Multikulturalna muzyka Shakiry wstrząsnęła branżą i światem

Królowa muzyki latynoskiej nie zaczęła jako nazwana królowa — w rzeczywistości zmagania na początku kariery i walka o jakiekolwiek poczucie posiadania własnego brzmienia były jej udziałem. W wieku 13 lat Shakira podpisała kontrakt z Sony Music Colombia, pokazując obiecujący talent po występie dla kilku menadżerów Sony. Krótko po podpisaniu umowy z wytwórnią, jej debiutancki album, Magia, został wydany w 1991 roku, ale niestety okazał się komercyjnie nieudany. Oczywiście odniósł sukces w jej rodzinnym kraju dzięki występom na żywo i tradycyjnym mediom, jednak sprzedaż była zbyt niska, aby wspierać album. Kolejna sesja nagraniowa przyniosła album z 1993 roku Peligro, którego Shakira wydała jako drugi album. Mimo nadziei na lepsze wyniki ze strony wytwórni, Peligro również nie odniósł sukcesu, sprzedając jeszcze mniej niż jego poprzednik, kończąc na zaledwie kilkuset sprzedanych egzemplarzach. Brak wsparcia ze strony Shakiry dla albumu odegrał rolę w jego niepowodzeniu.

Kontrakt Shakiry z Sony trwał przez trzy albumy. Przy tak słabych wynikach jej dwóch pierwszych albumów, kolejny po prostu musiał się sprzedać, aby kolumbijska piosenkarka i autorka tekstów mogła kontynuować swoje muzyczne marzenia. Shakira wzięła przerwę od muzyki, decydując się zamiast tego dokończyć resztę swojego doświadczenia szkolnego, zanim ponownie podejmie się pracy nad kolejnym albumem z nowym nastawieniem. I rzeczywiście, gdy wróciła do tworzenia muzyki, zyskała uznanie dzięki Pies Descalzos. Oczywiście, biorąc pod uwagę, jak międzynarodowo znana jest Shakira dzisiaj, jasne jest, że tym razem to była ta odrobina szczęścia.

W poprzednich albumach Shakira miała liczne problemy z brakiem kontroli i wpływu na nie — tak bardzo, że po osiągnięciu popularności początkowo odmówiła ich reedycji, a przewijanie jej Spotify pokaże ich nieobecność w jej dyskografii. Ale Pies Descalzos był inny — w tym przypadku zajęła większą rolę z większą kontrolą nad jego ostateczną wersją jako współautorka i współproducentka.

Efekty były w końcu bezwstydnie takimi, jakimi chciała przedstawiać swoją muzykę, kiedy zaczynała karierę jako piosenkarka. Pierwszy utwór na albumie, "Estoy Aquí", stał się pierwszym wielkim przebojem Shakiry i wiodącym singlem. Następnie wydano pięć innych singli z albumu, a jak "Estoy Aquí", każdy z nich spotkał się z pozytywnymi recenzjami, a tytuły miały szansę wspiąć się na listy Billboard Latin Songs i Latin Pop Songs. Szczególnie, ostatni singiel z albumu, "Se Quiere, Se Mata" opowiadał alarmująco prawdziwą historię: podczas gdy utwór ociekał charakterystycznym dla Shakiry potężnym wokalem i słodkimi melodiami harmonijki między akordami gitary, śpiewała o rzeczywistości niebezpiecznych aborcji — w Kolumbii aborcja była nielegalna bez wyjątków przed 2006 rokiem, a dzisiaj dozwolona jest tylko w ograniczonych warunkach — narrując tragiczną historię postaci utworu. Ostatecznie, Pies Descalzos stał się albumem pop latynoskiego z fuzjami reggae ("Un Poco De Amor"), rocka ("Vuelve", "Pies Descalzos, Sueños Blancos"), bossanovy ("Te Espero Sentada") oraz ballad o niższym tempie ("Pienso en Ti"), które znalazły swoje miejsce na albumie.

Po odniesieniu sukcesu, Shakira przeszła do kolejnego albumu w 1998 roku, wydając Dónde Están Los Ladrones? Jej poprzedni album wskazywał, że Shakira preferuje elektryczne gitary i dynamiczne perkusje, wychowywała się słuchając rockowych legend takich jak Nirvana, The Beatles, Led Zeppelin i innych. Tym razem, piosenkarka zanurzyła się w brzmieniu, kontynuując lekki akcent rocka pełnymi garściami. Otwarcie albumu łączyło latynoski trąbkę z elektryczną gitarą, balansując między jej latynoskimi korzeniami a adoracją dla tego gatunku. Następny utwór na albumie, "Si Te Vas", szczególnie uwydatniał rosnącą moc i brzmienie Shakiry, osadzając się w wyrazistych wzorach perkusyjnych i riffach charakterystycznych dla gatunku. Nawet tytułowy utwór "Dónde Están los Ladrones?" uwolnił ogniste, ciepłe tony Shakiry, wspierane przez równie mocne akompaniamenty. Ściany albumu miały być dla Shakiry miejscem do łamania barier, a jego ostatni utwór mocno akcentował fuzję zarówno jej latynoskich, jak i libańskich korzeni, śpiewając po hiszpańsku i arabsku z dodatkami instrumentów i rytmów odzwierciedlających jej kultury.

Na tym etapie, po Dónde Están los Ladrones? Shakira powoli przebijała się na rynek amerykański, ale album, który przyszedł po MTV Unplugged naprawdę oznaczał jej wejście do Stanów Zjednoczonych. Laundry Service stał się pierwszym albumem, który Shakira napisała i nagrała w języku angielskim. Krytycy postrzegali teraz blond włosy piosenkarki jako całkowicie porzucającą swoją kulturę, ale sam album udowodnił coś innego. Z pomocą słynnego producenta Emilio Estefana i piosenkarki i autorki tekstów Glorii Estefan, Laundry Service Shakiry wskazał, jak może oczarować widownię w różnych językach, jednocześnie wcielając swoje tożsamości w muzykę.

„Jestem fuzją. To moja osobowość. Jestem fuzją między czarnym a białym, między popem a rockiem, między kulturami — między moim libańskim ojcem a hiszpańską krwią mojej matki, kolumbijskim folklorem oraz arabskim tańcem, który kocham, a muzyką amerykańską,” powiedziała piosenkarka i autorka tekstów w wywiadzie w Faze w 2002 roku. Dodała: „Planuję dalej być tym samym artystą, z tym samym językiem muzycznym, tylko w innym języku mówionym. To wszystko pochodzi z moich prawdziwych uczuć, moich rzeczywistych doświadczeń życiowych.”

Pomimo przejścia na angielski, utrzymała swoje korzenie, oczarowując fanów zręcznym połączeniem argentyńskiego tanga i surf rocka, które znalazło swoje miejsce na albumie w „Objection (Tango)”. Szczególnie ikoniczna piosenka Shakiry „Whenever, Wherever” dowiodła, że nie musiała rezygnować ze swoich tradycji, aby zdobyć publiczność w USA. Fletnie panamańskie mocno budują teksturę utworu, a rytmy są niewątpliwie osadzone w muzyce folklorystycznej Ameryki Południowej. I oczywiście — podobnie jak w Dónde Están los Ladrones? — Shakira bez wątpienia uwolniła swoje przywiązanie do rocka, który zajął główną pozycję w utworach albumu. Shakira znów tańczyła wokół różnych gatunków, tym razem uwzględniając groove'owe, inspirowane dyskoteką „Ready for the Good Times” i angielską wersję wcześniej wydanego „Ojos Así”. Mimo to, nie zapomniała o swoich korzeniach, decydując się na włączenie hiszpańskich wersji utworów. Dokładnie tak, jak obiecała w swoim wywiadzie dla Faze.

Wśród tańców brzucha, reprezentując w oficjalnej piosence Mistrzostw Świata FIFA 2010 oraz w internetowych memach dotyczących jej wyboru, by ukazać arabską tradycję wiercenia języka podczas występu w przerwie podczas Super Bowl LIV w 2020 roku, kolumbijska piosenkarka i autorka tekstów pozostaje istotną postacią w promowaniu zjednoczenia kultur, nawet dwie dekady po jej debiucie na rynku amerykańskim.