Drugie album Navy Blue, które przekazuje mądrość

Istnieje niewypowiedziana magia albumów, które pojawiają się znikąd, z minimalnym rozgłosem, gdy świat wstrzymuje oddech w cichym purgatorium między świętami a nowym początkiem. Song of Sage: Post Panic!, drugi pełnometrażowy album Navy Blue z 2020 roku, pojawił się w ostatnim tchnieniu naszej niekończącej się zbiorowej spirali i służy jako balsam na nadchodzącego globalnego kaca. Ada Irin z lutego była ciepłym powitaniem renomowanego skatera/modela/muzyka Sage'a Elsessera do długogrającego albumu, oferując bogate refleksje na temat honorowania dziedzictwa i przetrwania w nie do zniesienia warunkach, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Elsesser spędził również ostatnie kilka lat, zdobywając doświadczenie i tworząc duszę jako jeden z najbardziej wpływowych producentów w undergroundowym hip-hopie, rozszerzając nowojorskie tradycje poprzez świeże mutacje klasycznych uczuć. Ale Song of Sage ma uderzającą różnicę w sposobie, w jaki ugruntowuje siebie w bezwładności, sprawiając, że Navy staje na wysokości zadania, prezentując swoje najbardziej pobudzające występy do tej pory.

To bezwładne uczucie traktuje muzykę jako ruchy, preferując bujne sample kręcące się w kołach jak wir. Tym razem Navy oddaje kontrolę różnorodnym, najbardziej skomplikowanym producentom undergroundu, kurując dźwięk, który jest jednocześnie hipnotyzujący i znajomy, ponadczasowa energia dążąca ku nieskończoności. W zgodzie z rozwijającym się kanonem Navy Blue, to kolejny bezwstydny rapowy album, który wcale nie przejmuje się chwytliwymi hookami oraz potencjałem na hity. Rapuje tak, jakby nikt nie oglądał, ale jest wdzięczny, że jesteśmy z nim połączeni. Aby kroczyć w jego świetle, Navy ufa sile katharsis, odkrywając każdy zakątek wewnętrznego zmagania, traumy dzieciństwa i zgliszczy kolonizacji. Jego chłodne szczerość sprzyja łatwemu słuchaniu, a jednocześnie zakręca się w sobie, gdy jego głos pęka, gdy ból wraca z tego, co odkopał. W jego pisaniu nie ma zmarnowanych okazji, a szczegóły uzasadniają każde powtórzenie, które zdobywa.

Song of Sage zarówno czci, jak i przewyższa swojego poprzednika, nurkując głębiej—jego samoświadomość łączy się z badaniem świata, co czyni go wciągającym do słuchania dla każdego, kto wciąż walczy, wciąż się uczy. Posiada moc, która sprawi, że Yasiin Bey pojawi się w ostatniej chwili, która sprawi, że billy woods wspomni pocałunek w bibliotece. Za każdym razem, gdy Sage przeplata intymność swoich wspomnień z szerszymi zarysami swojego przetrwania, wznosi się coraz wyżej w swoim imieniu, przekazując mądrość daleko wykraczającą poza jego lata. Ten album jest świadectwem dla każdego, kto zna stratę, kto wita smutek rankiem i znajdzie wszelkie możliwe sposoby, aby żyć i opowiedzieć tę historię. Odpowiedzi nie zawsze są oczywiste, ale podróż wciąż jest tego warta. Po tak potężnym oświadczeniu nie ma miejsca, do którego Navy Blue nie może się udać: zmęczony człowiek ludzi, zapraszający nas do wnętrza samych siebie.