Od kiedy mnie opuściłeś: VIEWS Drake'a z tronu gry rap

autorstwa Michaela Penna II

"Podjąłem decyzję wczoraj wieczorem, że umrę za to." - z "9" Drake'a.

Wydaje się, że ten Kanadyjczyk napisał ten album na tronie w swoim kompleksie, mając na pokładzie D’usse. Może z czerwonym winem. Wyobrażam sobie rozładowany pistolet na jego biurku i iPhone’a z kolejną rozmową z kimś, kto po prostu nie rozumie, gdzie teraz jest Drake. Views to ścieżka dźwiękowa naszego nieuniknionego pchania i ciągnięcia z naszym brodatym, Larrym Krabem Aubrey; to tango, które sprawia, że jest uroczy, gdy jest na ławce i pierdolonym superłotrem w innym kontekście.

Od If You're Reading This It's Too Late trudno jest się uwolnić od ciemności Drizzy; jego skargi stały się zdecydowanie mściwe dla każdego „Energy” i „Star67” w jego twórczości. To nie jest dokładnie nawrót, ale nie mogę do końca zaufać jego przebaczeniu. Jak do diabła mogę, kiedy porównuje związek do auta uderzającego w inne auto? Czy to sprawiedliwe nazywać tę nieokreśloną osobę przewidywalną, jakbyśmy nie byli świadkami, jak Drake sonicznie rzucał swoim iPhonem po pokoju przez prawie dekadę?

Kiedy Drake mówi o „Kimś tam na górze” w „Keep the Family Close”, ma na myśli jakiegoś dyrektora wytwórni, DJ-a, personel z Hooters na Peachtree, czy Meeka? Myślę, że chodzi mu o Boga i wszystkich ich aniołów. Myślę, że Drake mówi o Bogu śmiejącym się z jego wszystkich planów z Nieba, jak to. Drake może określać świętość w imieniu Weston Road, ale śmiertelność nadal wisi mu na rękawie, a opony zimowe mogą nadal pojawić się na jego karcie kredytowej, jeśli jesteś gotów na przelot. To przemyślany trop, który utrzymuje równowagę każdego albumu Drake'a: wystarczająco dużo ciężaru, aby poradzić sobie z tym, co ciężkie, zapewniając jednocześnie, że drobiazgi nigdy nie znikną.

"Myślą, że miałem srebrną łyżkę, ale wkrótce się dowiedzą. Wciąż mam coś do udowodnienia, odkąd dałeś mi miejsce." - z "Views" Drake'a.

Dlaczego ten album wydaje się bardziej pusty niż wcześniej? Gdzie jego poprzednik podjął pierwszy realny krok w kierunku podkreślenia paranoi sukcesu Drake'a, Views wybiera włóczenie się po swojej nadmiarowości, zapominając o śledzeniu własnych utworów do domu. Wydanie 82-minutowego albumu w 2016 roku to interesujący wybór - który łatwo można nazwać nadmiarowym w swoim prawie - ale decyzja Drake'a o tym jest jedynie potwierdzeniem uczucia triumfalnego okrążenia, które otrzymujemy na tym albumie. Każdy utwór brzmi gotowo na lato, dzięki doskonałości, do której przywykliśmy dzięki 40 i Boi-1da, wraz z wyróżniającymi się występami Maneesha, przynoszącymi kinowy whirlpool orkiestry i solówek gitarowych, które nie brzmią kiczowato („Keep the Family Close”, „Summer’s Over Interlude”, „Views”), Żyda są wciąż gotowi go przechwycić, on wciąż (myśli?) że posiada swoje eks, jego mama wciąż dobrze go wychowała, a on wciąż jest dzieckiem w piwnicy.

Prezentacja nie jest obca ani nieprzyjemna dla ucha, ale w tym tkwi paradoks, który będzie towarzyszył Drizzy'emu, gdy w tym roku skończy 30 lat: czy poświęci, aby posunąć się naprzód w imię innowacji, czy będzie kontynuował to, co działa, ponieważ nie może ryzykować swoimi bogactwami ani kompromitować swoich sojuszy? Kiedy sprzedajesz ponad 600 000 w jeden dzień, oczywiście trudno poczuć się zmotywowanym do zmiany stylu - a la Curtis Jackson - ale formuła okazuje się nieco bardziej negatywna na Views, biorąc pod uwagę, że nadmiar Drake'a jest wyraźnie mniej skuteczny niż wcześniej.

"Wiem wszystko. Wiem wszystko, co się o tobie mówi. Wiem wszystko, co się o mnie mówi. Jestem bardzo wrażliwy na to życie." - z Peak Drake, artykuł z okładki FADER 100 autorstwa Leona Neyfakha.

Nie tak jak Aubrey lubi strzelać do Kendricka czy coś, ale niektóre z tekstów tutaj cofają się do poziomu bliskiego Thank Me Later. Zostało wystarczająco dużo kiczu, aby śmiesznie wybaczyć („Masz mnie przez całe lato jak bilet sezonowy”), ale równie szokujące jest słyszeć „Bawisz się tym jak Happy Meal” i następnie zastanawiać się gdzie był Quentin w tym pokoju do pisania, jeśli w ogóle był obecny. Nie wspominając, jak Drake pełni rolę zastępcy Future Hendrixa w „Grammys” - przypominającego, jak ten ostatni nieustannie zmywał pierwszego utwór za utwór na WATTBA - niektóre z najlepszych gościnnych występów nie są już obecne na albumie.

W przeciwieństwie do Kanye z epoki Pablo, który zrzucił „Wolves” z TIDAL, aby to poprawić, Views brakuje znacznego gościnnego wersetu od Yeezusa, jak również eteru, który Popcaan dodaje do „Controlla.” Niemniej jednak, jest wiele do kochania w PARTYNEXTDOOR i Jeremih wymieniających się wokalami na „With You.” Podczas gdy hołd dla Pimp C był fajnym przypisem, dvsn użył końcówki „Faithful”, aby w jakiś sposób brzmieć jak każdy członek Boyz II Men w tym samym czasie. Kolejne dokładne słuchanie ujawnia subtelne szczegóły ilustrujące momenty szczerej ekstrawagancji; Drake przeszedł od niezgodnych wiadomości głosowych do dosłownych dźwięków plaży i urywków rozmów z kłopotami oraz Amber Rose.

Profil memów wciąż rośnie w kontekście Drake'a: jego wersy, podobnie jak jego obecność w Internecie, są bolesnie meta do tego stopnia, że wykorzystywałby zjawiskową naturę cyfrowej popkultury, aby zyskać na nas (konsumentach) zanim przypiszemy jakikolwiek znak do Drake'a na przednich trawnikach cybere przestrzeni. To precyzyjna formuła, która uczyniła wizualizację „Hotline Bling” tak giętką i napędza najlepsze momenty Views, niezależnie od tego, jak kiczowate. Nie oczekuj palących monologów na temat jego wychowania; Jego tendencje do jasnej skóry prowadzą do tego, że zostaje opierdolony w Cheesecake Factory. Grupowe DM-y do jego eks i opisuje kobietę myślącą o dowodzie przeczytania. Do diabła, 6 Bóg miał filtr Snapchata w dniu premiery i generator memów, aby ustawić się w dowolnym miejscu na świecie. Wheelchair Jimmy nie byłby w stanie tego zrobić, gdy rapował do Ashley.

"Nie wiem, co jeszcze mi zostało. Po tym, nikt nie jest dla mnie zagrożeniem" - z "Hype" Drake'a.

Views z pewnością zabrzmi całe lato szesnaście i resztę tego; planuję krzyczeć "WIELE ŻYJĄCYCH ZDEMNIE CHECKI, ABY MOGLI ZABRAĆ TEN FLOW!" przez wiele letnich wieczorów z okna samochodu. Ale jeśli Views oznacza nasze wejście do trzeciego aktu sagi Heartbreak Drake, niebezpieczeństwo może zdecydowanie być blisko. Czy jego albumy będą brzmieć bardziej jak dropsy produktów, jedynie symbole głównej siły utrzymywanej przez strumienie złożonej treści? Czy Drake zbacza za daleko w markować do tego stopnia, że jego pragnienie przekształcenia formuły - być może rozwijając temat "Dzieci tracą życie, boję się stracić swoje." - zaczyna powoli zanikać w maszynie skonstruowanej dla niego, by sprzedawać i odnosić sukces bez względu na wszystko?

Niedawno pojednałem się z faktem, że słuchałem Drake'a przez jedną trzecią mojego życia. Nie mojego dorosłego życia, ale całego życia. Miałem Room for Improvement, pamiętam "Replacement Girl" i pamiętam backpackera z falami we włosach, który grał na tych samych bitach co Evidence, adorował Little Brother i "dostawał Seinfelda na jakimś Jerry i Elaine shit!" Czas mijał, a Aubrey wykończył się do popowej supergwiazdy, surfując i zabijając fale kilku osób, których nie odważyłby się nazwać swoimi współczesnymi. (Zobacz: flow Migos, “Cha Cha” i “Tuesday”). Views powinno czuć się jak zwykła polewa, ale zostawia znacznie więcej pytań, niż na nie odpowiada. Prawie bezbłędna spójność i palące emocjonalne wzniesienie nie są już tak obfite jak wcześniejsze wysiłki, ale wyróżnienia na pewno Cię uchwycą, jak każdy źle starzejący się album Drake'a. Znajdziesz w sobie odrobinę wytrwałości, lub drobiazg, aby przetrzymać normę życia. Jeśli jest czas, aby się martwić - gdy Drake działa bardziej jako usługa niż artysta - miejmy nadzieję, że nie jest to teraz.