10 najlepszych albumów No Wave, które musisz mieć na winylu

Negacja w „no wave” ma podwójne znaczenie. Po pierwsze, nie ma prawdziwej fali; nie ma określonych warunków uczestnictwa w etosie. Po drugie, to samo w sobie jest warunkiem afirmacyjnym: być bez konkretnego etosu i grać muzykę tak abstrakcyjnie, jak to możliwe. Gdy muzycy pod koniec lat 70. i na początku 80. tworzyli dziwne, różnorodne rzeczy w Greenwich Village, awangardowa punkowa grupa DNA mogła być równie \"bezfalowa\" jak kamaleonowy wiolonczelista/producente/scomposer Arthur Russell, który pisał klasyczną muzykę. Chociaż termin ten jest głównie stosowany do bardziej surowych zespołów jak DNA czy Swans, to „no wave” w ogóle opisuje mieszankę artystów undergroundowych — obok punka: klasyka, disco, jazz — znużonych konwencjami, pragnących je w przedziwny sposób wypaczyć.

Niesamowite zespoły z wschodniego wybrzeża wciąż grają autentyczne no wave — wśród nich Zs, Pill, Palm i Horse Lords. Dla stylu, który sugeruje ponadczasowość, spodziewane jest (choć nadal bardzo ekscytujące), że obecne zespoły interpretują no wave w tak świeży, nowy sposób. Poniżej te 10 albumów uchwyci siłę i miasmatyczne piękno tonalne, które ostatecznie zostało odziedziczone przez wymienionych współczesnych i które zdefiniowało no wave w latach 70. i 80.