The National, Obama i najmniej prawdopodobna piosenka kampanijna

Album Boxer grupy The National miał premierę 22 maja 2007 roku, 101 dni po tym, jak młodszy senator z Illinois, Barack Obama, ogłosił zamiar ubiegania się o nominację Demokratów na prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki. Jeden z nich był mało znanym senatorem, który miał nadzieję na niespodziankę wyborczą, która wydawała się być całkowicie z góry przesądzona na korzyść Hillary Clinton, a drugi to zespół z Nowego Jorku z małą, ale wierną bazą fanów, który starał się przedostać na poziom niezależnej gwiazdy, który pozwoliłby im nigdy więcej nie myśleć o pracy na etacie. Szesnaście miesięcy później, we wrześniu 2008 roku, The National stali się jednym z najbardziej krytycznie docenianych i ukochanych zespołów indie rockowych na świecie, podczas gdy Obama rywalizował z Johnem McCainem o prezydenturę po zdobyciu nominacji. W tym dziwnym momencie ich światy zderzyły się na zawsze. „Fake Empire,” otwierający utwór z Boxer, znalazł się w ogólnokrajowej (co za gra słów) reklamie wyborczej wspierającej Obamę. Reklama była najpotężniejsza w krajowej kampanii Obamy i wciąż wywołuje ciarki, prawie 10 lat później:

To jedno z dziwniejszych połączeń polityki z muzyką w ostatniej pamięci. Zazwyczaj, gdy słyszy się, że polityk używa określonej piosenki, to historia dotyczy tego, że James Taylor lub ktokolwiek inny jest zły, że polityk, z którym się nie zgadzają, używa ich piosenki bez pozwolenia (co jest zgodne z prawem, ale złą reputacją), a jeszcze dziwniejsze było to, że to nie było ograniczone tylko do tej reklamy. The National ostatecznie dołączyli do Obamy na wydarzeniach kampanijnych w 2008 roku, przy czym „Fake Empire” stanowiło środek ich krótkich występów. Oto wideo, na którym grają ten utwór w istotnym stanie bitewnym Ohio w 2008 roku:

Ale to połączenie się nie skończyło, w żadnym wypadku: zespół od czasu do czasu pojawiał się na wystąpieniach Obamy podczas wyborów połówkowych w 2010 roku. W rzeczywistości, podczas trasy promującej High Violet, widziałem ich grających w Teatrze Orpheum przy State Street w Madison zaledwie kilka godzin po tym, jak zagrali przed przemówieniem Obamy na kampusie Uniwersytetu Wisconsin-Madison. To było surrealistyczne wydarzenie; wciąż pamiętam, jak to było chodzić po centrum, gdy zaczęto je zamykać na transporty Secret Service, a potem oglądać The National w wiadomościach lokalnych w barze przed udaniem się na ich występ w wielkim teatrze. Zespół nie mógł uwierzyć, jak surrealistyczne to było; wciąż komentowali, jak otwierali dla Obamy.

Nawet dzisiaj nie trudno zrozumieć, dlaczego „Fake Empire” było tak dobrą piosenką do połączenia z polityczną kampanią reklamową; teksty mówiące o uczuciu paraliżu z powodu braku możliwości zmiany czegokolwiek wydawały się muzycznym odzwierciedleniem tego, co czuć było w 2007 i 2008 roku, rozważając politykę w Ameryce. Mówiły o uczuciu bezsilności, pragnieniu ucieczki z cyklu robienia tylko tego, co robiliśmy, a także o pragnieniu całkowitego oddania się czemuś.

Te cechy sprawiły, że piosenka była idealna dla grupy studentów Uniwersytetu Stanowego Ohio, którzy użyli jej w reklamie pro-Mitt Romneya, gdy Obama ubiegał się o reelekcję w 2012 roku. Reklama została usunięta z powodu roszczeń dotyczących praw autorskich, ale i tak pokazuje, że nawet jeśli zespół dosłownie występuje z innym politykiem, ludzie wciąż mogą próbować używać ich piosenek (ponownie, zgodne z prawem (z wyjątkiem przypadku filmów na YouTube), ale złą reputacją mimo wszystko).

Ta związana z Romneym kontrowersja w pewnym sensie zamknęła księgę na dziwne drugie życie „Fake Empire” jako piosenki protestu politycznego. Ale 10 lat po jej wydaniu i dziewięć po tym, jak towarzyszyła prezydenturze, wciąż wydaje się prorocza, wciąż napełnia serce i jest wciąż monumentalną piosenką na monumentalnym albumie.