Dlaczego Wybraliśmy To

Theda Berry: W kontekście katalogu Muddy Waters, Fathers and Sons było jego największym mainstreamowym sukcesem, po jego psychodelicznym detourze z Electric Mud i próbach przyciągnięcia swoich starszych fanów z After the Rain. Poza jego oczywistym sukcesem, co takiego w tym albumie sprawia, że jest odpowiednim wyborem dla Classics?

Andrew Winistorfer, Vinyl Me, Please Classics A&R: To jest w pewnym sensie dwuczęściowa odpowiedź, ponieważ, po pierwsze, gdzieś na początku tego roku, w marcu lub kwietniu, otrzymaliśmy informację od Universal, że powinniśmy przyjrzeć się katalogowi Chess, i zasadniczo każdemu albumowi, który nie został jeszcze wydany ponownie i prawdopodobnie nadawał się do Classics, jeśli byśmy tego chcieli. To tak, jakbyśmy dostali klucze do katalogu Chess.

Wiedziałem od razu, że powinniśmy przyjrzeć się LP Muddy Waters, ponieważ Muddy Waters jest prawdopodobnie największym gitarzystą bluesowym wszech czasów, nawet jeśli tylko wiesz cokolwiek o bluesie, znasz nazwisko Muddy Waters. Jest jak Miles Davis bluesa; jest tym, którego nazwisko znasz, nawet jeśli nie masz innego punktu odniesienia. Podczas przeglądania katalogu Muddy Waters, natychmiast zidentyfikowałem ten album Fathers and Sons, ponieważ nie został wydany ponownie na winylu w USA od lat 80. i jest to interesujący album historycznie, ponieważ oprócz tego, że — jak powiedziałeś — był jego najlepiej sprzedającym się LP, jest to album, który koncepcyjnie odpowiadał na fakt, że Muddy Waters w późnych latach 60. wyraźnie wpływał na wiele popularnych zespołów rockowych, takich jak Rolling Stones, Beatlesi. Miał wpływ na całą popularną muzykę rockową. Ale on sam, jak powiedziałeś, próbował zrobić ich wersję swojej muzyki na Electric Mud, i to po prostu nie działało. To nie jest — to nie jest prawdziwy Muddy Waters, i tak ten album to klasyczne bluesowe utwory, a wiele z utworów na tym albumie to klasyki Willie Dixon, głównego autora piosenek w Chess Records. A jego zespół to głównie biali muzycy, którzy byli pod jego wpływem. W składzie zespołu byli Paul Butterfield i Mike Bloomfield z Paul Butterfield Blues Band, Duck Dunn, basista z Booker T. & the M.G.’s. I myślę, że jest to odzwierciedlone na okładce tego albumu, że Muddy Waters, jako bóg, wyciąga rękę do tych białych muzyków, którzy byli wyraźnie pod jego wpływem, i w formie LP, był to sposób na zbliżenie pokoleń, mówiąc: „Wpłynąłem na całą tę muzykę, oto moja wersja,” jakby, oto O.G., to jest wersja bezpośrednia.

Oryginalny obraz Michała Anioła „Stworzenie Adama” i zbliżenie okładki albumu ‘Fathers and Sons’.

Tak, absolutnie. A reszta moich pytań krąży wokół tego pomysłu: nazwa albumu to Fathers and Sons, co naprawdę wskazuje na ten pomysł Watersa i Otisa Spanna jako ojców przekazujących wiedzę i muzyczne dziedzictwo wszystkim białym, młodym muzykom w tym zespole. A teraz, wydajemy go ponownie, co jest świetne, ponieważ może trafić do nowego pokolenia ludzi, którzy niekoniecznie byli bezpośrednio wystawieni na ten album.

Przynosimy go ludziom, którzy są o co najmniej jedno pokolenie młodsi.

Prawdopodobnie nawet dwa. I wspomniałeś o okładce, też bym to wspomniał, mówiąc o opakowaniu, ponieważ jest to prawie śmieszne, jak to jest reinterpretacja „Stworzenia Adama” z Kaplicy Sykstyńskiej.

To bardzo znany obraz, a potem jest to jakby śmieszne — mieliśmy jakby cztery z rzędu albumy dla Classics z tymi kultowymi, niesamowitymi okładkami, które chciałbyś oprawić w ramki w swoim domu. I świetne, dziwne pamiątki. Gdybyś to wydał dzisiaj, nie trwałoby to długo, zanim zostałbyś całkowicie spalony na Twitterze. Jakbyś został całkowicie zmemowany w ciągu godziny po opublikowaniu. Więc, to nie jest bardzo powszechne w dzisiejszych czasach.

To naprawdę zabawne połączenie bardzo szczerego, świadomego użycia bardzo znanej kulturowej ikony, ale też w tym rodzaju — musieli myśleć, że to trochę zabawne, mieć swoją wersję Adama w okularach przeciwsłonecznych i po prostu jakby leżącego na ziemi; to dziwne połączenie szczerości i śmieszności.

Nie często zdarza się, że okładka jest tak doskonałą metaforą dla albumu. Możesz opowiedzieć historię tego albumu i potem pokazać ludziom okładkę i, jakby, cała historia jest zawarta w okładce.

I Notatki Słuchowe od Erin Osmon naprawdę wchodzą głęboko w cały kontekst otaczający album, ale wszystko to jest oczywiste w nazwie albumu i jak powstał oraz tej sztuce okładki, wszystko to łączy się z historią tych starszych muzyków, którzy w pewnym sensie pokazują nowemu pokoleniu, jak to robić, a potem tworzą to wspólne dzieło.

Remastering i Szczegóły Pakietu

Przechodząc do remasteringu i szczegółów pakietu, jakie są najważniejsze rzeczy dotyczące opakowania tego albumu?

To drugi album Classics, który zrobiliśmy, będący podwójnym LP. Pierwszym był album na żywo Milesa Davisa i Johna Coltrane'a, a to jest w rzeczywistości jakby LP podzielony na dwa LP, jeden z materiałem studyjnym, a drugi z występem na żywo. Drugi LP jest całkowicie na żywo. Jest to czarny winyl o ciężarze 180 gramów, tak jak robimy dla każdego albumu Classics.

Ten został zremasterowany przez Kevina Graya, faceta, którego staramy się używać do większości albumów Classics, a lakiery zostały wycięte przez niego. I jest również w obudowie tip-on gatefold. Jak powiedziałeś, Notatki Słuchowe przez Erin Osmon; jeśli śledzisz Vinyl Me, Please, napisała ona broszurę do albumu Townes Van Zandt For the Sake of the Song, naszego albumu Essentials Record of the Month w październiku.