Materiał z tej nocy kwietniowej sprzed pięciu lat (który wygląda i brzmi absolutnie niesamowicie) byłby wart samej ceny biletu, ale Lovelace i Southern mają wyższe aspiracje niż tylko prosty film koncertowy. Wplatając trzy różne podejścia do swojego tematu, udaje im się przedstawić dobrze zrównoważoną kontekstualizację tego rzekomo ostatniego momentu w życiu LCD Soundsystem. Otrzymujemy około dziesięciu piosenek z ostatniego koncertu oraz niespodziewane występy Arcad Fire i Reggie Watts, ale twórcy filmu również śledzą Murphy'ego po mieście w poranku po tym szczytowym występie. Bycie po drugiej stronie czegoś tak dużego i ukochanego jak zakończenie LCD Soundsystem, to rodzaj gorzkiej słodyczy, którego rzadko doświadcza się w prawdziwym życiu, a te wirujące emocje są zręcznie komunikowane w wielu scenach. Od serdecznych i zasłużonych gratulacji od menedżera zespołu, Keitha Wooda, po łzy w teraz bezużytecznej przestrzeni prób, po przeglądanie dziesięcioletnich polaroidów w biurach jego wytwórni DFA, roller coaster realizacji jest ukazywany w sposób zarówno wielki, jak i mały, który pozostaje z Tobą.
Podczas gdy materiały z poranka następnego dnia działają jako bijące serce filmu, a pulsująca energia materiałów koncertowych zapewnia międzyczasowy napęd, umysł skoncentrowany na celu Shut Up and Play the Hits jest reprezentowany przez długi wywiad między Murphy'm a eseistą popkultury Chuckiem Klostermanem. Te sekwencje (które odtwarzają, niemal dosłownie, wywiad, który Klosterman przeprowadził z Murphy'm rok wcześniej) tworzą solidną i dobrze zorganizowaną ramę, wokół której osadzony jest reszta filmu. Funkcjonalnie, jest to rodzaj „wywiadu jako występu”, ale dobrze przemyślane pytania Klostermana skłaniają Murphy'ego do tematów, takich jak oskarżenia o pretensjonalność („Nawet jeśli czytasz Gravity's Rainbow z pretensją, wciąż czytasz Gravity's Rainbow”), jego odczucia w kwestii postrzeganej sławy („Nie chcę być osobą znaną”) oraz dlaczego postanawia zakończyć swoją działalność po trzech albumach („Życie jest dużym powodem”).
Interesujące jest ponowne obejrzenie tego filmu z wiedzą, że James Murphy ostatecznie zebrał zespół, aby wziąć udział w letnim festiwalu w 2016 roku. Gdy Klosterman zapytał Murphy'ego, co było największą porażką zespołu, tydzień przed koncertem w Madison Square Garden, Murphy ujawnia dość duży pęknięcie w swojej determinacji, gdy wyznaje, że zbyt wczesne rozwiązanie zespołu może być rzeczą, której będzie żałować. Mimo że koncerty w Webster Hall w miniony weekend oficjalnie zakończyły pięcioletnią, narzuconą przez siebie przerwę LCD Soundsystem i nieco osłabiły uderzenie Shut Up and Play the Hits, wciąż pozostaje niesamowitym dokumentem o gościu, który zmaga się z decyzją o zaprzestaniu robienia czegoś, co kocha, niezależnie od tego, jak może to okazać się chwilowe.
Chris Lay to wolny pisarz, archiwista i pracownik sklepu płytowego, który mieszka w Madison, WI. Pierwsza płyta CD, którą kupił dla siebie, to była ścieżka dźwiękowa z filmu 'Głupi i głupszy', kiedy miał dwanaście lat, a od tego czasu wszystko tylko się polepszyło.
Dołącz do klubu!
Dołącz teraz, zaczynając od 44 USD
Jakościowa muzyka. Dostarczana do Twojej skrzynki.
Wyjątkowe 15% zniżki dla nauczycieli, studentów, członków wojska, profesjonalistów zdrowia oraz ratowników - Zweryfikuj się!
