Gorąco na wietrze: Blues rebelii saharyjskiej od Tinariwen

zdjęcie dzięki ANTI-

To historia dlaczego życie jest lepsze na winylu.

Dowiedziałem się o Tinariwen, hipnotycznej saharyjskiej kolektywie blues-rockowej, która istnieje od początku lat 80-tych, od przyjaciela w zeszłym miesiącu. Umieścił jedną z ich nowych piosenek na mixtape dla mnie, lub jak to się tam nazywa, zbiór piosenek skuratowanych i przekazanych drugiej osobie przez Spotify.

Tytuł piosenki zawierał zbyt wiele spółgłosk dla mnie do wymówienia, ale jej pulsujący rytm i brzęcząca, powtarzalna gra gitary w muzycznych trybach nieznanych moim zachodnim uszom zaintrygowały mnie na tyle, aby zdobyć więcej mp3 Emmaar, albumu zespołu, który Anti- Records wydało w zeszłym roku. Żyłem z tymi melodiami cyfrowo przez około dwa miesiące—delikatnie kołysząc się i cichutko nucąc w rytmie tych bluesowych piosenek, których nie mogłem zrozumieć—dopóki nie zrezygnowałem. Wiedziałem, że jest więcej w Tinariwen i ich aktualnym wydaniu, czego nie mogłem znaleźć w niskiej jakości plikach audio prezentowanych bez kontekstu.

Na szczęście, winylowa wersja Emmaar jest zarówno estetycznie oszałamiająca, jak i głęboko informacyjna. Okładka przedstawia sześciu mężczyzn z kolektywu, większość z nich w tradycyjnych zasłonach, szatach i okryciach, którzy siedzą lub opierają się na krawędzi ogrodzenia, podczas gdy wyblakłe niebo pustyni zajmuje górną część okładki. Koń przemaszerował przed obiektywem w środku ujęcia, rozmywając się i kierując uwagę z powrotem na zespół w centrum obrazu.

Duża formatowa pustynna grafika kontynuuje wewnątrz gatefold, a także na obu kopertach, które pieści i chronią dwa winyle Emmaar. Teksty piosenek i notatki linerowe zapełniają tylne części kopert. A na samym winylu, Strony A i C oferują czyste wzory, skupione na prostej typografii i przestrzeni białej, które dostarczają podstawowych informacji o nagraniu i prawie autorskim. Z kolei Strony B i D zawierają ilustracje przywodzące na myśl angielskiego fotografa Eadwearda Muybridge'a i jego biegającego konia. To jak oglądanie książeczki rysunkowej, która skacze i porusza się z każdym przyspieszonym przewróceniem strony, gdy winyle kręcą się z prędkością 33 ½ obrotów na minutę.

Jednakże Tinariwen nie żyje w społeczeństwie, gdzie można oceniać na podstawie fizyczności swojego produktu muzycznego. Podwójny LP nie będzie ani ubierać, ani karmić tych, skąd pochodzi Tinariwen. Gatefold o wymiarach 12 ½” x 12 ½”, przedstawiający ogromne, puste pustynie, nie zapewni schronienia tym, którzy uciekają z miejsc, w których Tinariwen ma swoje korzenie.

Członkowie Tinariwen pochodzą z północnego regionu Mali, afrykańskiego kraju z bogatą muzyczną historią artystów, którzy przeniknęli do zachodniej świadomości, takich jak czarodzieje gitary bluesowej, Ali Farka Touré oraz jego syn Vieux Farka Touré i folkowy duet Amadou & Mariam. Tinariwen to lud Tuaregów, historycznie pustynnych nomadów z kulturą, która łączy religię islamską z ich własnymi tradycjami zakorzenionymi w takiej transiency w Mali, Algierii, Libii, Czadzie, Mauretanii i Nigrze.

Oryginalni muzycy—wokalisty i gitarzyści Ibrahim Ag Alhabib, Abdallah Ag Alhousseyni i Alhassane Ag Touhami—założyli Tinariwen w obozach dla uchodźców Tuaregów w Libii. Dziś członkowie młodszej generacji, którzy dorastali słuchając zespołu w czasie pokoju w latach 90-tych—multiinstrumentalista Eyadou Ag Leche, gitarzysta Elaga Ag Hamid i perkusista Said Ag Ayad—również występują w saharyjskiej bluesowej grupie rebelianckiej.

zdjęcie dzięki CIIS

Obecny nierozwiązany konflikt w Mali, luźno związany z Arabską Wiosną, rozpoczął się na początku 2012 roku, gdy rebelianci Tuaregowie próbowali obalić rząd Malijczyków, aby przejąć kontrolę nad północnym regionem kraju. Wkrótce potem wśród rebeliantów zapanował wewnętrzny chaos, gdy w ich łonie oraz w grupach islamistycznych, które początkowo je wspierały, pojawiły się sprzeczne wizje nowego państwa. Chociaż rebelianci i rząd Malijczyków podpisali umowę pokojową w czerwcu 2013 roku, umowa zakończyła się po wybuchu przemocy (z oskarżeniami kierowanymi w kierunku rządu) kilka miesięcy później.

Taka polityczna niestabilność zmusiła Tinariwen do nagrania poza Afryką po raz pierwszy w ich sześciu albumowej karierze. Podróżowali do Joshua Tree w Kalifornii w kwietniu-maju 2013 roku, aby stworzyć Emmaar. Podobnie jak Tassili z 2011 roku, który zawierał amerykańskich muzyków takich jak Nels Cline z Wilco oraz Tunde Adebimpe i Kyp Malone z TV on the Radio i zdobył nagrodę Grammy za najlepszy album muzyki świata, Emmaar zawiera szereg innych artystów z USA. Poeta i muzyk Saul Williams jest w rzeczywistości pierwszym głosem, jaki słychać na płycie, dodającym słowa mówione do "Toumast Tincha." Josh Klinghoffer z Red Hot Chili Peppers gra na gitarze w trzech utworach, a Matt Sweeney z nowojorskiej alternatywnej grupy Chavez gra na gitarze w innym. Dodatkowo, wieloinstrumentalista z Nashville, Fats Kaplin, dodaje linie skrzypcowe i dźwięki pedal steel do kilku innych utworów, które cicho akcentują amerykański południe, nie narzucając się.

Termin "emmaar" dosłownie tłumaczy się jako "ciepło na wietrze." To bogactwo obrazów zawarte w jednym małym słowie i muzycznie, 14 utworów Emmaar parzy i płonie. Oferują nostalgię za ziemią, którą członkowie zespołu porzucili, aby stworzyć ten album; uchwycają gotowość do wiecznego ruchu. W całym Emmaar, gitary i plemienne luty zwane tahalamoyt snują się, podczas gdy tradycyjne bębny takie jak tindé utrzymują rytm w delikatnych uderzeniach i klikach. Powtarzające się melodie instrumentów strunowych stanowią łatwe punkty odniesienia, jak muzyka afrykańskiej diaspory, która zwiastuje Roberta Johnsona na rozdrożu. A jednak, melodie wokalne wywołują także porównania, choć prawdopodobnie mniej znane, do linii starożytnych piosenek kultu żydowskiego, które wzrastają i opadają w tonacjach durowych lub molowych w zależności od rodzaju tekstu.

Tinariwen opowiada te historie o tym buncie i życiu w ramach stałego konfliktu w regionalnym dialekcie ludu Tuaregów zwanym Tamasheq. Metafory i poetyckie opisy sięgają głęboko do serc każdej piosenki, a dzięki pakietowi winylowemu, angielskie tłumaczenia tych tekstów towarzyszą każdemu utworowi. Spisane z taką gracją i prawdą, teksty oferują znacznie większą głębokość emocjonalną i społeczną świadomość dla albumu, który jest przyjemny w swoim muzycznym prawie, ale trudny do przetworzenia głęboko bez jakiejkolwiek zewnętrznej perspektywy.

Jest wiodący singiel, który służy jako pokolenie przestroga o irracjonalności w obliczu niestabilności:

Młodzież Sahary

Mówimy ci jak jest.

Nie możesz wątpić w nasze umiejętności

Albo myśleć, że jesteśmy niezdolni.

Ten świat tam jest bardziej zaawansowany

I potężniejszy niż my,

Bo obudził się wcześniej niż my.

Teraz obudzimy się sami.

Nauczyliśmy się używać innych broni

Niż te, które nasi przodkowie nam przekazali.

- "Timadrit In Sahara (Młodzież Sahary)"

I jest apel o pokój, który jest utrudniony przez akceptację konfliktu i niezgody:

Wzywam do mądrości lud ludzi wiedzy.

Opinie walczą ze sobą

I już nie wierzę w jedność.

Uwierzę w nią znowu tylko jeśli

Te opinie służą wspólnemu ideałowi:

Idei ludzi, z których pochodzą.

- "Aghregh Medin (Wzywam Człowieka)"

Tinariwen opanowuje tę sztukę łączenia surowej, bluesowej muzycznej dobroci z dobrem społecznym na Emmaar. Przyciągają słuchaczy utworami, które są obce, ale znajome, a także uwodzą fanów sztuką pisanego słowa i mocą, jaką ona ma, gdy jest śpiewana. Zrozumienie wszystkiego, co Tinariwen ma do zaśpiewania i powiedzenia, to wyzwanie. Znalezienie tego znaczenia wewnątrz Emmaar to radość.

Więc naprawdę, to bardziej historia szukania większej perspektywy przez muzykę, bez względu na to, w jakim formacie ta muzyka jest prezentowana. To przypomnienie, jak często sugeruje Tinariwen, że mamy wybór, gdy stajemy w obliczu rzeczy, których nie rozumiemy: możemy wybrać, aby ignorować lub wyeliminować to, co jest inne. Lub możemy zobowiązać się do wspólnych cech i empatii między nami, i miejmy nadzieję, że znajdziemy piękno w nieznanym.

Kliknij tutaj, aby kupić Emmaar

Hilary Saunders pisze rzeczy, często o muzyce. Śledź ją na Twitterze @hilarysaunders