, a które definiowały no wave w latach 70/80.