Dostępne 'Hud Dreems' Knxwledge'a

VMP: W momencie wydania Hud Dreems osiągnąłeś ogromną widoczność jako stały element w scenie beatowej L.A., i otrzymałeś swoje największe osiągnięcie dzięki „Momma” na przełomowym albumie Kendricka Lamara To Pimp a Butterfly w tym samym roku. Przenieś mnie z powrotem do wydania swojego albumu: Czy spodziewałeś się całej tej uwagi? Czy czułeś się zrealizowany, spełniony, skonfliktowany?

Knxwledge: Trochę tego wszystkiego. Nawet nie wiedziałem, że znalazło się na albumie, dopóki wy tego nie powiedzieliście, więc tak, na pewno wszystko to. Ale to była tylko jedna piosenka, lubię ruszać dalej, więc my (Ja i Ja) ruszyliśmy dalej.

Wielu uważa, że zakończenie Low End Theory oznacza koniec sceny beatowej w L.A. tak, jak ją wszyscy znali. Czego się spodziewasz, że może się wydobyć z eteru w kontekście L.A.? Jakie miejsca byś teraz odwiedził, aby poczuć podobne wrażenie?

Szczerze mówiąc, nie wychodziłem od lat. Nie potrafiłbym nawet powiedzieć, gdzie teraz grają dobre bity. Nikt już naprawdę nie tworzy muzyki. Za dużo profesjonalnych DJ-ów fanów teraz. Więc po prostu wracam do siebie, dbam o zdrowie i gotuję.

Na podstawowym poziomie, co dla ciebie oznaczają Hud Dreems i dlaczego koncepcja ta pasowała do tego, co próbowałeś zakomunikować?

Szczerze mówiąc, to był tylko kolejny „odcinek”. Co jakiś czas trzeba się oczyścić, pozbyć starego. Nowe dla ciebie. Co do tytułu, wszyscy mamy marzenia. Wszyscy też przynajmniej w pewnym momencie udawaliśmy, że pochodzimy z dzielnicy.

Jesteś znany z niesamowitego słuchu i innowacyjnych technik samplowania, a Hud Dreems reprezentuje szczyt tego artyzmu. Zastanawia mnie: Jak oceniasz, kiedy stworzenie nie potrzebuje już dalszego popychania? Jakie masz ograniczenia, aby wiedzieć, czy sample potrzebują więcej uwagi, czy pozostawić je minimalne i dodać jak najmniej?

Przede wszystkim dziękuję naprawdę. Po prostu robię to, co robię. Dobre pytanie. To na pewno jest uczucie, które musisz dostrzec, zanim nawet będzie w połowie gotowe. Według mnie pracuję szybciej niż większość; im dłużej i więcej pracuję, tym więcej mam pomysłów, ale nie pracuję nad pojedynczym projektem dłużej niż 10-15 minut na raz. Po prostu taki jestem. Nie ma limitu. Przyszłość i przeszłość dzieją się teraz. Nie marnuję czasu ani nie mam ograniczeń na nic, to, co robię, to po prostu tworzenie nastroju, którego nie było dzień wcześniej. Niezależnie od tego, czy było minimalne, nie miało perkusji, loop czy cokolwiek, to moja interpretacja dla mojego whipu.

Opowiedz mi o procesie, jak Ty i Anderson .Paak rozszerzyliście pomysł NxWorries na pełny album Yes Lawd!. Jak udało się uchwycić i utrzymać tę magię, gdy w końcu zdecydowaliście się przekształcić to w formę albumu?

Zaczęliśmy od „Suede”. Przypadkowo wysłałem mu paczkę po przerobieniu kilku jego filmów, które znalazłem w Internecie. Miałem to w paczce dla Hud Dreems, naprawdę chciałem to tam zmiksować, ale to zapisałem i zrobiliśmy kilka kolejnych. W zasadzie zamieniliśmy połowę albumu w cały album w ciągu kilku tygodni. Po prostu mieliśmy mnóstwo pomysłów, które musiałem zamienić na film.

Jesteś weteranem DIY ideologii Bandcamp, a Bandcamp pozostaje schronieniem dla niezależnych twórców, którzy chcą sprzedawać swoją pracę zamiast pozostawiać ją w eterze serwisów streamingowych. Jak poruszasz się w branży, która stała się tak uzależniona od streamingu? Ponadto, jak utrzymujesz tak szaloną wydajność wydawania, nie rozciągając się zbytnio lub nie gubiąc się w szumie?

Nigdy się nie zgubię. Zawsze będę robił to, co robię i dzielił się tym, ponieważ to doprowadziło mnie do tego punktu na początku. Nie czekam na nikogo, aby zatwierdził lub dał informację zwrotną. Po co? Cóż, moje miksy nie brzmią jak Drake'a. Zawsze się uczę. Zawsze będę na czasie.

Stałeś się również stałym elementem niektórych najbardziej klasycznych undergroundowych rapów w ostatnich dwóch dekadach tego milenium. Mach-Hommy stał się jednym z moich ulubionych MC i miałeś z nim wiele współpracy, najbardziej znanej z EP-ki The Spook z maja 2017. Jakie spostrzeżenia masz z pracy z Dump Gawd, który jest bardzo selektywny co do osób, z którymi współpracuje?

Jak w większości spraw, to po prostu być we właściwym miejscu o właściwym czasie. Nie wiedziałem nawet, że przyjeżdża do miasta, a gdy przyjechał, zdarzyło mi się być w studiu Alchemista, a on jechał na kilka koncertów, więc dałem mu paczkę i gotowe. Zazwyczaj tak to wygląda. Wielu ludzi nie zamierza się skontaktować. Więc jeśli nie jesteś tam lub blisko, będzie to wydawać się selektywne. Świat jest jednocześnie duży i mały.

W świecie, w którym producenci zyskują na znaczeniu jako niezależne jednostki publiczne w branży muzycznej, jak selektywny jesteś w doborze artystów, z którymi współpracujesz? Jak chronisz swoją kreatywność, gdy producenci pozostają systemowo niedoceniani?

Musisz być selektywny, gdy 99% chce „wyglądu” i wszystkiego z dnia na dzień oraz niezdrowej ilości „obserwujących i lajków” na IG. Głupie. To jak wszystko w życiu, jeśli pracujesz nad tym, liczby same przyjdą. Skup się bez oczekiwań. Po prostu zostaję przy sobie, szczerze mówiąc, nie mogę kontrolować systemu ani opinii.

Sampling wraca do wiadomości jako punkt kontrowersji: niektórzy chcą chronić sztukę, niektórzy boją się pozwów lub utraty tantiem. Niektórzy nowocześni producenci, mimo bogactwa narzędzi, jakie mają do dyspozycji, nie mają nawet zasobów ani pieniędzy, aby rozważać uzyskanie zgody. Jaką radę mógłbyś dać producentom, którzy mają te obawy? Czy w ogóle obchodzi cię „domniemane ryzyko”, które wiąże się z samplowaniem?

Jesteśmy wystarczająco błogosławieni, aby istnieć w tym bardzo momencie i czasie. Doceniam każdą płytę, której kiedykolwiek dotknąłem i musisz to dostrzegać, patrząc na liczbę alertów Google, które dostaję z whosampled.com. Tak łatwo dla was. Moja rada jest taka sama jak zawsze. Upewnij się, że myjesz zęby i nie martwisz się. Bądź silny i wdzięczny za życie, pracuj ciężko dla siebie i buduj swoje brzmienie.

Jakie masz aktualne ustawienia sprzętowe i codzienną rutynę twórczą?

Ableton Live i iPad. Duża ilość analogowych klawiszy i płyt. Bity przez cały dzień, każdego dnia. Najlepszy i najgorszy nawyk, jaki kiedykolwiek miałem w życiu.

Jako człowiek zwany Knxwledge, jakie są trzy kluczowe rzeczy, których jeszcze nie nauczyłeś się o / życie jeszcze cię nie nauczyło?

Jeszcze muszę nauczyć się płynnie Nihongo, Mandarinu i hiszpańskiego. Jak Dilla i Madlib miksują się tak idealnie. Brak stresu/prawdziwe szczęście.