VMP Wzrost: St. Panther

Jak każda artystka, która kroczy własną ścieżką, zaczyna od imienia. Pochodząca z Irvine, St. Panther, urodzona jako Daniela Bojorges-Giraldo, wspomina, że jej pseudonim został nadany przez ojca jako rodzaj zbroi, ale także jako dowód życzliwości od przyjaciół, „To był po prostu [mój tata] pseudonim dla mnie. Little Panther było moim pierwszym pseudonimem, jak moje pierwsze muzyczne alias, a potem przylgnęło do mnie dzięki przyjacielowi, któremu robiłam mnóstwo przysług, więc nazywał mnie ‘Świętą’ i to był jego pseudonim dla mnie. Pewnego dnia powiedział: ‘Wiesz co, jesteś St. Panther, to kim jesteś.’ Brzmiało to dobrze i od tamtej pory, od liceum, tak to zostało.” Choć muzyka była strukturą jej życia, grając na fortepianie od najmłodszych lat, liceum okazało się formacyjnym okresem dla St. Panther — nie tylko w kwestii kształtowania dźwięku, ale także etyki pracy, która pozwoliła jej na rozpoczęcie kariery. Po ukończeniu szkoły, St. Panther, która obecnie jest podpisana zarówno z Nice Life Recording Company Rickiego Reeda, jak i How So Records Nate'a Mercereau, spędziła kolejne siedem lat na zakładaniu własnej działalności.

Jej głos przez telefon jest łagodny i jasny, różny od ciepłego, jazzowego głosu multiinstrumentalistki, który przemyka w jej pierwszym singlu „Infrastructure”, który pojawia się na ścieżce dźwiękowej czwartego sezonu serialu Insecure. Reed zagrał piosenkę Kierowi Lehmanowi, nadzorcy muzycznemu serialu Insecure. Lehman stał się fanem, zwracając uwagę na to, jak dusza i funk singla pasują do muzycznej estetyki serialu. Stamtąd proces był dość prosty i „Infrastructure” znalazło swoje miejsce na ścieżce dźwiękowej.

Wzbogacona funky syntezatorami i zgrabnymi rapowymi tekstami, jej przełomowy singiel opowiada o osobie, która nieporadnie pragnie miłości, jednak muzyka jest dostarczana słuchaczom w dusznym wymiarze, który można porównać jedynie do jaskrawej scenografii Kalifornii. „Infrastructure” ucieleśnia cudowne osiągnięcie unikając sentymentalności, chwytając nieperfekcyjność bycia człowiekiem. Pomimo wyraźnych wpływów takich artystów jak Prince czy Stevie Wonder, jej własna osobowość wysuwa się na pierwszy plan, spleciona w bujną menażerię dźwięku.

Kiedy mówiła bardziej szczegółowo o pozwoleniu na wrażliwość, aby kierowała jej pracą, zamyśliła się, „Widzę, że jest tak wiele ludzkich historii, które czasami, dla mnie, były przesadzone. Więc zdejmowałem wszystkie dodatkowe rzeczy. Ubieraliśmy się, żeby zaangażować publiczność, a ja koncentrowałem się na centrum, skąd pochodziły te emocje, czy to dosłownie o doświadczeniu miłości, czy o tym, przez co teraz przechodzimy; staram się usunąć wszystkie dodatkowe ozdoby i zostawić tylko ludzki korzeń. To właśnie kieruje kreatywnością mojej muzyki lub teledysków. Staram się być jak najbardziej sobą, bez kostiumów, na ile to możliwe. Czerpię z nieperfekcyjności bycia człowiekiem, i myślę, że to daje muzyce jej charakterystykę.”

Zgodnie ze swoim procesem, These Days EP St. Panther to bardzo ludzka opowieść, ale również w sposób charakterystyczny dla jej historii. Tworzona przez rok, St. Panther wybrała z partii od 20 do 30 piosenek, od funky, dusznych, energicznych utworów takich jak „Highway”, które równoważą się z wolniejszymi balladami, takimi jak tytułowy utwór EP. Teledysk do piosenki rozmywa się między dniami w pozornie nieskończonej pętli, co odzwierciedla życie w kwarantannie. Podczas gdy singiel „These Days” był utworem początkowo napisanym na nieoczekiwaną śmierć bliskiego przyjaciela, St. Panther zauważa, jak piosenka zmieniła dla niej znaczenie z czasem. Ostatecznie dąży, aby tworzyć muzykę w sposób, który jest przystosowany do wszystkich lat popowych, które miały miejsce. „Jest wiele do powiedzenia na temat, jak nasze pokolenie lubi ten rodzaj funky muzyki – że musi być w pewien sposób przerobiona i nadana na nowo.”

These Days to sześcioutworowa wewnętrzna podróż, zrównoważona równą miarą wrażliwości, rozkosznej ludzkiej niedoskonałości i serca zanurzonego w bogatym gobelinie inspiracji, takich jak chrypliwa melancholia Amy Winehouse. „Amy Winehouse była jedną z pierwszych kobiecych głosów, która była reprezentacją muzyki, którą lubiłam słuchać, ale także muzyki, którą chciałam tworzyć, gdy byłam bardzo młoda.” Podobny słuch St. Panther na transformację funku i soulu w młodszej publiczności czyni ją mostem między jej poprzednikami a przyszłością. Od jasnych, tanecznych utworów takich jak „Highway” po bardziej powolne utwory, takie jak „Something’s Gotta Give”, łatwo przeoczyć niektóre z bardziej ponurych momentów „These Days.” Wydane we wrześniu 2020 roku, EP jest trafnie zatytułowane ze względu na swoją medytacyjną perspektywę zarówno na samotność, jak i na nudę, która pochodzi z zamknięcia w czterech ścianach. Niektóre dni są świetliste i masz dość energii, aby podbić świat, a niektóre dni ciągną swoje pazury po twoich plecach, a These Days to odzwierciedla.

Opowiada intymnie, jak COVID-19 zmienił jej życie w kontekście tworzenia muzyki i jak wielu artystów, takich jak ona, musiało nauczyć się, jak ponownie skupić się na domu lub stać się bardziej kreatywnymi w angażowaniu fanów. Jednak St. Panther dąży do bardziej intencjonalnego zaangażowania. Wspólnie z jej wytwórnią płytową Nice Life, St. Panther rozpoczęła inicjatywę o nazwie Room-Aid Community Fund, która zainspirowała publiczną inicjatywę do zbierania pieniędzy na organizacje i miejsca, gdzie artyści mogą angażować się z innymi. Przez debiutancki album Ricka Reeda The Room, który został wydany 28 sierpnia tego roku, artyści, którzy wystąpili na albumie, w tym St. Panther, zostali partnerami lub poproszeni o wybranie organizacji, którą są pasjonatami. The Solutions Project, którego głównym celem jest zmiana klimatu, współpracował z Nice Life, aby stworzyć ten Room-Aid Community Fund, gdzie artyści mogą angażować się z fanami lub każdym, kto chce być częścią społeczności. Ludzie byli zachęcani do darowizn za pośrednictwem sesji YouTube Live, które Reed rozpoczął, co stało się początkiem albumu Reeda, a stamtąd więcej organizacji i innych darczyńców zaczęło wspierać tę inicjatywę. St. Panther wyraża ogromną wdzięczność wobec Rickiego Reeda i tego, gdzie jej muzyka ją doprowadziła aż do tego momentu, zauważając, że do stworzenia muzyki potrzebny jest zespół. Pomimo tego, że COVID-19 przewrócił i zmienił życie ludzi — zmieniając sposób, w jaki artyści muszą teraz na nowo wyobrażać sobie zaangażowanie publiczności — St. Panther wcale się nie martwi.

St. Panther ma nadzieję, że fani, którzy słuchają „These Days”, wezmą z jej muzyki to, co w danym momencie potrzebują. „Wracając do tego, co mówiłam o ludzkim rdzeniu mojej muzyki, chciałam tylko, aby muzyka była sposobem na to, aby ludzie mogli zobaczyć refleksję siebie, czy to muzyka otwiera pewne emocje lub utwory, czy też po prostu przychodzi po muzykę, aby cieszyć się utworem jak „Highway” i tańczyć w swoim pokoju. Cokolwiek to jest. Chcę tylko naprawdę, aby z mojej muzyki powstawały pozytywne uczucia, i jak to jest interpretowane dla ciebie,” wyjaśnia. „Muzyka ma być oknem i mam nadzieję, że ludzie będą ją postrzegać także jako lustro.”