Foto: Ricky Alvarez
nKażdego tygodnia opowiadamy o albumie, którego naszym zdaniem powinieneś wysłuchać. Albumem tego tygodnia jest debiutancki album Yebby, Dawn.
Abbey Smith – znana jako Yebba, pseudonim nadany przez jej matkę, co jest jej imieniem zapisanym od tyłu – była na progu przełomu w 2016 roku, po tym jak występ z jej piosenką „My Mind” stał się wiralny. Ale w tym samym roku, jej matka popełniła samobójstwo, a na artystkę zaczęto wywierać presję, aby wykorzystała tę tragedię jako źródło inspiracji. Według wywiadu z The New York Times, pewien szef wytwórni przedstawił ją innemu artyście, mówiąc: „Jej matka właśnie popełniła samobójstwo, ale to dobrze, bo będzie mogła napisać z tego naprawdę dobre piosenki.” Yebba poświęciła niemal pięć lat na zadbanie o swoje zdrowie psychiczne i nie spieszenie się z wejściem do branży muzycznej.
W tym czasie Yebba nie była zupełnie nieaktywna, współpracowała z wieloma znanymi artystami – nawet zdobyła Grammy za współpracę z PJ Mortonem – i niedawno pojawiła się na albumie Drake’a Certified Lover Boy („Yebba’s Heartbreak”). Śpiewała na albumie Marka Ronsona z 2019 roku Late Night Feelings, a od tego czasu są bliskimi współpracownikami. Wielu porównuje potężny głos Yebby do głosu Amy Winehouse i Adele. Yebba powiedziała The Telegraph, że gdyby jej 13-letnie ja usłyszało, że jest porównywana do Winehouse i Adele, „Zalałoby się łzami.”
Ale doświadczenie Yebby z muzyką gospel i Voodoo D’Angelo bardziej przemawiają do świata dźwięków Dawn niż Winehouse, Adele czy nawet produkcji Ronsona. Podobnie jak Voodoo, album został nagrany w Electric Lady Studios, z kilkoma członkami zespołu, którzy grali na tamtej płycie: basistą Pino Palladino, klawiszowcem Jamesem Poyserem i Questlove na perkusji.
Dawn to album, który mógłby być wyłącznie o żałobie, ale wybiera bycie o uzdrawianiu i nielinearnych sposobach, w jakie żałoba z nami zostaje. „Dawn” to imię matki Yebby, a cała kompozycja albumu jest zdefiniowana jej utratą: utwór otwierający to najbardziej bezpośrednia dyskusja Yebby o żałobie, a na zakończenie jest „Paranoia Purple”, z tekstami skierowanymi bezpośrednio do jej mamy, z wiadomością głosową od Dawn jako ostatnią rzeczą, którą słyszymy. W wiadomości głosowej, Dawn mówi: „Mam nadzieję, że się świetnie bawisz i mam nadzieję, że śpiewasz. Jesteś moją małą radością, jesteś moją małą gwiazdą. Kocham cię, pa. Kocham, mamusia.”
Środek i emocjonalne centrum albumu, połączenie instrumentalnego utworu tytułowego i „October Sky”, który mówi o matce Yebby odpalającej fajerwerki w ogrodzie dla niej i jej brata, to druga część Dawn najbardziej wyraźnie dotycząca jej mamy. Yebba powiedziała NPR, że nagranie „October Sky” zajęło jej „kilkaset” podejść wokalnych, ponieważ jej poszukiwanie akceptacji samej siebie bez mamy wpływało na to, co myślała o swoim głosie i jak chciała wyartykułować rzeczy.
Chociaż strata jest obecna w całym albumie, kształtując zarówno nastrój, jak i przekaz, podobnie jak prawdziwe przetwarzanie straty, są momenty, kiedy słońce przebija się. „Boomerang” to czysta zemsta, „Love Came Down” to taneczna impreza wspomagana przez KAYTRANADĘ, a „Louie Bag” podtrzymuje energetyczny wers Smino i chwytliwy haczyk.
Dawn to wyjątkowo zrealizowany debiut artystki, która dała sobie czas, aby zrobić to dobrze, pozostawiając nas w oczekiwaniu na to, co będzie dalej, gdy Yebba stawi czoła pełnemu światłu dnia.
Theda Berry is a Brooklyn-based writer and the former Editor of VMP. If she had to be a different kind of berry, she’d pick strawberry.
Wyjątkowe 15% zniżki dla nauczycieli, studentów, członków wojska, profesjonalistów zdrowia oraz ratowników - Zweryfikuj się!