Doug Sahm uczynił Austin ‚Rajem grooverów‘

To świadome przebijanie się przez mity, ta odmowa grania zgodnie z oczekiwaniami, naznaczała niemal 50-letnią karierę muzyczną Sahma. Nigdy nie spoczął na laurach i rzadko używał tej samej nazwy zespołu na kolejnych albumach. Był skarbnicą całej muzyki z Teksasu, grając blues, garage rock, psych-rock, soul, ranchera, jazz, conjunto, western swing, Tex-Mex i wszystko pomiędzy na przestrzeni jego ponad dwunastu LP. Był zarówno gwiazdą (był głównym punktem, ponad Janis Joplin, w artykule Rolling Stone o zespołach z Teksasu z lat 60. w San Francisco) jak i podziemną ikoną. Nagrywał dla niemal tylu wytwórni, ile miał nazw zespołów, grał na Shotgun Willie i był liderem jednego z pierwszych amerykańskich zespołów, które adoptowały brzmienia brytyjskiej inwazji.

Ale co najważniejsze, pomógł ustanowić Austin, Teksas, jako epicentrum nietypowego country, cementując miejsca takie jak Armadillo World Headquarters i Soap Creek Saloon jako domy alt-country, przemieniając miasto w to, co nazwal „rajem grooverów”. Austin Sahma, jakim go wyobraża się na Groover’s Paradise, to miasto z słonecznymi dniami, zimnym piwem, dobrym ziołem i lepszymi „kosmicznymi cowgirls” - co późniejsze pokolenia nazwą miejscem z „dobrymi wibracjami”. Jak wszystkie albumy Sahma z lat 70., Groover’s Paradise był hitem w Austin i nigdzie indziej. Ale to ważny dokument zarówno w outlaw country, jak i w tym, co stałoby się alt-country dekadę później. Jest prekursorem archetypu, który jest z muzyką country już od 50 lat: trika na marginesach, otwarcie drwiącego z establishmentu muzyki country, odmawiającego gry na jednych warunkach.

Kiedyś po spotkaniu z Hankiem, Sahm był świadkiem gwałtownego wydarzenia, które uczyniło go muzykiem na całe życie. Jak opisano w Texas Tornado, pewnej nocy po występie z Lefty Frizzellem, młody Sahm zobaczył, jak Frizzell zeszedł ze sceny, żeby uderzyć pijanego człowieka, po czym wrócił i zaczął śpiewać. Sahm nie musiał długo czekać, by stać się gwiazdą; wydał swoją pierwszą singlę w wieku zaledwie 13 lat. Został zaproszony do Grand Ole Opry jako nastolatek, ale jego matka chciała, aby skończył szkołę, więc odrzucił tę okazję, aby narodowo występować z umiejętnościami na skrzypcach i gitarze.

W 1965 roku, po wypróbowaniu różnych brzmień i zespołów, 23-letni Sahm napisał i nagrał „She’s About a Mover”, utwór oparty na „She's a Woman” Beatlesów, z kilkoma przyjaciółmi wokół swojego rodzinnego San Antonio. Pomysłowy producent muzyczny miał genialny pomysł, aby nie wydawać piosenki pod nazwiskiem Douga Sahma, zamiast tego wybierając nazwę grupy Sir Douglas Quintet, aby zmylić słuchaczy, że są Brytyjczykami. To zadziałało i piosenka stała się największym hitem kariery Sahma, osiągając 13 miejsce na liście Billboard i prowadząc do tras koncertowych po całym świecie z The Beatles, The Rolling Stones i The Beach Boys.

Gdy Sir Douglas Quintet zdobywali sławę, Sahm został złapany z ziołem na teksańskim lotnisku, w czasie kiedy egzekwujący prawo w Teksasie robili przykłady z muzyków takich jak Sahm i The 13th Floor Elevators. Sahm trafił do więzienia i ostatecznie przeprowadził się do San Francisco, aby żyć bardziej wolno jako muzyk z lat 60. W ciągu kilku miesięcy regularnie otwierał koncerty dla Grateful Dead i Big Brother and the Holding Company Janis Joplin i regularnie spotykał się z redaktorami nowo powstałego magazynu rockowego Rolling Stone. W 1968 roku, Sahm - i jego syn, Shawn - pojawili się na okładce magazynu, chwaleni jako teksańska legenda podbijająca sale koncertowe San Francisco. Jego LP z tego okresu, Mendocino, jest kolejnym zapomnianym klasykiem, wczesnym przykładem mieszania wszechamerykańskiej muzyki, co stałoby się znakiem rozpoznawczym Sahma.

Gdy przestało być gorąco dla muzyków o długich włosach w Teksasie - i dzięki swojej żonie, która z wyraźnymi powodami chciała, aby wrócił do domu w San Antonio - Sahm wrócił na początku lat 70. W 1972 roku zauważył, że tworząca się scena country w Austin przyciągała bardziej niż stonowany San Antonio, i chciał rozdzielić Sir Douglas Quintet, aby zacząć od nowa. Sahm przeniósł się do Austin i natychmiast stał się stałym bywalcem klubów, które Willie Nelson uczynił domowymi nazwami dzięki Shotgun Willie. Ale Sahm był wówczas prawdopodobnie większą postacią w Austin. Był młodszy, jego muzyka była nieco bardziej rockowa – można by uznać go za współtwórcę southern rocka, jeśli się to rozbierze – i często dzielił scenę z muzykami conjunto i latynoskimi, którzy nadawali jego muzyce bardziej teksański charakter. Był również na okładce Rolling Stone już dwa razy, zanim Willie kiedykolwiek zdobył uznanie z tej rockowej publikacji.

Warto pamiętać o tym fakcie: kiedy Jerry Wexler wpadł do Austin w 1972 roku, aby wyłowić talenty do swojego oddziału country w Atlantic, podpisał umowy tylko z dwoma talentami z tego miasta: Willie Nelsonem i Dougiem Sahmem. Wexler zabrał zarówno Sahara, jak i Nelsona do Nowego Jorku, ale Sahm nagrał pierwszy; Doug Sahm and Band była pierwszą płytą country wydaną w Atlantic. Miesiąc po jej wydaniu, Sahm przebywał w Nowym Jorku i grał na Shotgun Willie. Żadna z płyt nie była hitem, ale Wexler dał Sahmowi kolejną szansę na nagranie albumu, Texas Tornado, który wydał pod nazwą Sir Douglas Quintet. Oba albumy są wczesnymi ewolucyjnymi blokami w tym, co stałoby się alt-country, ale po tym, jak Willie również nie podbił świata swoją drugą płytą Atlantic, Phases and Stages, Wexler zamknął oddział country w wytwórni.

Podczas gdy Willie tworzył Red Headed Stranger w Columbii, Sahm podpisał kontrakt z Warner Bros. i założył nowy zespół o nazwie The Tex-Mex Trip. Mieszkając w Kalifornii w latach 60., Sahm zaprzyjaźnił się z członkami Creedence Clearwater Revival, Stu Cookiem i Dougiem Cliffordem. W 1974 roku dwaj muzycy byli bez zajęcia po rozpadzie ich zespołu i solowych ambicjach Johna Fogerty'ego. Sahm, szukający swojej pierwszej drogi po Atlantic, nagrał z basistą Cookiem i perkusistą Cliffordem utwór w słynnym Cosmo’s Factory w Berkeley. Nazwał piosenkę „Groover’s Paradise”, a stała się ona utworem tytułowym jego debiutu w Warner. Piosenka ustawiała nastrój dla reszty albumu; jest luźna i ambling, a także jakoś jedno i drugie, rock z domieszką country. To piosenka Eagles, jeśli Eagles woleli zioło od kokainy, piwo domowe od Heinekensu i barbecue od tego, co serwowane jest w Hotel California. To piosenka Gram Parsonsa, z mniejszą autodestrukcją i większą imprezą. To cały Sahm, od początku do końca.

Wyprodukowana przez Clifforda, Groover’s Paradise została nagrana w kilka tygodni w Cosmo’s Factory. Oprócz byłych członków Creedence, Sahma wspomaga eklektyczni sesyjni rzemieślnicy, którzy nadają albumowi jego luźne, lecz precyzyjnie wyrafinowane brzmienie. To goście grający utwory dla teksańskich palaczy trawy z wyboru, nie z potrzeby. Groover’s Paradise jest pełen nocek bez opamiętania i poranków z żalem, osób zdradzających i tych, którzy łączą się tylko dla ciepłego łóżka w nocy. To miejsce, gdzie gigi kończą się późno, a rock 'n' roll koi twoją duszę, ale też gdzie można przestać na słoneczny dzień, aby podziwiać rodzime kwiaty na wzgórzu.

Każda piosenka na tym albumie została napisana przez Sahma, z wyjątkiem „La Cacahuata (Peanut)”, tradycyjnie brzmiącej piosenki Tejano autorstwa Luisa Guerrero. „Beautiful Texas Sunshine” uchwyca wszystko, co Sahm kocha w swoim rodzinnym stanie, w tym uśmiech jego partnera. „Just Groove Me” i „Girls Today (Don’t Like to Sleep Alone)” uchwycają styl życia opowiadacza z różnych perspektyw. „Her Dream Man Never Came”, oszczędna teksańska ballada w walcu, opisuje kogoś, kto wpadł za długo w dziką imprezową scenę Austin – wielki strach każdej osoby rzucającej się i biegającej w późnych latach 20-tych. Najważniejszym momentem albumu jest jednak jego końcowa piosenka. Hymn „Catch Me in the Morning” wyraża wszystkie uczucia i żale po nocy picia. „Złap mnie rano, gdy czuję się lepiej / Nie chciałem być taki zimny dla ciebie,” śpiewa Sahm nad piwną melodią, zanim rozpocznie się chóralny refren. To idealny sposób na uspokojenie się.

Na okładkę albumu, Sahm zlecił legendarnym twórcom plakatów z Austin, Kerry'emu Awnowi i Jimowi Franklinowi, zilustrowanie baccanalego Austin, raju z tekstów albumu uchwyconego piórem i tuszem. Był to jedyny album, który Sahm nagrał z The Tex-Mex Trip, ani z muzykami CCR, ani dla Warner Bros. Wkrótce po wydaniu albumu, gdy nie zrobił on większego wrażenia na listach, został zwolniony. Nagrał wiele płyt w ciągu następnych 15 lat - w tym te koncentrujące się na bluesie z Teksasu lub skupione na Tex-Mex - ale dopiero w 1989 roku, dzięki współpracy z teksańską supergrupą Tejano, Sahm zyskał instytucjonalne uznanie, wygrywając Grammy za debiutancki album Texas Tornados. Między swoimi albumami dla dużych wytwórni, Sahm był wczesnym adwokatem dla Roky'ego Ericksona - ponoć sfinansował nawet demo piosenki Ericksona „Two-Headed Dog” - oraz dla gitarzysty z Austin, Steviego Raya Vaughana. Pozostał, aż do swojej śmierci w 1999 roku, zagorzałym zwolennikiem całej muzyki z Teksasu, prawdziwie wierzącym w unikalną historię Stanu Gwiazdy Samotnej.

Groover’s Paradise to list miłosny Douga Sahma nie tylko do Teksasu, ale do miasta, które nazywał domem przez połowę swego życia, które wciąż mu zawdzięcza za to, że sprawił, iż Austin country stało się dziwaczne. I za to, że dał miejsce wszystkim dziwakom, którzy przyszli po nim.