Katy Kirby o tworzeniu ‚Cool Dry Place‘ (i o wcześniejszym odejściu)

Pracowanie nad własnym debiutanckim albumem kilka lat temu było również procesem zrozumienia pewnych rzeczy. Pojawiały się niepowodzenia i przeszkody, które opisała jako „serię bolesnych porażek”, by doprowadzić piosenki do końca, zgodnie z ich formą.

„Przez lata spotkałam kilka osób — to się zdarzyło dwa razy — z którymi byłam podekscytowana pracą,” powiedziała. „Zaczęliśmy pracę nad utworami, a potem utknęły i zostały pozostawione w jakiegoś rodzaju czyśćcu. Byłam młoda i nie wiedziałam, co robię, i nie wiedziałam, jak temu zapobiec. Kiedy zaczęłam próbować tworzyć tę płytę, zupełnie nie wiedziałam, co robię. Próbowałam sama tworzyć dema lub wykonywać 'producencką' pracę polegającą na wizualizacji i aranżacji piosenki w mojej głowie, wyobrażając sobie te tekstury w odniesieniu do słów i struktury. I nie miałam pojęcia, jak to zrobić.”

Aby to przezwyciężyć, zwróciła się do bliskich jej osób. „Mój partner w tamtym czasie był niesamowity w pomaganiu mi znaleźć sposoby na to — sposoby, aby nauczyć się, jak to robić, za co jestem bardzo wdzięczna. W rzeczywistości współprodukował tę płytę,” powiedziała.

Chociaż nikt z zaangażowanych nigdy nie miał do czynienia z projektem tej skali, Cool Dry Place, planowany na 19 lutego przez Keeled Scales, został stworzony poprzez wykonywanie i powtarzanie. „Z ludźmi, którzy są z tobą, lub za tobą, którym naprawdę ufasz i lubisz, jest bardzo zabawnie — proces rozpracowywania i odrzucania, zamiast demoralizujący,” powiedziała. „Więc seria bolesnych porażek miała fizyczny charakter. Te utwory dosłownie znikały mi sprzed oczu. Ale także szczerze, to był sposób uczenia się przez nas, jak tworzyć płytę.”

Obecnie mieszkająca w Nashville, powróciła do Teksasu w czasie pandemii, jak wielu, których praca wyschła i mieli trudności z opłatą za czynsz. Spędziła wczesny okres lockdownu, poznając nieznane albumy i gatunki, zarówno stare, jak i nowe.

„Często czuję, że mam zaległości w konsumowaniu sztuki, którą chciałbym konsumować, w pozytywny sposób. To pozwoliło mi zgłębić kilka tematów, których w przeciwnym razie bym nie zbadała,” powiedziała. Wymieniła M for Empathy Lomeldy jako jeden z tych przypadków, wraz z instrumentalną muzyką na lap steel gitarę (co, ku jej rozbawieniu, zajęło wysokie miejsce na jej 'Spotify Wrapped').

„Kiedy odwołano SXSW, wszystko to stało się dla mojej małej społeczności rzeczywistością,” powiedziała, sugerując, jak brak fizycznej muzyki jest odczuwalny na różnych poziomach. „Zwykle byłam trochę wybredna co do koncertów. Czasami chciałam być wcześnie w łóżku, ale teraz poszłabym na koncert Jesse McCartneya,” powiedziała, śmiejąc się.

Kirby nie czuła się całkowicie częścią szeroko pojętego przemysłu przed COVID-em, zamiast tego pielęgnowała lokalny ekosystem kreatywny. „Ludzie, którzy są tutaj ze mną w Alabamie, to ludzie, z którymi stworzyłam dużo muzyki,” powiedziała. „Nie czuje się to tak brutalnie ani niepewnie, jak w tych pierwszych miesiącach.”

Podobnie jak jej pisanie piosenek, ostatnie 10 miesięcy było słodko-gorzkie — owocne pod względem sposobu myślenia i ponownego wykorzystywania czasu. „Napisałam piosenki, które zabrały o wiele więcej czasu i pracy do ukończenia, niż myślałam, że będę mieć czas na napisanie, gdyby nie COVID,” zadumała się. Przerwała, by wpuścić nowo adoptowanego psa, łagodnego i uroczego Gizmo, kontynuowała: „Wraca do tego pomysłu, by nie mieć zadania domowego. I w pewnym sensie być w stanie oszczędzać energię, którą mogłam wcześniej socjopatycznie wykorzystywać na próby czarowania ludzi na koncertach. W sklepie spożywczym lub gdziekolwiek ich spotykałam, [kierując ją] na cokolwiek innego, niż to.”

Perspektywa jest obecna i zmienia się w subtelny sposób w całym repertuarze Kirby w ciągu jej utworów. Szczera dusząca się żarliwość współistnieje w sposób symbiotyczny z ironicznym chłodem w utworach takich jak „Traffic!”; jego dziwnie optymistyczna produkcja strząsa i kpi z bólu pod nią. Ale poza kontekstem dźwiękowym, jej słowa przypominają ciosy. „I widzę cię w przyszłości / Wyglądasz tak samo, tylko starszy / I macham ci, ale nie zwalniam kroku,” śpiewa w „Tap Twice.”

„Im mniej przetwarzam coś lub im mniej siedzę z czymś, tym bardziej prawdopodobne jest, że napiszę z punktu widzenia, lub stworzę utwór, który brzmi jak 'Traffic!' Myślę, że moja początkowa reakcja to nie traktowanie mojego smutku zbyt poważnie. Mam tendencję do bycia trochę lekkomyślną z nim. Nie jestem pewna, dlaczego to jest moje pierwsze skojarzenie, ale tak jest,” powiedziała. „Utwory takie jak 'Portals' i 'Eyelids' są technicznie zdrowszą wersją mojego myślenia o rzeczach, które są przygnębiające lub trudne.”

Obecność przyjaciół dodaje autentyczności utworom na albumie, sprawiając, że wydaje się on być nagrany wspólnie, mimo że był tworzony solo. Wcześniej tego roku Kirby nagrała solo pięć utworów z listy utworów dla Audiotree, z których większość jest pełnym zespołem na płycie.

„Naprawdę kocham niektóre z tych nagrań, ponieważ większość była nagrana na żywo z nami wszystkimi w jednym pokoju,” powiedziała, szczęśliwy przypadek, który wyniknął, gdy próbowali nagrać bębny i jednocześnie ćwiczyć. „Jest kilka momentów, w których czuliśmy się jak Zespół, a nie solowy projekt, co bardzo mi się podobało.”

Wraz z nadchodzącym cyklem albumowym i wdrażaniem szczepionki, jak Kirby czuje się względem następnych faz życia i możliwości powrotu do poprzednich? „Uwielbiam próbować oczarować ludzi na koncertach. Uwielbiam ludzi… ale myślę, że wiele cudownych rzeczy, które wydarzyły się z tą płytą, w jej produkcji i wydaniu — networkingi nie istnieją w pełni w tym momencie. Poza rozmową z ludźmi na Twitterze, nie ma naprawdę sposobu na networking. I wszystko było w porządku! Nadal będę podekscytowana, żeby pójść na różne wydarzenia, kiedy tylko staną się one znowu możliwe. Ale myślę, że główną zmianą, która pozostanie we mnie, jest to, że będę opuszczać wydarzenia znacznie wcześniej, niż wcześniej bym to zrobiła, lub kiedykolwiek chcę opuścić. To jest główny ból, który osobowo pokonałam,” podsumowuje.

Na razie spędza resztę dnia w Alabamie z Gizmo i przyjaciółmi, paląc papierosy i ścigając się w kierunku pobliskiego oceanu.