Album tygodnia: Quazarz Saga od Shabazz Palaces

Ish Butler ma 48 lat. Starszy od Jay-Z, ma dłuższą karierę rapową niż większość raperów na liście Billboard; jego debiut z Digable Planets, Reachin’ (A New Refutation of Time and Space), był duchowym kuzynem jazzowego hip-hopu ruchu Native Tongues w Nowym Jorku. Jego rówieśnikami są De La Soul, A Tribe Called Quest i Queen Latifah; nie stara się konkurować z Drake'em ani Thugiem, ani Savage'em, ani kimkolwiek innym. Ale wśród swoich rówieśników trudno sobie wyobrazić, że którykolwiek z nich stworzyłby dwualbumowy cykl utworów opowiadający o bycie wysłanym z innego miejsca w celu prowadzenia rekonesansu i badań Ziemi, jej osi czasu, mediów społecznościowych i Kanyego Westa. Jednak Butler nie jest jak większość artystów; odkąd uruchomił swój projekt Shabazz Palaces w 2009 roku z dwoma EP, przesuwał granice muzyki elektronicznej i rapu, dostarczając najbardziej intrygujący zbiór sześciu wydawnictw rapowych w tej chwili.

Fabuła Quazarz jest trudna do wyjaśnienia w sposób, który nie brzmiałby jakby autor wziął 48 tabli kwasu i napisał to, ale o ile się orientuję, to dzieli się na połówki, w których Gangster Star wprowadza w misję Quazarza dążącą do zrozumienia i nawiązywania kontaktów z ludźmi, a Jealous Machines opowiada o jego powrocie do domu, gdzie raportuje, co zobaczył (co zawiera „Miłość w czasach Kanyego”) i zmienia rzeczy w domu. Ale jak większość albumów koncepcyjnych, fabuła nie jest tym, co jest naprawdę ważne. Parametry muzyki Shabazz Palaces są dobrze określone – mgławicowe bity, które ledwo istnieją, wzmocnione syntezatorami brzmiącymi jak kosmiczne robaki i bębny przypominające zawalenie się budynków, z Butlerm rapującym wersy inspirowane Blaxploitation. Singiel zapowiadający „Shine A Light” jest destylacją wszystkiego, co było wcześniej; ma groove, wersy o Czterech Jeźdźcach i brzmi futurystycznie i staroświecko jednocześnie.

Gdyby tylko tym była Quazarz, to byłby sukces, ale rozszerza paletę Shabazz Palaces na interesujące sposoby. Jest większe włączenie R&B dzięki zaproszonym wokalistom - Guy Dai w „Effeminence” i Purple Tape Nate w „Love In The Time of Kanye” szczególnie - a druga połowa Quazarz: Born On A Gangster Star oddaje się kołyszącemu, w stylu 198-mała, industrialnemu New Wave („Moon Whip Quaz” jest najlepszym utworem całego zestawu). Jest tam również w dużej mierze instrumentalna ballada („That’s How City Life Goes”) wraz z mówionym słowem przeplatanym jak karabin maszynowy („Quazarz on 23rd”).

Poskładany razem, Quazarz jest monolitem, którego trudno znaleźć jakiekolwiek krawędzie; często jest nieprzenikniony, gęsty, złożony i trudny do śledzenia. Ale to jest, oczywiście, sedno. Celem słuchania tak wyzywającej muzyki jest próba zobaczenia, z jakich kątów można do niej podejść. Słuchałem tego całościowo co najmniej 10 razy i nie jestem pewien, czy jestem bliżej „zrozumienia” tego lub umiejętności przedstawienia w windzie pitcha dotyczącego jego wielkości. Począwszy od przełomowego i „trudnego” drugiego albumu Digable Planets, Blowout Comb, Butler robi to od ćwierć wieku i nie pokazuje oznak braku pomysłów ani sposobów na dalsze rozszerzanie swojego konceptu muzyki rapowej. Saga Quazarz jest w pewnym sensie najbardziej kompletnym projektem grupy; narracyjnie skonstruowanym wypadem w przyszłościowy świat Shabazz Palaces.