Twój Smith o wolności, która przychodzi z bycia ‘Dzika Kobieta’

Wcześniej występując pod swoim imieniem Caroline Smith, rozpoczęła swoją karierę muzyczną grając delikatne folkowe utwory w kawiarni na uczelni. Teraz wydaje teledysk, w którym tańczy i szaleje na ruchliwej ulicy i w restauracji, rozpoczynając pierwszym wersu swojej EP: „Holy shit, this could be it.”

Ta otwierająca ścieżka prowadzi słuchaczy w stronę samopoznania. „Man of Weakness” ma dwa znaczenia: albo mężczyzna chwili jest słabością Smith, albo jest pełen słabości, która prowadzi go do zdrady. Tak czy inaczej, jest to hołd dla samotności Smith. W końcu zrzuca ten związek, raz na zawsze. Życie jest zbyt łatwo definiowane przez ludzi, których kochamy romantycznie, ale „Man of Weakness” to Smith zdająca sobie sprawę, po zbyt długim przeciąganiu, czym jest wolność.

Dla niej wolność równa się sukces.

„Szczególnie jako artystka, wolność tworzenia tego, co chcesz, kiedy chcesz to tworzyć,” powiedziała Smith, „Dla mnie szczęście naprawdę leży w byciu swoim najbardziej autentycznym ja. Teraz czuję się naprawdę dobrze, że ... skupienie się w tej fazie mojego życia na uczciwości i szczęściu oraz redefiniowaniu, czym jest dla mnie sukces.”

Znalazła wolność po „zobaczeniu niejednego” przez lata pielęgnująca karierę muzyczną, a także słysząc, jaki dźwięk się sprzedaje. Jej dźwięk — jazzowy synth-pop inspirowany przez Michaela McDonalda i Paula Simona — rzadko pojawia się w rozmowach, jak mówi. Rozmowa nabrała tempa po przeprowadzce kilka lat temu do bezwzględnego artystycznego centrum, jakim jest Los Angeles.

Ale część bezwzględnej natury, którą przyjęła Smith, pozwoliła jej stworzyć Wild Wild Woman mimo wiadomości z LA. Unikała przyjmowania wskazówek dotyczących tworzenia „dźwięków, które się sprzedają,” powiedziała wielkie „pieprzyć to” i wyprodukowała dźwięk, który chciała.

„Byłam naprawdę dumna, ponieważ wymaga to pewnego poziomu postawy 'stawiania na swoim', by powiedzieć: 'Nawet jeśli mówisz mi w twarz, że to się nie sprzeda, nie obchodzi mnie to',” powiedziała Smith. „Mam wielkie szczęście, że mam zespół, który wierzy w to, co robię. Mieć cierpliwość, aby znaleźć zespół, którego potrzebowałam, żeby mnie otoczył, aby tworzyć najbardziej uczciwą sztukę, to jest jakby kulminacja prawie wszystkiego do wydania tej EPki.”

Wild Wild Woman ukazała się rok po debiutanckiej EP Bad Habit Your Smith, wprowadzeniu Your Smith do świata muzyki. Teraz „zasadziła swoje obcasy” i umocniła swoją tożsamość jako artystki. Jej prawdziwy, ewoluujący dźwięk skorelowany z dużą zmianą w jej osobowości. Z krótkimi, przyciętymi włosami i charakterystycznym strojem - białą koszulką na ramiączkach, czarnymi spodniami i loaferkami, mogłaby łatwo zostać pomylona z miejskim biznesmenem, który zamienił swój garnitur na szklaneczkę whisky po długim dniu. Wygląd pasuje z oczywistymi nutami występów speakeasy z lat 20. w jej piosenkach.

Jej zaangażowanie w uczciwość zachęcało ją do wyglądania tak, jak się jej podoba, coś, co, jak powiedziała, ludzie identyfikujący się jako kobiety nie zawsze mają luksus swobodnie praktykować.

Przyjęcie jej autentycznego ja wymagało zatarcia granic między kobiecością a męskością i redefinicji, co znaczy być kobietą dla niej. Może dlatego jej album z 2013 roku wydany pod imieniem Caroline Smith był Half About Being a Woman — teraz jest dorosłą Wild Wild Woman.

Podczas gdy momenty i teksty w Wild Wild Woman mają inherentnie kobiecą wymowę, to nie jest to na pierwszym planie intencji Smith. Dorastała z samotną matką, która tak bardzo przyjęła feminizm, że oglądała The Vagina Monologues w kawiarni w ich wiejskim miasteczku, ku przerażeniu nastoletniej Smith. Z jej wychowaniem i regularną dawką Arethy Franklin grającą w domu, feminizm nie jest dla niej „modny”.

„To coś, co było głęboko wplecione w strukturę mojej osobowości,” powiedziała Smith. „Po prostu znajduje swoją drogę do mojej muzyki. Nie myślę o mojej muzyce jako feministycznej, po prostu tak jest.”

Smith wydała Wild Wild Woman po Bad Habit, aby „utrzymać kulę w ruchu”, ale także czuje, że wydanie takich kawałków muzyki tu i tam pozwala jej sprawiedliwie ocenić pracę, którą ona i jej zespół włożyli w utwory. Powiedziała, że przy tempie, w jakim konsumuje się muzykę, zamiast wydawać pełne albumy tylko po to, by zostały one przeoczone w ciągu miesiąca, ciągły strumień mniejszych prac utrzymuje ją w trasie i jej nazwisko pojawia się w Release Radar, zamiast zostać połknięte przez następny New Music Friday.

Smith jest teraz w trakcie w dużej mierze wyprzedanej trasy po udanej serii koncertów, w tym jej pierwszej wizycie w Londynie, ale miejmy nadzieję, że ten wzorzec wydań oznacza więcej krótkich snipów gładkich dźwięków Smith dla nas w 2020 roku.