Ryan Adams i reszta najlepszych folków z lutego

Prisoner autorstwa Ryana Adamsa

Prisoner to płyta o skutkach rozwodu. Nie o bezpośrednich skutkach, gdy zniszczenie jest świeże, a gorycz, złość i ból są wszechobecne, ale raczej o imprezie po tych skutkach. Chodzi o to, co dzieje się, gdy minęło już wystarczająco dużo czasu, aby spojrzeć na to, co się wydarzyło, obiektywnie i ocenić swoją rolę w tym wszystkim. Chodzi o to, co się dzieje, gdy przestajesz obwiniać i patrzysz na to jak dorosły. Chodzi o samotność, która cię pochłania, tę samą samotność, która pozwala ci zebrać się w sobie. Chodzi o uczucia i o to, by znów czuć się jak człowiek. Chodzi o to, by być zainteresowanym kimś nowym i jak przerażające i ekscytujące to jest. Chodzi o świadomość, że przez pewien czas będziesz nawiedzany przez ten statek duchów swojej byłej życia w jakiejś formie, ale że jesteś na właściwej drodze i jesteś z tym w zgodzie. To album o kolejnych krokach. Doświadczając tego na poziomie osobistym, mogę powiedzieć, że te piosenki uchwycają istotę i dychotomię szczególnego czasu po rozwodzie w tak żywy i doskonały sposób. To niesamowicie surowa i prawdziwa kolekcja i to bez wątpienia najlepszy album, jaki Ryan Adams wydał od dłuższego czasu.

W pewnym sensie Adams dorastał z nami przez swoją karierę. Był młodym, bezczelnym, ostatecznie głupim i samobójczym dzieckiem, i my też byliśmy w pewnym momencie w naszym życiu. Był zakochany wiele razy i miał złamane serce, podobnie jak my. A z Prisoner dorósł, nauczył się lekcji, jakie życie nam daje, próbując nas zgnieść stratą, i odkrył, czego chce od życia i miłości, i odkrył, co ostatecznie czyni go szczęśliwym. Jeśli będziemy mieli szczęście, zrobimy to samo, zanim będzie za późno.

Twin Solitude autorstwa Leifa Vollebekka

Sprawdźmy od razu - jest powód, dla którego Leif Vollebekk od momentu debiutu w 2010 roku z Inland porównywany jest do Dylana. Porównania są sprawiedliwe, ale są bardziej oparte na sposobie dostarczania niż na substancji, jego żwawy śpiew łatwo identyfikowalny jako dylanowski, choć rozległe, słowne piosenki, które tworzy, nie mają tak wiele podobieństwa. To miło mieć to już za sobą. To nie jest niesprawiedliwe, to po prostu trochę bardziej złożone, niż bezpośrednie porównanie sugeruje.

Twin Solitude to trzeci album Vollebekka, który znakomicie posuwa go naprzód po znakomitym, niedocenianym North Americana z 2014 roku. Piosenki wciąż są jego, pełne tej znanej kadencji i skutecznych zwrotów fraz, które je definiują. Ale piosenki są tym razem różne, ponieważ dźwięk przesuwa się z gitar i szumiących bębnów na coś oparty na wyraźnym rytmie, wypełnionym skromnymi liniami fortepianu i dobrze umiejscowionymi liniami gitarowymi. Efekt jest czymś całkowicie angażującym i interesującym, pomagając każdej z tych piosenek, pełnych migawek życia i miłości w różnych miastach, osiągnąć ich pełny potencjał. Wszystko, czego chcemy od artystów, to to, by dalej rozwijali się w najlepszą, najbardziej prawdziwą wersję artysty, jaką widzą siebie z albumu na album, i to z pewnością zdaje się robić Leif Vollebekk tutaj z Twin Solitude.

Natural Conclusion autorstwa Rose Cousins

W piosenkach Rose Cousins jest pewna niepozorna łatwość i głębia, a jej gładka, przypominająca Patty Griffin dostawa, obala fakt, że jest potęgą i wymaga specjalnego talentu, by zrealizować smutne, jazzowe, country'owe piosenki, które tworzą Natural Conclusion. To ciężkie utwory o braku pewności siebie, odległości, samotności i złamanym sercu, wpływ każdego z nich maksymalizowany przez spadające fortepiany, smyki i gitary slide, które zdobią tę płytę. Może nie ma lepszego utworu otwierającego album niż „Chosen”, w tym roku, piosenka, która pokazuje wszystko, co czyni Cousins wspaniałą, a jej powolne, stabilne budowanie się od ledwie szeptu do bujnej, porywającej melodii u końca jest oszałamiająco piękne i skuteczne. Istnieje możliwość, że to nie jest folkowa płyta, że to popowa płyta lub country'owa płyta albo country-popowa płyta, nie wiem/nie obchodzi mnie - dobre albumy to dobre albumy i potrzebujemy ich więcej w naszym życiu.