Darrell Banks 'Here To Stay' prawie zjednoczonej muzyki soul

Było tam, w wydaniu Jet z 12 marca 1970 roku, pochowane pod historią o nadchodzącym ślubie Stevie Wondera, i powyżej opowieści o odwołaniu przez Sly Stone'a wielu koncertów.

Piosenkarz Darrell Banks Zastrzelony w Detroit

Darrell Banks, 35-letni artysta Stax Records, został zastrzelony w Detroit w czasie kłótni z oficerem policji po służbie o kobietę, według oficera Aarona Bullocka. Banks, którego utwór „Walk Right On In” był przebojem kilka lat temu, rzekomo czekał przed domem Marjorie Bozeman, gdy Bullock i panna Bozeman, 30 lat, z którą Banks miał rozstanie, przyjechali. Według Bullocka, Banks wyciągnął rewolwer kaliber .22, a Bullock zanurkował, strzelając piosenkarzowi w lewą podstawę szyi. Banks zmarł na miejscu w szpitalu New Grace.

Zajęło 16 dni, zanim wiadomość o strzelaninie Darrella Banksa trafiła do ogólnokrajowych mediów. Dotarła do miejscowych mediów w Detroit nieco wcześniej; czarnoskóra gazeta w Detroit, Detroit Chronicle, opublikowała wiadomość na pierwszej stronie 7 marca. Nawet z dodatkowymi dniami, obie historie miały pewne drobne szczegóły niepoprawne — Banks miał tylko 32 lata, a utwór, choć początkowo zatytułowany „Walk Right On In” i zawierający tę frazę w refrenie, to właściwie „Open The Door To Your Heart” — ale ogólną historię opowiedziano prawidłowo: obiecujący piosenkarz soul, mniej niż rok po swoim drugim albumie, został zastrzelony przez policjanta.

Szczegóły tego poranka w Detroit pozostają na zawsze między Bullockiem, Bozemanem i Banksem, ale ogólny zarys jest taki, że Banks — człowiek, którego najlepsze piosenki były o uczuciach złamanego serca i nieracjonalnym działaniu — dowiedział się, że Bozeman jest teraz z Bullockiem, a nie z nim. Zobaczył ich razem przed jej domem, podszedł do niej z gniewem, Bullock wkroczył w jej obronie, Banks wyciągnął broń i skończył martwy. Jak większość kobiet w domowych sporach w tamtym czasie, wersja Bozeman niestety nigdy nie była opowiedziana — choć The Encyclopedia of Dead Rock Stars autorstwa Jeremy'ego Simmondsa twierdzi, że widywała się z Bullockiem w tym dniu, aby zerwać z nim na rzecz Banksa — a ponieważ Banks rzekomo wyciągnął pierwszy, Bullock nigdy nie został oskarżony ani jego oświadczenie nie zostało wprowadzone do publicznych akt.

Ze względu na strzelectwo, kariera Banksa była niestety krótka; jego twórczość nagraniowa trwała mniej niż cztery lata, a jego wpływ na historię ograniczony do mniej niż 10 singli i dwóch LP. Według Google, jego życie można sprowadzić do dwóch faktów: został zastrzelony i zabity, a jedyne w swoim rodzaju wydanie „Open The Door To Your Heart” zostało sprzedane za szaloną cenę £14,453 (ponad $23,000) w 2014 roku.

Jednak dziedzictwo Banksa jest znacznie szersze niż te punkty rozmowy, które mogą wygrać ci grę muzyczną w przyszłości: Here to Stay jest punktem zwrotnym — i prawdopodobnie the punktem zwrotnym — w rozmowie między brzmieniem Memphis soul od Stax Records (które wydało ten album przez swoją filię Volt) a bardziej wypolerowanym, popowym brzmieniem Detroit soul, podkreślonym przez Motown. Banks był narzędziem dla Stax, aby próbować tworzyć albumy, które przyciągną ludzi kupujących tysiące płyt Marvina Gaye'a i Diany Ross, wykonawcą, który mógł, z jego szorstkim, wybuchowym głosem — wraz z autentycznymi muzykami z Detroit i produkcją, nagraną w Detroit — zniwelować przepaść między dominującymi wówczas stylami muzyki soul i przynieść Stax większy sukces komercyjny jak ten, który doświadczało Motown. Banks nigdy tego osiągnięcia nie dokonał, a Stax również nie. Ale Here To Stay było blisko.

Biografia Banksa jest niekompletna, ponieważ nigdy nie udzielił wywiadu żadnemu reporterowi; nawet wewnętrzne czasopismo promocyjne Stax, archiwizowane w Muzeum Stax w Memphis, nigdy go nie poruszyło. Ale te szczegóły są potwierdzone: urodził się 25 lipca 1937 roku w Mansfield, Ohio. W czasie dzieciństwa jego rodzina przeniosła się do Buffalo, Nowy Jork, gdzie dorastał. W jakimś momencie między jego urodzinami a 1966 rokiem, kiedy ukazał się „Open The Door To Your Heart”, zdobył pewną sławę występując w nocnych klubach w Buffalo. Jednym z nich był Club Revilot, a Banks był tak popularny, że właściciel klubu został jego menadżerem. Ten menadżer, po usłyszeniu, że kilku początkujących z Detroit chciało założyć wytwórnię, pozwolił im używać swojej nazwy klubu (Revilot Records) i przesłał Banksa do nich jako potencjalnego artystę nagrywającego. Jednym z tych początkujących był Don Davis, który założył Revilot Records z innymi biznesmenami muzycznymi z Detroit jako producent wytwórni.

Banks został podpisany jako pierwszy artysta Revilot, choć nie stał się ich najsłynniejszym; wytwórnia również podpisała kontrakt z The Parliaments, pierwszą zespołem George'a Clintona, który później zdobył infamię jako lider Parliament-Funkadelic. Kiedy przyszło do nagrania przez Banksa singla, zasugerował utwór, który twierdził, że sam napisał. Nazywał się „Open The Door To Your Heart” i Banks wcale go nie napisał; ukradł go swojemu przyjacielowi, piosenkarzowi o imieniu Donnie Elbert, a jedyną zmianą, jaką Banks dokonał w oryginale Elberta, było przyspieszenie tempa i zmiana tytułu (z „Walk Right On In”). Pierwsze wydanie singla Revilot nie wymieniało Elberta jako autora piosenki, choć po tym, jak utwór zyskał popularność i po postępowaniu sądowym, otrzymał on swoje kredyty na późniejszych wydaniach. Co było dobre dla Elberta; „Open The Door To Your Heart” stał się niespodziewanym przebojem, jednym z niewielu niezależnych od Motown utworów R&B nagranych w Detroit, które rzuciły wyzwanie utworom Motown na listach przebojów. „Open” dotarł do numeru 2 na liście Billboard R&B, a został zablokowany na miejsce numer 1 tylko przez „Ain’t Too Proud To Beg” The Temptations.

Banks wydał tylko jeden singiel więcej w Revilot, zanim jego kontrakt został przeniesiony do Atco, jednej z mniejszych wytwórni pod parasolem Atlantic, aby nagrać swój debiutancki LP. Banks nagrał Darrell Banks Is Here w 1967 roku, który został szybko wydany w tym roku, aby wykorzystać sukces jego singla. Album zawierał jego single Revilot — wciąż jedne z najlepszych surowych R&B z tamtego okresu — oraz kilka coverów.

Pomimo sukcesu na listach przebojów „Open”, Darrell Banks Is Here sprzedawał się rozczarowująco, a Atco porzuciło Banksa. To znaczy, dopóki jego stary przyjaciel Don Davis nie zadzwonił jako szef A&R dla Stax.

Gdy Banks trafił do Stax — a konkretnie do ich filii Volt, która była również domem Otisa Reddinga na etykiecie — Davis wyruszył na misję tworzenia albumów, które byłyby lojalne wobec brzmienia Stax, ale także z — jak ujmuje to Peter Guralnick w Sweet Soul Music — „profesjonalizmem” Motown. Davis skierował Banksa do pracy nad sesjami, które miały przynieść łącznie 16 utworów; ta liczba stanowi ponad połowę nagranej przez Banksa twórczości w całej jego karierze. 11 utworów trafiło ostatecznie na retroaktywnie tragicznie zatytułowany Here To Stay, a pięć pozostało w formie demo, nie zostało wydane aż do kompilacji Kent Soul z 2013 roku, I’m The One Who Loves You—The Volt Recordings.

Here To Stay to arcydzieło formy, praktycznie doskonały album. Pokazuje talenty Banksa w sposób, w jaki jego debiut tego nie robił; mimo że był trochę starszy niż niektórzy piosenkarze soul, gdy nagrywali swoje drugie albumy, brzmi, jakby właśnie zyskiwał pełną kontrolę nad swoim głosem. Album otwiera się jednym z najsłodszych nut, jakie kiedykolwiek trafiły do Banksa, a gdy utwór „Just Because Your Love Is Gone” rozwija się przez swoją opowieść o nieszczęściu, staje się coraz bardziej rozpaczliwy, każda fraza „whoa baby” staje się dłuższa, bardziej napięta, bardziej bolesna. Jego prośby o przebaczenie w utworze „Forgive Me” sięgają surowości i wycia, osiągając szorstkość, której nie słyszy się na wielu płytach soul z sekcją smyczkową w tle. Ale potrafił także być rozmowny w utworach takich jak „We’ll Get Over” i „Never Alone”, i pochował każdego innego piosenkarza, który kiedykolwiek śpiewał „When A Man Loves A Woman” tylko za swoją czystą moc.

Don Davis, oprócz produkowania albumu, napisał lub współtworzył trzy utwory tutaj, ale szczyt osiąga drugi utwór Here To Stay, „Forgive Me”, piosenka, która jest najbliżej, jak Stax kiedykolwiek zbliżyło się do Motown. Jest tu charakterystyczne warstwowe orkiestracje, uderzenia perkusji, które brzmią niesamowicie wychodząc z radia tranzystorowego, i lekko funkowy riff gitarowy. Na szczycie wszystkiego znajduje się Banks, ze swoim ryczącym motocyklem głosem, wznoszącym się i opadającym nad refrenem, realizującym całe obietnice zawarte między jego dwiema strunami głosowymi. To piosenka, która osiąga idealny ideał, który miał Al Bell, gdy zatrudnił Davisa; to połączenie charakterystycznych cech Stax z czystszym, bardziej profesjonalnym brzmieniem. Nigdy nie została wydana jako singiel.

Here To Stay słabo się sprzedawało po wydaniu. Stax wydało trzy single z Here To Stay w 1969 roku, aby pomóc albumowi zdobyć trochę popularności, ale na liście przebojów album ledwie się przebił. Kilka miesięcy później Banks został zastrzelony, więc nie wiadomo, jaki byłby jego kolejny krok; nagrał jeden niesamowity album dla Volt, ale kto wie, czy miałby szansę nagrać kolejny.

Banks został pochowany na cmentarzu Detroit Memorial Park 2 marca 1970 roku. Tego wieczoru odbyła się zbiórka funduszy dla jego rodziny, na której wystąpiła Martha Reeves z Vandellas. Banks został pochowany — jak większość ludzi na cmentarzu Detroit Memorial Park w tamtych czasach — w nieoznaczonym grobie. Pozostałby taki do 2004 roku, kiedy członkowie forum online Soulful Detroit zebrali się i umieścili specjalną ławkę na miejscu pochówku Banksa.

Here To Stay nie jest dostępne na winylu w USA od 49 lat od jego wydania. Pozostaje albumem z obietnicą ostatecznie niespełnioną, zarówno Banksa, jak i muzyki soul, która otwierała miejsce na przeciwnikujące ideologie Stax i Motown.