serpentwithfeet Zamienia się w radość

Słuchanie serpentwithfeet zawsze przypominało mi religijne doświadczenie. Jako ktoś, kto prawie nie spędzał czasu w domach modlitwy — nie mówiąc już o wychowaniu w kościele zielonoświątkowym i chórze, jak twórca muzyki — zdolność serpentwithfeet do warstwowania harmonii, wpływów gospel i R&B nie przywołuje konkretnego wspomnienia, ale tworzy nieziemską kokonik, który sprawia, że tęsknię za wyższą siłą, do której mogę się zwrócić. Wpływ kościoła był częścią tekstury wszystkich wcześniejszych wydawnictw serpentwithfeet, ale na jego drugim albumie długogrającym pożycza religijny język, aby go nazwać: DEACON.

Dla niezorientowanych, diakon to przywódca kościelny, a w jego sednie oznacza kogoś, kto służy innym. Chociaż serpentwithfeet nie twierdzi wyraźnie, że pełni tę rolę, nieuchronnie kształtuje to nasze postrzeganie tego albumu; DEACON jest balsamem na niepewne czasy, z serpentwithfeet prowadzącym słuchaczy przez lżejszą, ale nie mniej emocjonalną podróż niż w jego poprzedniej twórczości.

Podczas gdy jego debiutancki album długogrający, soil, najlepiej słuchać w ciemności, najlepiej samemu na podłodze, DEACON może być ścieżką dźwiękową do wychodzenia na słońce, trzymając się za ręce z ukochanym. W tym albumie jest euforia, która nawet najszczęśliwszym chwilom na soil nie potrafi dorównać. Wizualne strony do tej pory, teledyski do „Same Size Shoe” i „Fellowship”, oraz wideo z tekstem do współpracy z NAO „Heart Storm”, odzwierciedlają te tematy światła i towarzystwa: serpentwithfeet jest zawsze z partnerem, często dosłownie bawiąc się w słońcu, tańcząc, tuląc się.

Ta zmiana od skupienia się na żalu i bólu do wychwalania radości i miłości może wydawać się niektórym niespodziewanym zwrotem, ale serpentwithfeet był otwarty i jasno mówił o tej emocjonalnej podróży w sobie. W wywiadzie dla Huck Magazine w lipcu 2020 roku powiedział: „Jako czarna, gejowska osoba, ciągle opłakuję. Nie sądzę, że kiedykolwiek nie byłem w żałobie. Ale to nie oznacza, że moje życie nie jest pełne radości.” Jakby minęła minuta, a nie rok, powiedział New York Times w tym miesiącu: „Nie chciałem być zapamiętany jako smutny chłopak, ponieważ doświadczyłem tyle radości.” DEACON nie jest przypadkowym zwrotem ku szczęściu, ale zaplanowaną zmianą w fokusie.

Produkcja, nadal chóralna i rozległa, ale mniej szorstka i ciężka, przyczynia się do zmiany tonacji względem soil. EP serpentwithfeet z 2020 roku, Apparition, z bardziej elektronicznymi brzmieniami i większą produkcją, jak soil, służy jako płynne przejście między wydawnictwami. DEACON jest niewątpliwie albumem serpentwithfeet, zachowując charakterystyczne anielskie harmonie i złożone warstwy aranżacji, ale jest trochę mniej gatunkowo niezależny niż jego poprzednia praca, znajdując więcej oparcia w R&B.

Każdy utwór to swego rodzaju piosenka miłosna, czy to romantyczna („Same Size Shoe”), czy platoniczna („Fellowship”). Trzy utwory nazwane na cześć konkretnych czarnych mężczyzn („Malik,” „Amir” i „Derrick’s Beard”) to wymyślone przypadki intymności — czyste i proste. Od zdrowych relacji („Błogosławiony jest mężczyzna, który nosi skarpetki do sandałów” w „Malik”) po seksualnie jawne (całe „Wood Boy”, gdzie seks jest na tyle silny, że serpentwithfeet zapomina swoje imię), serpentwithfeet pokazuje swoją miłość do czarnych mężczyzn w różnych kontekstach i relacjach.

Cud połączenia, które jest przytulone na DEACON, jest jeszcze bardziej widoczny w miarę pandemii, podczas której większość z nas dramatycznie brakowało intymności. serpentwithfeet dał nam schronienie w tych 11 utworach, gdzie czarna gejowska miłość rządzi wszystkim, nie ma piosenek o zerwaniu i mówimy naszym przyjaciołom, jak bardzo ich kochamy.