Wywiad VMP z Jonem Guerrą

zdjęcie dzięki Relevant Magazine

VMP: Powiedz nam trochę o sobie, gdzie się wychowałeś? Czym zajmowali się twoi rodzice? Jak zaczęła się twoja przygoda z muzyką?

JG: Dorastałem w Houston do 12. roku życia, a potem moja rodzina przeprowadziła się do Wheaton w IL. Mój tata jest ministrem, a mama jest żoną ministra. Wzięłem udział w wyjeździe kościelnym latem '97 i usłyszałem gościa grającego na akustyku, prowadzącego grupę dzieci w śpiewaniu. Miał w sobie nutę gwiezdnego blasku. Wróciłem do domu i przez całe to lato grałem tylko na gitarze.

VMP: Hue to twój debiutancki album - czy powstał w szybkim wirze inspiracji, czy może to coś, co było latami w przygotowaniu?

JG: Powstawał przez około rok. Pracowałem w See Music, pisząc jingles i diddys do reklam. W swoim wolnym czasie, często przed tym, jak ktokolwiek dotarł do studia oraz po tym, jak wszyscy wyszli, pisałem te piosenki. Zamierzałem napisać utwory, które mogłyby przynieść mi parę groszy z synchronizacji/licencjonowania. Nie udało mi się napisać tych utworów, ale udało mi się napisać te.

VMP: Jak to było powiedzieć "to koniec" na końcu pracy nad swoim pierwszym albumem?

JG: Czułem się naprawdę dobrze.

VMP: Twoja żona Valerie, czy byliście małżeństwem podczas pracy nad albumem? Jaka jest jej rola w twojej karierze muzycznej i jak to jest pracować z małżonkiem?

JG: Tak, byliśmy już małżeństwem. Śpiewa i gra ze mną na koncertach oraz jest obecna w wielu piosenkach. Jest moim sounding boardem. Pomaga mi kończyć piosenki. Naprawdę nie mogę sobie wyobrazić kreatywności bez niej. Często jest jedyną osobą, która ma odwagę powiedzieć mi, kiedy piosenka nie jest taka, jak powinna być.

zdjęcie dzięki Jon Guerra Music

VMP: Wygląda na to, że z niektórych twoich wypowiedzi dotyczących muzyki wynika, że jesteś fanem literatury/poezji - czy jest coś konkretnego, co czytałeś, co zainspirowało Hue?

JG: Byłem naprawdę zszokowany, słysząc nagranie Yeatsa recytującego swój wiersz "The Lake Isle of Innisfree." Gdzieś to jest w Internecie. Absolutnie oszałamiające. Nie powiedziałbym, że to zainspirowało nagranie, raczej to obrazowało je. Po prostu czułem, że jest to dokładnie to, co powinno być.

VMP: Czy muzyka jest twoim pełnoetatowym zawodem w tej chwili, czy masz pracę dorywczą, aby wspierać swoje marzenia?

JG: Muzyka jest moim pełnoetatowym zawodem i od kilku lat jest, w ten czy inny sposób. Przez kilka lat głównie pisałem muzykę do reklam, a w wolnym czasie pisałem piosenki. Teraz głównie piszę piosenki i robię muzykę w swoim kościele. Rozkwitam, gdy moje życie jest zorganizowane, a granie muzyki dla moich przyjaciół i rodziny w kościele pomaga mi to osiągnąć.

VMP: Czy jesteś kolekcjonerem winyli? Jeśli tak, jaka jest pierwsza płyta, którą pamiętasz, że kupiłeś dla siebie?

JG: Jestem trochę kolekcjonerem - choć obawiam się, że niszczę to określenie, nazywając siebie takim. Jestem raczej łowcą winyli. Valerie i ja uwielbiamy odwiedzać sklepy z antykami, gdy podróżujemy, i zawsze szukam tej ukrytej perełki winylowej. Pierwszą płytą, którą kupiłem, było If You Can Believe Your Eyes and Ears The Mamas and The Papas - wciąż ją uwielbiam.

VMP: Jakie jest twoje zdanie na temat renesansu winyli?

JG: Uważam, że to naturalna reakcja na cyfryzację wszechświata. Każdy, kto ma jakiekolwiek poczucie estetyki, pragnie czegoś dotykowego… i tradycyjnego, myślę. Winyl łączy nas, jakkolwiek sztucznie czy powierzchownie, z tradycją, która niemal zniknęła. To także mówi, że jest grupa z nas, którzy wciąż wolą, aby artyści tworzyli nasze playlisty.

VMP: Możesz skomponować festiwal muzyczny Jaguerra Fest na dwa dni, kogo zaprosisz do grania, żywego lub zmarłego?

JG: Beatlesi, Beach Boys, młody Bob Dylan, Radiohead, Sufjan Stevens, Arvo Pärt. A potem król Dawid z Biblii, aby zamknąć to wydarzenie.

VMP: Jaki album powinniśmy rozważyć dla VMP?

JG: Jest wokalista-kompozytor z Chicago, który mnie całkowicie zachwyca. Nazywa się Matt Crews. Nadzwyczajny głos i niesamowite piosenki. Zrobiłbym wszystko, aby mieć jego płyty.