Jestem zmęczony. Bolą mnie nogi, ponieważ chodziłem przez 12 godzin dziennie w okropnych trampkach i pozwoliłem zbyt wielu osobom na skakanie po nich. Straciłem głos, a worki pod oczami stały się ogromne. Trudno oddzielić moje ostatnie doświadczenia od tego, jak się czuję w tej chwili: wykończony i znużony wszystkim.
Spędziłem weekend na FYF Fest w Los Angeles, prawie całkowicie sam. Przyleciałem z Kanady na festiwal – dwudniową imprezę z takimi gwiazdami jak Grace Jones, Kendrick Lamar, Explosions in the Sky, zjednoczony LCD Soundsystem, Rae Sremmurd i innymi. To był mniej test determinacji, a bardziej okropny przypadek pecha, nie wspominając już o mojej niezdolności do rozpoznania, że powinienem prawdopodobnie spróbować anulować moje loty i jakoś ubiegać się o zwrot biletu.
Bądźmy szczerzy – chodzenie na festiwale samemu może być trudne. Odchodzenie z festiwali samemu jest jeszcze trudniejsze. Szczególnie w obcej ziemi, gdzie nie ma donairów ani poutine, a wszystkie automaty z napojami podają Fantę zamiast pomarańczowego Crush, więc komfortowe jedzenie w obliczu potencjalnie przytłaczającego niepokoju zostaje rzucone przez okno. Wracając metrem, nie czujesz tego wspólnego uniesienia, o którym ludzie mówią szeptem, gdy rozmawiają o magii festiwali latami później. A twoje nogi bolą.
Nauczysz się i rozwiniesz w dość dużym stopniu, ale to poczucie postępu nie sprawia, że czujesz się nieskończony i kompletny. Zamiast tego odchodzisz czując się zmęczony i pokonany, gotowy wrócić do domu i zasnąć z bólem, wiszeniem i bólem głowy. Mnóstwo przyjaciół i najlepsze narkotyki nie mogą na zawsze powstrzymać uczucia pustki, po prostu przychodzi szybciej, gdy jesteś sam.
Chodzenie samemu naprawdę może pokazać ci, co bierzesz za pewnik podróżując w grupach. Nie jesteś zależny od kaprysów grupy – nikt nie zmusi cię do obejrzenia okropnego zespołu, którym nie jesteś zainteresowany. To także świetna okazja do obserwacji ludzi i słuchania dziwnych rozmów, które przelatują obok. Rozmowa z ludźmi nigdy nie była łatwiejsza – większość ludzi na festiwalu jest ogólnie przyjazna lub wciągnięta w imprezy, a czasem obie, co jest świetne na nawiązywanie przyjaźni. Z drugiej strony, pożegnaj się z wciąganiem się w imprezy, jeśli nie masz dostępu do używek lub sposobu na powrót do domu. To naprawdę doświadczenie festiwalowe może się różnić w zależności od twoich przeżyć. Ale możesz poznać nowych ludzi i być otwartym na wiele nowych doświadczeń, które mogą być zmieniające życie w najlepszy sposób.
Teraz to nie będzie konwencjonalna relacja z festiwalu, ale oto co się wydarzyło *ahem* Widziałem występy zespołów jak Shellac, DIIV, Vince Staples, Kendrick Lamar, Tame Impala, Hop Along, Air, Alex G, Wild Nothing, Charles Bradley, Anohni, Mac Demarco, Young Thug i LCD Soundsystem na FYF Fest. Nie trzeba chyba mówić, że wszystkie były bardzo dobre.
W zaledwie 12 lat, FYF Fest stał się potężnym towarzyszem mega festiwali, takich jak Coachella (która dzieli tę samą firmę producencką z FYF, Goldenvoice) i Lollapalooza, oferując najlepsze światowe występy w przytulnym, intymnym środowisku. Intymne to zabawne słowo, które można użyć, gdy mamy do czynienia z 38,000 osobami, które zapłaciły za wizytę w Exposition Park przez dwa dni. Jeśli Coachella przypomina film Michaela Baya, to FYF Fest jest zdecydowanie produkcją Spike'a Jonze'a. Oto seria notatek, które zapisałem podczas festiwalu, wędrując sam.
8:15 A.M. - Obudziłem się zdecydowanie za wcześnie i z powodu zmiany strefy czasowej, założyłem, że jest bliżej 9:30, a potem się zdenerwowałem.
10:52 A.M. - Znowu się denerwuję i zakładam, że spóźnię się na festiwal i wszystkie nieskończone kolejki, które na mnie czekają. Marnuję dziesięć minut na ustalenie odpowiedniej trasy autobusu, zanim zdecyduję się na Ubera. To okazało się najlepszym wyjściem: kierowca jest entuzjastyczny i mamy świetną jazdę, rozmawiając o klasycznych kanadyjskich filmach, takich jak Goon i Scott Pilgrim vs. The World. Pięć gwiazdek.
12:00 P.M. - Po długim spacerze, gdzie się zgubiłem szukając kasy, dostaję bransoletkę i mówią mi, że bramy otwierają się dopiero o 2, więc odwiedzam dwie fast foodowe restauracje w mniej niż godzinę. Żałuję tego niemal natychmiast.
3:30 P.M. - Kiedy ludzie próbują śpiewać do Hop Along, a konkretnie ich wokalistki Frances Quinlan, znanej z charakterystycznego chrapliwego krzyku, starają się naśladować jej manierę wokalną - co jest całkiem fajne, ponieważ Hop Along mają talent do tworzenia fantastycznych melodii, które warto śpiewać. Ale to też oznacza, że wszyscy na łące udają, że są Tomem Waitsem. To dziwne.
6:10 P.M. - Zbliżamy się do końca występu Vince Staples. Byłem świadkiem, jak "Blue Suede" siało zamęt w tłumie na Głównej Scenie. Kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak brzmiałby hit w postapokaliptycznym społeczeństwie? W międzyczasie na ekranie wideo grają urywki z American Beauty. Nie zasługujemy na Vince'a Staplesa.
9:50 P.M. - W nawiązywaniu znajomości z chłopakami z Indiany, którzy przyjechali na festiwal. To nie jest pierwszy raz, kiedy widzą Tame Impala i byli przygotowani, zaopatrzeni w wszystkie jointy, farby do ciała i kwas, które potrzeba, aby przetrwać eksplozję Kevina Parkera. Jeden z chłopaków był podekscytowany, gdy usłyszał, że jestem z Kanady i dał mi parę okularów kalejdoskopowych. Musiałem je oddać po jednej piosence.
9:55 P.M. - “Co jest najfajniejszego w Kanadzie?” pytam kolesia. “Prawdopodobnie Drake, zgaduję.” odpowiadam, nie wiedząc, jak poważnie oczekiwał odpowiedzi. Nie wiem, czy powinienem się czuć źle, czy nie.
11:25 P.M. - W trakcie występu Kendricka Lamara, jeden z fanów miał odwagę zauważyć, że jego rapowanie nie jest na odpowiednim poziomie, więc Kendrick wykonał całe "For Free", wpatrując się bezpośrednio w niego.
NIEDZIELA
1:18 P.M. - Dziś kierowca Ubera jest cichy. Wolę mówić swoimi czynami. Jedziemy w milczeniu słuchając dyskografii Westlife. Pięć gwiazdek.
5:24 - Miałem kontakt wzrokowy z kimś na koncercie Blood Orange, szczególnie kiedy przyprowadził Sky Ferrerię i obaj wymieniliśmy niewerbalne „o kurde” spojrzenia. Wszyscy zrozumiale wpadli w szał na występie Carly Rae Jepsen (i Nelly Furtado...i Empress Of...itd.), ale kłamiesz, jeśli nie ruszałeś się do "Everything is Embarrassing" w przeszłości. To kluczowy element kanonu "Dope Songs Blood Orange Had A Hand in Writing" i powinno być uznawane za takie.
8:45 - Ten pijany facet krzyczy "Oto kolejne SMOOOOTH utwory w drodze" w swoim najlepszym głosie prezentera radiowego podczas występu Maca Demarco. To jego drugi raz, gdy wypowiada tę frazę w mniej niż pięć minut. Potem odwraca się i patrzy mi prosto w oczy, krzycząc "EDMONTON POWSTAŃ" i oferując mi pięść.
9:20 - Zamiast zobaczyć Grace Jones, jestem gdzieś na polu, czekając aż ból w moich stopach się zmniejszy zanim pójdę dalej. Wiem, że popełniłem błąd. Wiem, że popełniłem błąd, gdy postanowiłem zatrzymać się, wiedziałem, że popełniłem błąd, gdy Young Thug czekał ponad dziesięć minut, aby rozpocząć swój występ. Wiem, że popełniłem błąd, gdy James Murphy później powiedział całemu tłumowi podczas głównego występu LCD Soundsystem, że wszyscy popełniliśmy błąd, by to przegapić. Grace Jones to legenda. Proszę, zobacz Grace Jones, jeśli możesz.
10:10 - Słuchając Jeffreya f.k.a Young Thug wykonującego "F Cancer", co prawdopodobnie jest obecnie moją ulubioną piosenką Thuggi, to jedno z moich marzeń, które można odhaczyć. Ale nigdy nie będę miał okazji usłyszeć, jak nazywa się Rey Mysterio w drugim wersie, ponieważ zrezygnował po pierwszym refrenie. Pojawiając się na scenie dziesięć minut po rozpoczęciu i jego frustracje w związku z tłumem, który nie był wystarczająco podekscytowany, wydawały się przenikać do jego występu, urwane i chaotyczne. Ale mimo to zagrał wystarczająco dużo hitów dla zbyt podekscytowanego tłumu na Lawn Stage, a jego DJ zagrał dwa utwory Future wcześniej, więc nie mogę powiedzieć, że to było złe. W międzyczasie facet stał na scenie trzymając iPada, śledząc każdy jego ruch, filmując cały występ.
12:30 A.M. - Kocham LCD Soundsystem, ale nie miałem energii, żeby siedzieć przez cały bis. Moje stopy były w tragedii, ostrożnie idę na stację metra w echem utworu "All My Friends". Jestem trochę zły, że James Murphy zdecydował się zagrać tę piosenkę na koniec, zamiast "New York, I Love You But You’re Bringing Me Down", nawet jeśli ma sens, by zakończyć na wysokiej nucie.
Czuję się okropnie, ale także szczęśliwie i niezwykle spełniony przez krótki moment. To dziwne połączenie.
„Kolego, czuję to.” Słyszę od faceta obok mnie. Ma na sobie czapkę LA Kings i kiwa głową w moim kierunku, zanim idzie dalej. Wszyscy wsiadają do pociągów i wracają do domów, nie mówiąc wiele.
Dołącz do klubu!
Dołącz teraz, zaczynając od 44 USD
Jakościowa muzyka. Dostarczana do Twojej skrzynki.
Wyjątkowe 15% zniżki dla nauczycieli, studentów, członków wojska, profesjonalistów zdrowia oraz ratowników - Zweryfikuj się!
