Prawdziwy kraj Pistol Annies

„Wybrałem dobry dzień na rekreacyjny Percocet / Mam ochotę po prostu się naćpać,” śpiewa Miranda Lambert w pierwszych ognistych wersach „Best Years Of My Life,” najlepszej piosenki na świetnym Interstate Gospel, trzecim LP jej supergrupy z równie błyskotliwymi i doskonałymi wokalistkami country, Ashley Monroe (której własne LP są ukochane przez krytyków, ale nie są doceniane komercyjnie, co jest niesprawiedliwe) i Angaleena Presley (to samo). Annies powstały w 2010 roku, kiedy Lambert była już dość znaną piosenkarką country; upływ lat — a zwłaszcza pięć od Annie Up z 2013 roku — sprawił, że stała się sławna jak gwiazda supermarketu dzięki kłopotom związanym z jej małżeństwem z Blakiem Sheltonem, podczas gdy Monroe i Presley wydały po kilka niesamowitych LP (The Knife i Sparrow dla tej pierwszej, American Middle Class i Wrangled dla tej drugiej). Dzięki wspaniale żwawemu singlowi „Got My Name Changed Back,” narracja wokół Interstate Gospel sugeruje, że to album o rozwodzie, ale to niedopowiedzenie: Interstate Gospel aspiruje do większych rzeczy, a mianowicie do przedstawienia jak najwięcej aspektów bycia kobietą, które trzej autorzy tekstów potrafią zmieścić w 14 piosenkach. W sposób, w jaki najlepsze albumy Waylona i Loretty odzwierciedlają życie zwykłych ludzi zmagających się z drobnymi problemami egzystencjalnymi lat 70., Interstate Gospel robi to dla lat 2010: są członkowie rodziny z wyrokami więzienia, zbyt ciasne Spanx, alkoholowe ekscesy kończące się zgubioną bielizną oraz piosenki o drobnych upokorzeniach biurokratycznego procesu uwalniania się od byłego męża. To jeden z najlepszych albumów country 2018 roku.

Wracając do pierwszej linii „Best Years of My Life”: piosenka została napisana z konkretną przyjaciółką Lambert na myśli, a jej teksty to potwierdzają; to niszczycielska piosenka o suburubanym domowym niedosytu. „Czekałem na / zostanie tutaj na zawsze, bo mnie o to poprosiłaś / nie myślałem, że mogę zrobić lepiej / więc się osiedliłem,” śpiewa Lambert w harmonii z Presley i Monroe, uchwycając lata znudzenia i rozczarowania w dwóch zdaniach. Tego rodzaju pisanie to powód, dla którego ludzie słuchają muzyki country, a to tylko jeden wers z wielu przykładowych piosenek tutaj. „When I Was His Wife” to kolejna piosenka o żalu, podczas gdy „Stop Drop And Roll One” sięga po używki, nie martwiąc się za bardzo o konsekwencje. „Commissary” wyraża złość na nieokreślonego krewnego lub ukochaną, która jest zamknięta, podczas gdy „Cheyenne” idolizuje kobietę, która zdaje się poruszać przez życie, nie martwiąc się o to, co kto o niej myśli.

Interstate Gospel jest pełne tego rodzaju powrotu do podstaw, małych momentów, country dla pracujących rodzin, które osoby twierdzące, że chcą „prawdziwej” muzyki country, mówią, że chcą. Czuję się pesymistycznie, wspominając to tutaj, ale pozostaje mało prawdopodobne, że jakiekolwiek z tych utworów zyska większą popularność w country radiu ze względu na to, że większość programistów radiowych ma ciekawą ślepotę na granie artystek (ta ślepota nazywa się seksizmem). Dlatego tak ważne jest, aby posłuchać tego albumu w tym tygodniu: to zjawiskowy, najlepszy możliwy wersji muzyki country album, którego nie można zignorować, a nie powinnaś pozwolić, aby ludzie z przemysłu muzycznego country na to pozwolili.