Podążając za króliczymi norami Hannah Georgas 'Wszystkie te emocje'

„Czuję się tak wolna, jak ja, gdy w ogóle nie myślę, ale wchodzę w króliczą norę,” śpiewa kanadyjska piosenkarka i autorka tekstów Hannah Georgas w „Just A Phase.” Podczas gdy większość z nas spędzała więcej niż przyzwoitą część tego roku, z niechęcią zbliżając się do naszych zróżnicowanych światów wewnętrznych i godząc je z narastającą niepewnością naszego świata zewnętrznego, Georgas stworzyła album, który znajduje się w zatłoczonej krzyżówce obu tych światów.

W towarzystwie charakterystycznych ciepłych, warstwowych dźwiękowych tekstur Aarona Dessnera z The National i przytłumionych, gotujących elektronicznych rytmów, czwarty album studyjny Georgas All That Emotion prowadzi nas przez jedną króliczą norę za drugą — nie ma znaczenia, czy to jej, czy nasza — oraz chwile klarowności i wolności pomiędzy nimi. Podczas gdy znacznie szersza publiczność coraz bardziej docenia umiejętności producenckie Aarona Dessnera po jego niedawnej, głośnej produkcji dla Taylor Swift w Folklore, relacja między Georgas a Dessnerem rozwijała się przez chwilę. Po początkowym nawiązaniu kontaktu z Dessnerem pięć lat temu i czasie spędzonym na trasie z The National jako support i wokalistka wspierająca, zamiłowanie Dessnera do intrygujących dźwiękowych krajobrazów w końcu połączyło intymne pisanie piosenek Georgas, tworząc All That Emotion.

Na albumie wchłaniające syntetyczne tony i melancholijne linie gitarowe zderzają się z gęstymi, melasowymi maszynami perkusyjnymi, tworząc dźwięk często przypominający Beach House, który unikalnie współgra z przypominającym altowym głosem Georgas, dostarczającym podstępnych, chwytliwych popowych hooków podobnych do tych z wrażliwych utworów wirusowych, takich jak Caroline Polachek i Angel Olsen. W zwrotce wyróżniającej się piosenki miłości w stylu dream pop „Dreams” śpiewa: „A jeśli świat się zawali / Chcę trzymać twoją dłoń” nad uzależniającą perkusją utworu — utwór, który jest jednym z wielu momentów lekkości i uwolnienia na albumie wypełnionym relacyjną niepewnością i emocjonalną refleksją.

Czy to opisując frustrujące wzorce i traumę, które wnosisz do związku („Habits”), czy składając delikatną lamentację o tragicznie nienaprawialnym związku („Cruel”), pulsująca obietnica czasu oraz nieustanny ruch napięcia i uwolnienia nieustannie podtrzymują pisanie piosenek Georgas w sposób, który sprzyja zarówno torturowanej refleksji, jak i wolności, która często następuje później.