Empress Of uczy nas tańczyć przez ból

To niezwykle taneczna sprawa, przeskakująca między różnymi trybami muzyki elektronicznej — czasami house, czasami reggaeton, czasami dream pop, często wszystko naraz — i spójna dzięki pewnemu głosowi i wizji Rodriguez, wspomaganej przez producenta wykonawczego BJ Burtona (Bon Iver, Sylvan Esso, Banks). To muzyka, która ma wbudowaną zatłoczoną parkiet, przeznaczona do wspólnych doświadczeń, ale wydana w czasie obowiązkowej samotności.

Rodriguez napisała I’m Your Empress Of w ciągu dwóch miesięcy między trasami, gromadząc zarówno adrenalinowy zastrzyk z koncertów, jak i smutek związany z końcem związku, przekształcając oba te uczucia w stan „intensywnej inspiracji”. Po byciu otoczoną publicznością wróciła do pustego domu i oddała się swojej muzyce. Proces, jak powiedziała, był trochę zamazany: cztery utwory napisane w ciągu tygodnia, 10-godzinne sesje, podczas których jej emocje i pasje wydobywały się z niej bez żadnego wspomnienia o tym, jak to się stało.

Coś, co pamięta: tytułowy utwór — także utwór wiodący — był pierwszą piosenką, którą napisała. “To był naprawdę duży katalizator dla wszystkiego, co jest na albumie,” powiedziała. “Zawsze myślałam, że to zrobię,” mówi, zatrzymując się na chwilę. “Nie myślałam, że to zrobię, ale wszyscy zakładali, że zrobię trylogię,” powiedziała, odnosząc się do Me i Us, swoich dwóch pierwszych albumów.

Jak to ujęła, I’m Your Empress Of to 34-minutowe doświadczenie wzburzenia intensywnej emocji — pragnienia, rozpaczy, seksapilu — które kulminuje w zamieszkach. Jest stałe tli się, co ożywia album, napięcie między visceralnymi przyjemnościami tańca a inherentną samotnością tańca w pojedynkę, jak płomień wydobywający się z uderzenia zapałki. W jej słowach, “to jak płacz na parkiecie.”

“Chcę naprawdę pokazać taneczne utwory na tej płycie, ponieważ taniec był dla mnie bardzo uzdrawiający. Kiedy tworzyłam te piosenki, naprawdę potrzebowałam wyrazić tę energię — tę emocję, która sprawiała mi wiele bólu.”

“Void” jedzie na spokojnym dembow do momentu, gdy jej głos, rozciągnięty i mocny, napina luźny groove utworu wokół niej. W innym miejscu, na pop&B-owym „Not the One”, prowadzi skojarzenie, które przypomina nieco jej byłego, przeprowadzając przez kroki („Użyj obu rąk, użyj obu rąk,” rozkazuje), które wcześniej przychodziłyby jej z łatwością. Jest moment — mostek w „What’s the Point” — którego Rodriguez wskazuje jako jeden z jej ulubionych momentów na albumie, moment, w którym pozwala bezsłownej pauzie trwać o beat zbyt długo.

Duża część powagi albumu pochodzi od jej matki, której głos jest jedynym innym, który pojawia się w całym albumie, pełniąc rolę komentatora, przewodniego światła i moralnego kompasu.

Po raz pierwszy pojawia się na tytułowym utworze albumu, mówiąc, że uczucie posiadania jej córki jest jak „posiadanie tysięcy dziewczyn, ponieważ spójrz, ile razy ona się reprodukuje w każdej grupie z was.” To piękne uczucie, które stanowi zarówno tezę dla albumu, jak i dla szerszej misji Empress Of.

“Te rzeczy, o których piszę, jak one, one mnie opuszczają i one, one należą do innych ludzi, a ludzie mogą korzystać z nich, aby leczyć się, aby wyrażać siebie lub tańczyć,” powiedziała.

Rodriguez nigdy nie planowała wydania albumu w czasie globalnego kryzysu. I tak bardzo jak próbujemy wyobrazić sobie rolę albumu w szczególnym momencie kulturowym, trudno jest utożsamić album wynikający z osobistej katharsis z czymś, co koniecznie musi służyć większemu celowi.

“Wszystko, co zrobiłam, odzwierciedla to, co się dzieje społecznie, czy to jak pisanie „Woman is a Word”, odzwierciedlało ten czas, ale to nie było celowe. To była po prostu rzecz, przez którą przechodziłam.”

Osobiste oczywiście przenika się z politycznym, ale nie zawsze musi być to hymn. Czasami przyjemność może być jedynie środkiem do własnego celu.

“Ten album powstał z naprawdę bolesnego miejsca, a jego pisanie było ekstremalnie kathartyczne i uzdrawiające,” powiedziała. “To wszystko, co mogę naprawdę mieć nadzieję — że sprawi, że inni ludzie poczują się tak dobrze, jak to było nagrać.”