Kup książkę Vinyl Me, Please, proszę

Kiedy zaczynaliśmy planowanie książki Vinyl Me, Please zatytułowanej 100 Albumów, Które Musisz Mieć W Swojej Kolekcji, i zastanawialiśmy się nad jej zawartością, naszym celem było stworzenie listy, która różniłaby się od wielu podobnych książek, ale jednocześnie nie chcieliśmy tworzyć listy najrzadszych, najdroższych, najbardziej nieosiągalnych albumów. Chodziło o to, aby stworzyć listę 100 albumów, które bez wątpienia wzbogacą życie - a co najważniejsze, kolekcje płyt - każdego, kto będzie miał wszystkie 100.

W styczniu 2016 roku, razem z Camem (Szef muzyki w VMP) i Tylerem (współzałożycielem VMP/współredaktorem książki) zasiedliśmy z listą 250 albumów, którą każdy z nas stworzył w ciągu tygodnia, i zredukowaliśmy ją do 100 poprzez dyskusje (wiem, że Cam domagał się, aby w książce znalazło się The Chills) i groźby (wiem, że powiedziałem, iż odejdę z pracy w VMP, jeśli Minute By Minute nie pojawi się w książce), oraz uzgodnienia. Następnie moja dziewczyna Amanda zobaczyła „ukończoną” listę i przez około 45 minut wytykała mi błędy, ponieważ książka nie zawierała Niny Simone i - niestety, jak wszystkie historyczne spojrzenia na kanon muzyki popularnej - brakowało na niej twórczości kobiet. Więc zebraliśmy się ponownie, stworzyliśmy jeszcze lepszą listę z Niną i rozpoczęliśmy pracę.

Tak więc, krótko mówiąc, nie sądzę, abyście znaleźli inną książkę zbierania płyt, która poleca album Loretty Lynn, album Gila Scotta-Herona, album Di-suicide i album Beyonce w tych samych 250 stronach.

Nie znajdziecie też książki z tyloma świetnymi pisarzami muzycznymi, z których żaden nie jest pretensjonalnym osobnikiem mówiącym, że MUSISZ posiadać wybory, o których pisali, bo inaczej jesteś nic niewarty. Każdy z nas pisał o albumach, które byli najbardziej upasionowani, i nie traktujemy Was z góry jak inne książki o płytach; to po prostu pisarze muzyczni piszący o albumach, które kochają i które, ich zdaniem, musisz wypróbować. Mamy Erica Sundermanna piszącego o Sea Change. Drew Millard o UGK. Caitlin White o 808s and Heartbreak. Michael Penn II o Small Talk at 125th and Lennox. Geoff Rickly z Thursday o Suicide. Jes Skolnik o Aretha. Susannah Young o Big Star. I tak dalej, i tak dalej.

Słuchaj, jestem uprzedzony, ponieważ napisałem dużą część tego i redagowałem, ale to jest książka, którą powinieneś posiadać. To najmniej pretensjonalny przewodnik muzyczny, jaki kiedykolwiek przeczytasz. Traktujemy to jako przedłużenie tego, czym zawsze był klub: demistyfikacja zbierania płyt, wzmacnianie Twojego połączenia z muzyką i wypychanie Cię z Twojej strefy bezpieczeństwa. Mamy nadzieję, że ją kupisz, przeczytasz i będziesz cieszył się nią tak samo, jak my cieszyliśmy się jej tworzeniem. Szczerze dziękujemy naszemu wydawcy i wszystkim pisarzom, którzy z nami nad tym pracowali. Kup to w tym tygodniu.